شیرجه در تابستان

به گزارش شفاآنلاین،شاید در نگاه اول داشتن کمی جرات پریدن بتواند تجربه ای خوب ایجاد کند؛ اما در حقیقت جرات پریدن فقط بخش کوچکی از آمادگی شیرجه از یک ارتفاع زیاد است. پریدن در آب به مهارت و تخصص نیاز دارد که شاید در صورت رعایت نکردن آن، پریدن به قیمت جانتان تمام شود.

ورزشکاران رشته شیرجه چه از ارتفاع بلند شیرجه روند و چه از ارتفاع کوتاه، جزو شجاع ترین و هنرمندترین و البته ورزشکار خوب به حساب می آیند؛ زیرا این کار به هماهنگی عصب و عضله بسیاری نیاز دارد.

جهش آنها از سکوی ده متری، انرژی کافی برای رسیدن به سرعت 55 مایل در ساعت را در لحظه برخورد با سطح آب فراهم می کند؛ سرعتی که اگر فرد هنگام برخورد با آب دچار اشتباه شود یا کاملا عمود نباشد، بسیار خطرناک خواهد بود.

پیش از شیرجه از وجود آب مطمئن شوید

پیش از آن که تمرکز کنید و یک سقوط آزاد در آب داشته باشید، باید از عمق آب در زیر پایتان اطمینان داشته باشید؛ اصل مهمی که بسیاری از مردمی که برای شنا به استخر یا دریا می روند، به آن توجه نمی کنند. پزشکان در این زمینه هشدارهای زیادی داده اند تا مردم با ایمنی بیشتری ورزش کنند. افرادی که در آب کم عمق شیرجه می زنند، ممکن است براثر اصابت به سطوح کف آب فلج شده یا بمیرند. آسیب دیدگی ناحیه گردن در بهترین حالت نیازمند استراحت و حرکت ندادن آن به مدت طولانی است که درد زیادی همراه دارد. در شیرجه زدن علاوه بر عمق آب، باید مسائلی مانند سطح تماس، زاویه تماس، سرعت فرود در آب و چگونگی قرارگیری وضع بدن را بررسی کرد. اصول کلی در شیرجه به این گونه است که تلاش کنید سطح تماس شما با آب کاهش پیدا کند. به این ترتیب فشار وارده بر بدن شما کاسته خواهد شد. شیرجه زدن با شکم یا به پشت می تواند خطرات زیادی به دنبال داشته باشد.

اگر شیرجه رو حرفه ای نیستید یا تجربه لازم را ندارید، به هیچ وجه از سکوهای پرش استفاده نکنید. در صورتی که یک متر از سطح آب فاصله بگیرید، هنگام فرود در آب با سرعتی حدود 15 کیلومتر در ساعت با آب برخورد خواهید کرد. اگر این ارتفاع به دو متر افزایش پیدا کند این سرعت به بیش از 20 کیلومتر بر ساعت خواهد رسید و در صورتی که شیرجه شما اصولی نباشد با خطر پارگی اعضای داخلی بدن و خونریزی مواجه خواهید شد.

بیماران قلبی شیرجه نروند

با آن که شنای نرم و ملایم بویژه شنا در استخرهای روباز، ورزش بسیار مفیدی برای مبتلایان به بیماری های قلبی است، اما این بیماران باید از شیرجه زدن در آب خودداری کنند. بیماران قلبی از ورزش های تنیس، والیبال و بسکتبال، ورزش های رزمی همچون جودو و کاراته، وزنه برداری، اسکی و دویدن سریع نیز منع شده اند. ورزش مناسب برای همه افراد ورزشی است که موزون، تکرار شونده، همراه با تحرک و موجب افزایش فعالیت سیستم گردش خون، مفرح و به گونه ای باشد که به خستگی بیش از حد منجر نشود.

شیرجه انسان های اولیه روی دیوار!

ورزش هایی مثل شیرجه، شنا، تیراندازی و سوارکاری ابتدا مهارتی بود که برای راحت زندگی کردن آموخته می شد، به همین دلیل هیچ تاریخ دقیقی از روزهای اولیه که این ورزش ها به وجود آمد، وجود ندارد. کسی چه می داند، احتمالا اولین کسانی که شیرجه زده اند انسان های اولیه بوده اند! ولی اگر بخواهیم بر مبنای سندهای تاریخی زمان و مکان مشخصی برای آن بگوییم، داستان به 2500 سال پیش می رسد. بتازگی در مقبره ای باستانی در یونان نقوشی کشف شده است که در آن تصویر مردی در حال شیرجه از روی سکویی مرتفع شبیه صخره به چشم می خورد. شیرجه با افرادی که از روی صخره ها و پرتگاه ها به درون آب های آکاپالکو می پریدند به شهرت رسید.

پس از آن قرن 17 بود که ژیمناست های سوئدی و آلمانی برای ایمنی بیشتر حرکات نمایشی به سواحل دریا می رفتند و همیشه تماشاگرانی برای نمایش تمرین ها در آنجا حضور داشتند. کم کم این تمرین ها که برای مردم جذاب بود شکل جدی تری به خود گرفت و در نهایت از دل تمرینات ژیمناست ها یک رشته ورزشی متولد شد به نام شیرجه آزاد.

شیرجه های پر جرات

شیرجه زدن در آب، دل و جرأت می خواهد، حالا چه برسد به این که شیرجه از بالای یک صخره بلند در آب های اقیانوس باشد. اما شمار این آدم های شجاع نه فقط کم نیست که بسیاری از آنها به شکل حرفه ای در مسابقات قهرمانی جهان هم شرکت می کنند. یعنی آن قدر هستند که برای انتخاب بهترینشان هر ساله مسابقات در سطح جهانی برگزار می شود.