تاب‌آوری ملی به داشتن عملکردی با ثبات و سازگار در شرایط پیش‌بینی نشده و اغلب اجتناب‌ناپذیر اطلاق می‌شود. از طرفی افراد تاب‌آور با وجود آنکه در معرض خطر قرار می‌گیرند، اما با مدیریت این شرایط اصولا دچار اختلال جدی نمی‌شوند.
شفاآنلاین>سلامت>در واقع، تاب‌آوری ملی به صورت قدرت پذیرش و ظرفیت بالای جسمی، روانی، اجتماعی آحاد جامعه و تصمیم سازان در شرایط مادام التغییر می تواند زمینه ساز عبور ایمن از شرایط عدم قطعیت شود.
تاب آوری در شرایط عدم قطعیت از سطوح فردی گرفته تا سطوح اجتماعی و ملی نیازمند ترمیم و ارتقا است. چرا که عدم قطعیت در دنیای واقعی، امری انکار ناپذیر است و این مسأله در لجستیک بحران و فوریت های پزشکی جدی تر می شود.
وجود تجارت جهانی از یک سو و همچنین بیماری های نوپدیدی مانند بیماری COVID-۱۹ اخیر از سوی دیگر، شرایط تصمیم گیری و سیاست گذاری را مبهم تر کرده و لذا آمادگی و تاب آوری ملی نظام سلامت جهت پاسخ و واکنش به موقع را پر اهمیت می کند.
همانا سیستم سلامت از تنوع، پیچیدگی و وضعیت مادام التغییری برخوردار بوده و همین مسئله لزوم درک و ظرفیت پذیرش شرایط عدم قطعیت را بیش از پیش نشان می دهد. نظام سلامت هر کشوری برای پاسخگویی به نیازهای جامعه و افـزایش بهره وری، کیفیت و ایجاد عدالت همـواره بـا سیاستگـذاری جدیـد و اصلاح سیاست هـای قبلی مواجه است.
از طرفی انسان سالم محور توسعه پایدار بوده و تلاش در راستای ارتقای سلامت از اولویت های هر حاکمیتی محسوب می شود. این عملکرد بایستی موجب بهبود وضعیت سلامتی و عدالت در دسترسی جامعه به خدمات بهداشتی-درمانی منجر شود.
در بسیاری از شرایط، تصمیم گیران نیازمند اتخاذ تصمیمی سریع و در عین حال مبتنی بر شواهد هستند. از این رو داده های دقیق و متناسب با شرایط زمینه ای از اهمیت بسزایی برخوردار است.
یکی از روش های نوآورانه و قابل اجرا به منظور تولیت بهره ور در نظام سلامت ایجاد یک تیم مشاوره ایِ تاب آور و آشنا به مدیریت بحران در شرایط عدم قطعیت است. این تیم می تواند فرصت ها و تهدیدها را مورد شناسایی و بررسی قرار داده و خروجی این اتاق فکر به ایجاد خط سیری همراه با برنامه ریزی برای اجرا منجر می شود.
یکی دیگر از مهم ترین راهکارهای مناسب در مسیر ایجاد ظرفیت و مدیریت تاب آوری ملی مناسب این شرایط عدم قطعیت، طراحی خدمات جدید برای مقابله با این شرایط نوظهور است؛ چرا که اگر از روش های قدیمی برای حل مسائل جدید و مبهم استفاده کنیم به نتایج جدیدی دست پیدا نخواهیم یافت.
تشویق کارکنان به ارائه پیشنهادهای مبتکرانه و کاربردی مرتبط با مدیریت بحران از الزامات گذر از این شرایط محسوب می شود.
در ادامه پایش و ارزشیابی اهداف از پیش تعیین شده در سطح ملی به صورت کمی و کیفی صورت گرفته و بازخوردهای لازم بیان خواهد شد. مدیدیت استرس و تصمیم گیری های چابک می تواند سازمان های حوزه سلامت را به خوبی پیش ببرند.
این شرایط با کمک کارکنان دوره دیده و تاب آور در شبکه های کاری مسطح (و نه صرفا بروکراتیک و سلسله مراتبی)، موجب مسئولیت پذیری و پاسخگویی بهتر خواهد شد. بنابراین، ارائه آموزش های تخصصی و حرفه ای مورد نیاز این کارکنان در جهت توانمندسازی شان امری ضروری به نظر می رسد.
از پاندمی کروناویروس اخیر آموختیم که بهره مندی یکپارچه از سیستم اطلاعات مدیریت سلامت از ابزارهای مهم در شرایط مبهم محسوب می شود.
در خاتمه نیز بایستی بیان شود که شفافیت در هنگام مواجه با کارکنان و سایر ذی نفعان در کنار تعهد به پاسخگویی راه گشای تاب آوری ملی در شرایط عدم قطعیت خواهد بود.
دکتر نصیر دهقان| مدیر گروه مدیریت سلامت (Health MBA) دانشگاه علم و فرهنگ
ایرنا
نظرشما
آخرین اخبار