امید جهانشاهی
صندوق بین‌المللی پول نیز اعلام کرده بود که کرونا وضعیت نابرابری و به اصطلاح اختلاف طبقاتی در جوامع را افزایش داده است.
شفاآنلاین>سلامت>باز روز تعطیلی در میان هفته افتاد و فرصتی برای مسافرتی چند روزه به دست ملتی داد که از قرنطینه خسته اند. جاده‌های شمال محال است خلوت شوند. این شوق شمال با هشدار وزیر فرو نمی‌نشیند. تدابیری سخت گیرانه
لازم است.
کرونا را جدی نگرفته ایم. بخشی از آن طبیعی است، نمی‌خواهیم چیزی را بپذیریم که زندگی عادی را برای مدتی زیاد مختل می‌کند. خسته می‌شویم از قرنطینه و محدودیت ها. منحصر به ما هم نیست. در انگلیس و فرانسه و آلمان که نامداران و سرآمدان اروپا هستند هم مردمانی به تنگ آمدند.
در موج دوم کرونا در انگلیس مردم باوجود دستورالعمل‌های بهداشتی و هشدار پلیس در خیابان‌های لندن تظاهرات کردند. هزاران نفر با سردادن شعارهایی ویروس کرونا را فریبکاری سیاسی خواندند. در فرانسه مردم در پایتخت و چند شهر دیگر این کشور به محدودیت‌های رفت و آمد اعتراض کردند. در حالی که تجمع بیش از شش نفر در پاریس ممنوع بود مردم در میدان «جمهوریت» این شهر تجمع کردند و خواستار استعفای ماکرون شدند. به حدی که پلیس برای متفرق کردن معترضان از گاز اشک‌آور استفاده کرد.
شهرهای مختلف آلمان هم شاهد تجمع اعتراضی بودند. در برلین حدود 20 هزار نفر و در مونیخ بیش از۱۰ هزار نفر به ادامه سیاست‌های اعمال محدودیت اعتراض کردند.
اما سیاست موفق را کف خیابان تعیین نمی‌کند چون اعتراض مردم، واقعیت کرونا را تغییر نمی‌دهد. خسارت کرونا فقط آمار تلفات نیست، خسارت اقتصادی و زمین‌گیری کسب و کارها هم روی دیگر این بلای عظیم ناپیدا است. کرونا به همه اقتصادهای جهان کمتر یا بیشتر ضربه زده است. حتی به کشورهای قدرتمند با اقتصادهای بزرگ آسیب زده است، آلمان که قوی‌ترین اقتصاد اروپا را دارد اعلام کرده بود حداقل هشت سال زمان نیاز است تا اقتصاد این کشور از رکودهای ناشی از تبعات ویروس کرونا خارج شود. از هر سه شرکت آلمانی یک شرکت کمک‌های دولتی دریافت کردند اعم از کمک‌های مالی بلاعوض، وام‌های بلند مدت، معافیت‌های مالیاتی و... حساب اقتصاد ما که سالهاست زیر فشار تحریم‌های ظالمانه، تضعیف شده است و فقری فراگیر به جامعه تحمیل شده است که روشن است. کرونا به طور کلی جهان را فقیرتر کرده است. بنا به اعلام بانک جهانی، نه تنها تلاش‌های انجام شده سالهای اخیر برای کاهش فقر در کشورهای آسیب پذیر و فقیر به خاطر کرونا تقریباً بی‌نتیجه شده است بلکه احتمالاً افراد بیشتری در کشورهای با اقتصاد ضعیف به زیر خط فقر سقوط خواهند کرد. دیوید مالپس، رئیس بانک جهانی، تصریح کرده بود که احتمال دارد رکود اقتصادی ناشی از کرونا حتی تا یک دهه ادامه یابد. صندوق بین‌المللی پول نیز اعلام کرده بود که کرونا وضعیت نابرابری و به اصطلاح اختلاف طبقاتی در جوامع را افزایش داده است.
این بلای عظیم خسارت خیزتر از آن است که تصور می‌شود. به جای هشدار نسبت به موج چهارم، شاید لازم باشد همچون دولت آلمان که تمامی هیئت دولت را به «کابینه کرونا» تبدیل کرد، «دولت کرونا» اعلام شود. و باز همچون آلمان لایحه «مدیریت کشور در بحران کرونا» تهیه شود. این بلای عظیم با هشدار دادن و ابراز نگرانی مسئولان بیرون نمی‌شود. چابکی در اقدام و سرعت در تصمیم‌گیری می‌خواهد. یکی از تجربه‌های موفق آلمان تفویض اختیار به ایالتهای 16 گانه بود تا بحران سریعتر و مبتنی بر شرایط هر ایالت مدیریت شود. در کنار درس گرفتن از تجربه‌های موفق باید از تجربه‌های ناموفق هم بر حذر بود. خوشبختانه در کشور ما، مدیریت کرونا سیاسی نشد. یکی از دلایل ضعف مدیریت کرونا در امریکا را سیاسی شدن مدیریت بحران دانسته‌اند و طرفه آنکه این هم یکی از خسارت‌های آقای ترامپ برای آمریکا به شمار می‌رود. برای مثال ماسک زدن سیاسی شد به این معنی که فرمانداران جمهوری خواه اهمیتی به استفاده از ماسک نمی‌دادند ولی فرمانداران دموکرات، شهروندان ایالتهای خود را تشویق به ماسک زدن و در خانه ماندن می‌کردند و ترامپ به عنوان رئیس جمهور و در واقع رئیس دولت فدرال برای نشان دادن ضدیتش با تصمیمات فرمانداران دموکرات از طرفداران خود در این ایالات خواست به خیابان بیایند تا فرمان «درخانه بمانید» این فرمانداران دموکرات لغو شود. این در حالی است که شرط لازم برای مدیریت بحران این است که کاملاً غیر سیاسی و جناحی باشد.این بحران فراگیر یک امر ملی است. این درد مشترک هرگز جدا جدا درمان نمی‌شود. مسئولیت خودمان را جدی بگیریم.
آفتاب یزد
نظرشما
آخرین اخبار