شفاآنلاین>سلامت جنسی>اختلال برانگیختگی جنسی (Sexual arousal disorder) زنان زمانی اتفاق می افتد که بدن به تحریک جنسی پاسخ ندهد. این مسئله در گذشته به عنوان یک مشکل جنسی در نظر گرفته نمیشد اما امروزه به عنوان یکی از زیر مجموعه‌های مشکلا جنسی درمان های مخصوص به خود را دارد. اختلال در برانگیختگی جنسی با ناتوانی جنسی تفاوت بسیاری دارد. اختلال بر انگیختگی جنسی به عدم تمایل به فعالیت جنسی اشاره دارد. پزشکان در حال حاضر طبق دستورالعمل های جدید دفترچه راهنمای تشحیصی و آماری اختلالات روانی(DSM-5) از اصطلاحات تمایل/ اختلال برانگیختگی جنسی زنانه (FSIAD) استفاده می کنند.
به گزارش شفاآنلاین: اختلال برانگیختگی جنسی زنانه یکی از چندین وضعیتی است که زیر چتر اختلال عملکرد جنسی قرار می گیرد و شامل موارد زیر است:
- درد حین مقاربت
- نرسیدن به ارگاسم
- عدم تمایل جنسی
درحالی که داشتن اختلال جنسی می تواند حس انزوا را در فرد ایجاد کند با این حال بسیار معمول نیز هست. حدود ۴۰ درصد از زنان نوعی از اختلالات جنسی مانند اختلال برانگیختگی جنسی زنانه را در زندگی خود تجربه می کنند. اختلال برانگیختگی جنسی زنانه می تواند برای افراد ناامید کننده باشد، اما قابل درمان است. برای کسب اطلاعات بیش تر در مورد علایم و گزینه های درمانی موجود، به ادامه این مقاله توجه کنید.
علایم اختلال برانگیختگی جنسی زنان
برای بسیاری از خانم ها علایم اختلال برانگیختگی جنسی زنانه موقتی است و از بین می رود. برخی خانم ها در هر بار برقراری مقاربت یا انجام فعالیت جنسی، این علایم را دارند. بعضی افراد ممکن است فقط گاهی اوقات این علایم را تجربه کنند.
علایم اختلال برانگیختگی جنسی زنانه عبارتند از:
- کاهش میل جنسی
ممکن است در ابتدا شروع به از دست دادن میل به رابطه جنسی کنید. اگرچه این موضوع می تواند براثر عدم تحریک به وجود آید، ولی ممکن است نشانه ی استرس و اضطراب ناشی از داشتن اختلال برانگیختگی جنسی زنانه باشد. - کم فکر کردن درمورد رابطه ی جنسی
ممکن است بندرت در مورد رابطه جنسی فکر کنید. - کم تر شروع کننده بودن در رابطه ی جنسی
ممکن است شما شروع کننده رابطه جنسی نباشید و تلاش شما نسبت به تلاش های شریک زندگی‌تان برای شروع رابطه جنسی غیر قابل قبول باشد. - کاهش هیجان یا لذت جنسی در طول رابطه جنسی
ممکن است تحریک جنسی یا چیزهای دیگری که باعث برانگیختگی شما می شود را دیگر انجام ندهید. - کاهش برانگیختگی ناشی از نشانه های جنسی داخلی یا خارجی
ممکن است شما به واسطه مسائلی مانند صمیمیت روانی، خواندن در مورد رابطه جنسی لذت بخش یا یادآوری یک خیال شهوانی تحریک نشوید. - عدم وجود احساس در ناحیه تناسلی یا غیر تناسلی در هنگام رابطه جنسی
هنگام برقراری رابطه جنسی، ممکن است در ناحیه تناسلی خود و یا سایر نقاط تحریک کننده احساس زیادی نداشته باشید.
دلایل اختلال برانگیختگی جنسی
برانگیختگی مجموعه ای از وقایع را در بدن تنظیم می کند: جریان خون بافتهای اطراف واژن و کلیتوریس افزایش می یابد و باعث تورم می شود. به همین دلیل واژن روان کننده طبیعی تولید می کند. این وقایع نتیجه یک سری واکنش های زنجیره ای است. هرگونه وقفه در این فرایند می تواند باعث اختلال برانگیختگی جنسی زنانه شود. بسیاری از موارد اعم از روانی و جسمی می توانند بر روند برانگیختگی تأثیر بگذارند.
دلایل فیزیولوژیکی شامل موارد زیر:
مسائل احساسی و روانی که می توانند باعث ایجاد اختلال برانگیختگی جنسی زنانه شوند عبارتند از:
- عزت نفس پایین
- ظاهر نامناسب بدن
- استرس
- اضطراب
- افسردگی
- مشکلات در رابطه
- افکار منفی
- احساس گناه
- ضربه ی روحی
- دلایل هورمونی
هورمون ها یک عامل ضروری برای برانگیختگی هستند. تغییر در سطح هورمون ممکن است بر توانایی برانگیختگی شما تأثیر بگذارد. با این حال، هنوز مشخص نیست که آیا رابطه مستقیمی بین سطح هورمون و عملکرد جنسی وجود دارد یا خیر.
مواردی که می تواند باعث ایجاد تغییرات هورمونی و اختلال برانگیختگی جنسی زنانه احتمالی شود شامل موارد زیر است:
- یائسگی
- قرص های ضد بارداری
- بارداری
- دلایل آناتومیکی
برانگیختگی بستگی زیادی به سیستم گردش خون و سیستم عصبی بدن دارد. مشکلات مربوط به هریک از این موارد ممکن است باعث اختلال برانگیختگی جنسی زنانه شود.
برخی از دلایل بالقوه آناتومیکی عبارتند از:
- کاهش رسیدن خون به واژن
- آسیب عصبی در لگن
- عفونت واژن یا مثانه
- نازک شدن، خشک شدن بافت های واژن
- سایر دلایل
عوامل دیگری نیز می توانند منجر به اختلال برانگیختگی جنسی زنانه شوند ، از جمله:
- داروها
مهارکننده های انتخابی بازگشت مجدد سروتونین (SSRIs) و داروهای ضد افسردگی ممکن است باعث اختلال برانگیختگی جنسی زنانه شود. - درمانهای پزشکی
اگر تحت شیمی درمانی یا پرتودرمانی قرار گرفته اید، ممکن است اختلال برانگیختگی جنسی زنانه را تجربه کنید. همچنین عمل جراحی که اخیراً داشته اید نیز ممکن است در برانگیختگی و تحریک جنسی اختلال ایجاد کند. - تحریک جنسی ناکافی
ممکن است در صورت تحریک کافی از طرف خود یا شریک زندگی خود، برانگیخته نشوید و تنها به آن تظاهر کنید. - دیابت
دیابت می تواند بر روی سیستم عصبی و عروقی شما تأثیر بگذارد. این مسئله ممکن است برانگیختگی را دشوارتر کند زیرا بدن قادر به ارسال هورمون های لازم، خون و سیگنال های الکتریکی برای برانگیختگی نیست.
چه کسی به اختلال برانگیختگی جنسی زنان مبتلا می شود؟
در حالی که اختلال برانگیختگی جنسی زنانه می تواند بر هر زنی تأثیر بگذارد، به نظر می رسد زنان مسن بیشتر آن را تجربه می کنند. از آنجا که اختلال برانگیختگی جنسی زنانه یک اصطلاح تازه تعریف شده مطابق DSM-5 است، هنوز مطالعاتی درباره وقوع واقعی آن منتشر نشده است. منبع مطالعات معتبر درباره اختلال برانگیختگی جنسی زنان نشان می دهد که میل جنسی کم و مشکلات ناشی از برانگیختگی جنسی با توجه به سن، شرایط فرهنگی، مدت زمان علایم و وجود پریشانی متفاوت است. یک مطالعه معتبر در سال ۲۰۰۹ نشان داد که ۳.۳ درصد از شرکت کنندگان بین سنین ۱۸ تا ۴۴ سال دچار اختلال برانگیختگی جنسی بودند در حالی که ۷.۵ درصد از شرکت کنندگان در سنین ۴۵ تا ۶۴ سال آن را تجربه کردند.
اختلالات برانگیختگی جنسی زنان چگونه تشخیص داده می شود؟
بعضی اوقات تشخیص اختلال برانگیختگی جنسی زنانه برای پزشکان دشوار است، زیرا موارد بسیاری در این مسئله دخیل است حتی ممکن است چند مسئله در این شرایط تاثیر گذار باشد. علاوه بر این، بسیاری از خانم ها ممکن است از حرف زدن در مورد علایم و زندگی جنسی خود با پزشک احساس راحتی نکنند. این مسئله مانع از تشخیص این بیماری در بسیاری از زنان می‌شود. بیش تر پزشکان با طرح یک سری سؤال در مورد سلامت جنسی و روانی معاینه خود را شروع می کنند. در مرحله بعد، به احتمال زیاد معاینه لگن انجام خواهد شد تا علل فیزیکی علایم شما مانند عفونت یا آسیب عصبی را بررسی کنند. در بعضی موارد، ممکن است پزشک یک آزمایش کامل خون را تجویز کند تا درک بهتری از سلامت کلی شما داشته باشد.
اگر پزشک معالج، مشکلات جسمی را برای شما تشخیص ندهد ممکن است شما را به روان درمانی که متخصص سلامت جنسی است، ارجاع دهد. این متخصص بهداشت می تواند به شما در کشف علت عاطفی پشت اختلال برانگیختگی جنسی زنانه کمک کند و به شما در ایجاد یک برنامه درمانی مناسب کمک کند. اگر با پزشک خود برای صحبت در مورد علائم احساس راحتی نمی کنید، به دنبال یک پزشک جدید باشید.
اختلالات برانگیختگی جنسی زنان چگونه درمان می شود؟
درمان اختلال برانگیختگی جنسی زنانه بر شناسایی علل اساسی و معالجه آن ها متمرکز است. بسیاری از خانم ها متوجه می شوند که ترکیبی از درمان ها به بهترین وجه عمل می کنند. بسته به علت اصلی ، درمان ها اغلب شامل دارو، معالجه یا ترکیبی از هر دو است.
برخی از داروهای مرتبط با درمان شامل موارد زیر است:
- هورمون درمانی
اگر علت اصلی هورمونی باشد، هورمون درمانی ممکن است در معالجه کاهش استروژن یا تستوسترون ، خشکی واژن یا درد کمک کند. - تغییر دوز دارو
اگر دارویی که مصرف می کنید، مانند داروی ضد افسردگی، باعث ایجاد علایم در شما می شود، تنظیم دوز ممکن است کمک کند.
همکاری شما، به تنهایی یا با همسرتان، با یک درمان گر که در زمینه بهداشت جنسی تخصص دارد می تواند در بررسی برخی از عناصر روانشناختی اختلال برانگیختگی جنسی زنانه کمک کند.
حتی اگر هیچ یک از شرایط اساسی سلامت روان را ندارید، یک درمانگر می تواند به شما کمک کند تا آنچه را که واقعاً شما را تحریک می کند و موانعی که در این راه وجود دارد را تشخیص دهید. آن ها همچنین می توانند شما را در مورد چگونگی ایجاد اعتماد و صمیمیت با شریک زندگی خود راهنمایی کنند، که می تواند نقش بزرگی در برانگیختگی داشته باشد.
وقتی به دنبال یک درمانگر هستید، به مراجعه به شخصی فکر کنید که یک درمانگر جنسی است. می توانید جستجوی خود را با فهرست راهنمای متخصصین جنسی در AASECT در ایالات متحده و سایر کشورها شروع کنید. در خانه نیز می توانید محیطی آرامش بخش ایجاد کنید تا به مغز و بدنتان کمک کنید برای انواع فعالیت های جنسی آماده شود.
با عناصر مختلف مانند نور ملایم، موسیقی آرامش بخش یا پارچه های نرم آزمایش کنید. اگر در یک رابطه شریک زندگی هستید می توانید در مورد انجام فعالیتهای جنسی در خارج از رابطه مانند ماساژ یا دوش گرفتن با هم صحبت کنید.
یک متخصص جنسی می توانند آموزش‌هایی در مورد استمناء و روش های برقراری رابطه جنسی ایده آل (که می توانید با همسر یا بدون شریک زندگی خود انجام دهید) در اختیار شما قرار دهد. یک مشکل جنسی یا اختلال عملکرد جنسی به مرحله ای از چرخه جنسی اشاره دارد که مانع رضایت یا زن و شوهر از فعالیت جنسی می شود.
چرخه جنسی چهار مرحله دارد:
- هیجان
- برانگیختگی
- ارگاسم
- احساس فروکش کردن
تحقیقات نشان می دهد که اختلال در عملکرد جنسی بسیار شایع است (۴۳٪ از زنان و ۳۱٪ از مردان برخی از این مشکلات را گزارش می کنند) این مسئله موضوعی است که بسیاری از افراد از بحث در مورد آن امتناع می کنند. خوشبختانه بیشتر موارد اختلال عملکرد جنسی قابل درمان است، بنابراین مهم است که نگرانی خود را با همسر و پزشکتان در میان بگذارید.
چه عواملی باعث ایجاد اختلال برانگیختگی جنسی در مردان می شود؟
اختلال عملکرد جنسی در مردان می تواند نتیجه یک مشکل جسمی یا روانی باشد:
- دلایل جسمی: بسیاری از شرایط جسمی و پزشکی می تواند باعث ایجاد مشکل در عملکرد جنسی شود. این شرایط شامل دیابت، بیماری های قلبی و عروقی (عروق خونی)، اختلالات عصبی، عدم تعادل هورمونی، بیماری های مزمن مانند نارسایی کلیه یا کبد و الکل سازی و سوء مصرف مواد است. علاوه بر این، عوارض جانبی برخی داروهای خاص از جمله برخی داروهای ضد افسردگی می تواند بر میل و عملکرد جنسی تأثیر بگذارد.
- دلایل روانشناختی: این موارد شامل استرس و اضطراب ناشی از کار، نگرانی از عملکرد جنسی، مشکلات زناشویی یا روابط ، افسردگی، احساس گناه و تأثیرات یک آسیب جنسی در گذشته است.
مشکلات جنسی چگونه بر مردان تأثیر می گذارد؟
شایع ترین مشکلات جنسی در مردان اختلالات انزال ، اختلال نعوظ و مهار میل جنسی است.
اختلالات انزال چیست؟
انواع مختلفی از اختلالات انزال در مردان وجود دارد ، از جمله:
- انزال زودرس
این انزال قبل یا بعد از دخول زودتر از زمان معمول رخ می دهد. - انزال مهار شده یا عقب مانده
در این حالت انزال به کندی اتفاق می افتد. - انزال رتروگراد
در هنگام ارگاسم، انزال به جای خارج شدن از مجرای ادرار از انتهای آلت تناسلی مجددا به مثانه بر میگردد.
در برخی موارد، انزال زودرس و مهار شده توسط عوامل روانشناختی ایجاد می شود از جمله این عوامل پیشینه شدید مذهبی است که باعث می شود فرد در رابطه جنسی خود را گناهکار بداند، علاوه بر این احساس عدم جذابیت برای شریک زندگی و حوادث آسیب زای گذشته نیز موثر است. انزال زودرس شایع ترین شکل اختلال عملکرد جنسی در مردان است و اغلب به دلیل عصبی بودن درباره عملکرد در هنگام رابطه جنسی اتفاق میافتد. برخی از داروهای خاص از جمله برخی داروهای ضد افسردگی ممکن است در انزال تأثیر بگذارد ، زیرا می تواند باعث آسیب به عصب نخاع یا کمر شود.
انزال رتروگراد در مردان مبتلا به دیابت که از نوروپاتی دیابتی (آسیب عصبی) رنج می برند شایع است. این نوع انزال به دلیل مشکلاتی در اعصاب موجود در مثانه و گردن مثانه به وجود می‌آید که اجازه می دهد مایه منی به سمت عقب جریان یابد. در افراد دیگری ممکن است این مشکل پس از عمل مثانه، پروستات یا بعد از انجام درمان های دیگر رخ می دهد. علاوه بر این برخی از داروهای خاص، به ویژه داروهای مورد استفاده در درمان اختلالات خلقی، ممکن است باعث ایجاد مشکل در انزال شوند.
عملکرد نعوظ چیست؟
این بیماری همچنین به عنوان ناتوانی جنسی نیز شناخته می شود. اختلال نعوظ به عنوان ناتوانی در دستیابی و یا حفظ نعوظ مناسب برای مقاربت تعریف می شود. علل اختلال عملکرد نعوظ ممکن است بیماریهای مؤثر بر جریان خون، مانند آترواسکلروز (سخت شدن شریان ها) باشد. اختلالات عصبی؛ عوامل روانشناختی، مانند استرس، افسردگی، و آسیب به آلت تناسلی مرد و اضطراب عملکرد نیز از عوامل این بیماری است. بیماری مزمن، داروهای خاص و بیماری بنام بیماری پیرونی (بافت اسکار در آلت تناسلی مرد) نیز می تواند باعث اختلال در نعوظ شود.
میل جنسی مهار شده چیست؟
تمایل جنسی مهار شده یا از بین رفتن میل جنسی به کاهش میل یا علاقه به فعالیت جنسی اشاره دارد. کاهش میل جنسی می تواند ناشی از عوامل جسمی یا روانی باشد. این بیماری با سطح کم هورمون تستوسترون در بدن همراه است. همچنین ممکن است در اثر مشکلات روانی مانند اضطراب و افسردگی ایجاد شود. بیماریهای پزشکی مانند دیابت و فشار خون بالا، برخی داروهای خاص، از جمله برخی داروهای ضد افسردگی و مشکلات رابطه نیز میتواند در این زمینه موثر باشد.
اختلال برانگیختگی جنسی و مشکلات جنسی مردان چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص مشکل جنسی یک مرد، پزشک احتمالاً معاینه را با بررسی تاریخچه کاملی از علائم فرد و معاینه جسمی شروع می کند. پزشک ممکن است آزمایش های دیگری را برای رد هرگونه مشکل پزشکی که ممکن است در ایجاد اختلال عملکرد داشته باشد، تجویز کند. پزشک همچنین شما را به سایر متخصصان بهداشت، از جمله یک متخصص ارولوژی (پزشک متخصص دستگاه ادراری و دستگاه تناسلی مردان)، پزشک جنسی و سایر مشاوران نیز ارجاع خواهد داد.
اختلال برانگیختگی جنسی و عملکرد جنسی مردان چگونه درمان می شود؟
بسیاری از موارد اختلال عملکرد جنسی با درمان مشکلات اساسی جسمی یا روانی قابل اصلاح است. راهکارهای درمانی ممکن است موارد زیر را شامل شود:
- درمان پزشکی
این درمان شامل معالجه هرگونه مشکل جسمی است که ممکن است در عملکرد جنسی مرد نقش داشته باشد. - داروها
داروهایی مانند Cialis ،Levitra ،Staxyn ،Stendra یا Viagra ممکن است با افزایش جریان خون به آلت تناسلی مردان در بهبود عملکرد نعوظ کمک کنند. اسپری موضعی نیز راه حلی است که روی آلت تناسلی مرد اعمال می شود و حاوی لیدوکائین است که حساسیت را کاهش داده و امکان کنترل بیشتر انزال را می دهد. - هورمون ها
مردانی با سطح پایین تستوسترون ممکن است از درمان جایگزینی تستوسترون بهره مند شوند. - روانشناسی درمانی
درمان با کمک یک مشاور آموزش دیده می تواند به فرد کمک کند تا احساس اضطراب، ترس یا گناه را برطرف کند که ممکن است در عملکرد جنسی تأثیر داشته باشد. - کمک های مکانیکی
وسایلی مانند دستگاه های خلاء و کاشت در آلت تناسلی ممکن است به مردان با اختلال نعوظ کمک کند. - آموزش و ارتباط
آموزش در مورد رابطه جنسی و رفتارها و پاسخهای جنسی ممکن است به مرد کمک کند تا بر اضطراب خود درباره عملکرد جنسی غلبه کند. گفتگوی آزاد با شریک زندگی نیز در مورد نیازها و نگرانی های شما به غلبه بر موانع بسیاری برای یک زندگی سالم جنسی کمک می کند.
آیا اختلال برانگیختگی جنسی و مشکلات جنسی قابل درمان است؟
موفقیت درمان اختلال عملکرد جنسی بستگی به علت اصلی بروز این مشکل دارد. چشم انداز برای اختلال عملکردی که مربوط به یک وضعیت جسمی قابل درمان یا برگشت پذیر باشد، مناسب است. اختلال عملکرد خفیفی که مربوط به استرس، ترس و اضطراب است اغلب با مشاوره، آموزش و بهبود ارتباط بین زوجین قابل درمان است.
آیا می توان از مشکلات جنسی جلوگیری کرد؟
در حالی که نمی توان از مشکلات جنسی جلوگیری کرد ، مقابله با دلایل اساسی این اختلال می تواند به شما در درک بهتر و مقابله با این مشکل در هنگام بروز کمک کند. مواردی وجود دارد که می توانید برای حفظ عملکرد جنسی انجام دهید:
- برای هر شرایط پزشکی / بهداشتی برنامه درمانی پزشک خود را دنبال کنید.
- مصرف الکل را محدود کنید.
- سیگار را ترک کنید.
- با هرگونه مسائل عاطفی یا روانی مانند استرس، افسردگی و اضطراب کنار بیایید. در صورت لزوم آن را درمان کنید.
- ارتباط با شریک زندگی خود را افزایش دهید.
چه موقع باید با پزشک خود درمورد اختلال عملکرد جنسی تماس بگیرم؟
بسیاری از مردان هر از گاهی با عملکرد جنسی مشکل دارند. با این حال، وقتی مشکلات پایدار است می تواند باعث ناراحتی مرد و شریک زندگی وی شوند و تأثیر منفی بر روابط آنها بگذارند. اگر به طور مداوم مشکلات عملکرد جنسی را تجربه می کنید، برای ارزیابی و درمان به پزشک مراجعه کنید.
