مُسکن‌هایی برای بالابردن تاب آوری اجتماعی

شفاآنلاین>اجتماعی>سرمایه‌گذاری برای بالابردن تاب‌آوری اجتماعی یک امر فرمایشی نیست و مانند شیر آب عمل نمی‌کند که هر وقت خواستیم آن را ببندیم یا باز کنیم. یکی از فرصت‌های از دست رفته تاب آور کردن جامعه، لاغر شدن طبقه متوسط است. طبقه‌ای که از نظر من پاسدار هنجارها و ارزش‌های اجتماعی است و در نتیجه تاب‌آورترین طبقه جامعه به‌ حساب می‌آید. همان طبقه اجتماعی که مدیران و متخصصان و اندیشمندان از آن به عرصه‌های اجتماعی معرفی می‌شوند. در این رابطه راهکار نخست، دست برداشتن از مدیریت «ملوک الطوایفی» است. 

شفاآنلاین را در اینستاگرام هم دنبال کنید

متاسفانه از وحدت رویه خبری نیست و مسئولان ما باید از بالا به پایین همدل شوند تا بتوانند احساس وحدت و همدلی در جامعه ایجاد کنند، همچنین شفافیت در جامعه ما بسیار کمرنگ شده است. متاسفانه الان همه چیز بسیار غیرشفاف است و درحالی که هر چه مسائل پشت پرده هویداتر شوند و اطلاعات در ظروف شیشه‌ای به مردم ارائه شود، مردم اضطراب کمتری تحمل می‌کنند. دامن زدن به عدم شفافیت باعث می‌شود مردم دائم بین اطلاعات سردرگم بمانند و ندانند کدام درست است و کدام غلط.  استفاده از دانش و تخصص اقشار دانشگاهی، یکی دیگر از راه‌های میانبر برای شرایط فعلی  است، اما متاسفانه به‌جز پزشکی درحال حاضر در دیگر زمینه‌ها صدای دانشگاهیان ما به گوش مردم نمی‌رسد. آخرین راهکار تقویت هویت ملی است، یکی از راه‌های بسیار موثر برای گذشتن از این گردنه‌های خطرناک اقتصادی و بهداشتی و... تکیه به هویت ملی است تا بتوانیم از این طریق نقیصه سرمایه اجتماعی را رفع کنیم. اکنون زمان مُسکن‌ها است و باید با ایثار و گذشتن از ‌خودمداری‌ها فکری به حال جامعه کرد، من معتقدم برای تاب‌آوری سه مرحله وجود دارد؛ اول باید به نقطه تعادل رسید، بعد به تعامل و در انتها به تکامل. اکنون باید به نقطه تعادل فکر کرد. امیدوارم رسانه‌ها با رساندن جامعه به نقطه تعادل و شفافیت سهم ممتازی در تعادل بخشیدن به جامعه ایفا کنند. در این فضا مردم ما از دو چیز رنج می‌برند اول اینکه نمی‌توانند محیط را کنترل کنند و دوم اینکه توان پیش‌بینی آینده را از دست داده‌اند، وقتی این دو مولفه در جامعه دستخوش تحول می‌شود تاب‌آوری اجتماعی که بازنمایی کلان تحول روانی فرد است از بین می‌رود. وقتی هر فرد توان کنترل محیط زندگی و پیش‌بینی آینده را از دست می‌دهد به لحاظ روانی دچار ناپایداری می‌شود و این اضطراب در مساحتی وسیع‌تر باعث از بین رفتن تاب‌آوری اجتماعی می‌شود. برای برون رفت از این شرایط احتیاج به بازنگری در عرصه‌های مختلف اقتصادی، سیاسی و اجتماعی داریم تا از این طریق استانداردهای جامعه را بالا ببریم.