دلایل روانی افراط در عمل‌های زیبایی

شفاآنلاین>سلامت> از چندین سال پیش به این طرف با گسترش شبکه‌های اجتماعی، عمل‌های زیبایی روز به روز در بین مردم متداول‌تر شد. شاید اوایل فقط برای درمان یا ترمیم مشکلات، این عمل‌ها انجام می‌شدند.

ولی با مد شدن و به نمایش گذاشتن روز به روز عمل‌های زیبایی گسترش پیدا کرد. از عمل کوچک کردن بینی تا پیکر تراشی و ده‌ها عمل‌های عجیب و غریب دیگر. از نظر روانشناسی نبود اعتماد به نفس و عزت نفس بالا، مدگرایی و مصرف گرایی، سطحی نگری و نبود معنای عمیق زندگی از دلایل گسترش روزافزون این نوع از عمل‌های زیبایی است.

فردی که خود را دوست ندارد و باور نمی‌کند که به خودی خود با هرشکل و شمایلی با ارزش و مهم است سعی در تغییر قیافه و اندام خود دارد. در این میان چشم و هم چشمی و مدگرایی هم نقش مهمی را ایفا می‌کنند. نداشتن نگاه عمیق و زیبا به خود و زندگی، انسان‌ها را وادار می‌کند دست به چنین اقداماتی بزنند. فکر اینکه اگر من زیباتر باشم، با ارزش‌تر و مهم‌تر هستم و دیگران مرا بیشتر تایید می‌کنند، افراد را به سمت چنین عمل‌هایی سوق می‌دهد.

عمل‌هایی که هم خطر ساز هستند و هم باعث تلف شدن وقت و هزینه می‌شوند. هزینه‌هایی که می‌توانند در راه‌های بهتری خرج شوند. در بسیاری از مواقع، فرد از عمل زیبایی‌ای که انجام داده است بعد از مدتی کوتاه خسته می‌شود و دیگر راه برگشتی ندارد. عمل‌های زیبایی نمی‌توانند درون فرد را تغییر دهند. به این صورت که فرد بعد از چند روز حال خوب دوباره به فکر عمل دیگری می‌افتد و گاهی چندین عمل را بر صورت و اندام خود انجام می‌دهد که باعث تغییر کلی صورت او می‌شود. نداشتن هویت سالم افراد را وادار می‌کند که به این صورت به دنبال هویت گمشده خود باشند.

زمانی که انسان به خودآگاهی نرسیده باشد با هیچ عامل بیرونی نمی‌تواند هویت خود را پیدا کند. پذیرفتن خود همانگونه که هستیم و دوست داشتن خودمان می‌تواند باعث پذیرش صورت و شکل ظاهری و بیرونی‌مان شود. از منظری دیگر نبود تفریحات سالم و الگوی مناسب برای جوانان و همچنین برای فرار از یکنواختی، افراد به سمت این نوع از عمل‌های زیبایی می‌روند تا برای چند هفته هیجان به زندگی‌شان راه پیدا کند.

همچنین در میان زنان، نبود جایگاه اجتماعی چشمگیر و داشتن شغل‌های سطحی باعث شده به این صورت خود را با زیبایی نشان دهند. تمام این نمود‌ها در افراد از کودکی‌شان آغاز می‌شود. در کودکی باید به کودک توجه کرد و به او نشان داد که چقدر برای پدر و مادرش مهم، باارزش و محترم است زیرا با بی‌توجهی، سرزنش و تحقیر، کودکان به اعتماد به نفس کافی دست پیدا نمی‌کنند و در بزرگسالی نمود‌های این چنینی پیدا می‌کنند.

وقتی هویت کودک شکل نمی‌گیرد و تنها به ظاهر او توجه می‌شود باعث می‌شود در بزرگسالی افراد به جای توجه به خصائص انسانی به زیبایی‌های ظاهری اهمیت بدهند و این امر در روابط انسانی هم بسیار تاثیرگذار است. زیرا رابطه‌ای که مبنای آن زیبایی ظاهری باشد و بدون شناخت فرد، اخلاقیات و ارزش‌ها شکل بگیرد، محکوم به شکست است.فاطمه فرحمند/ روزنامه آفتاب یزد