وسیـله‌ای بـرای انـدازه‌گـیـری تـغـیـیـرات عـضـلـه کـف لـگـن

به گزارش شفا آنلاین:محقق ارشد این مطالعه از انستیتو زیست‌مهندسی دانشگاه اوکلند می‌گوید: «شواهد روشنی وجود دارد که رسیدن صدمه به عضلات کف لگن (مثلا در طول زایمان)، خطر ابتلای زنان را به اختلال عملکرد عضلات کف لگن در دوره‌های بعدی زندگی دوبرابر می‌کند. این اختلالات اغلب به صورت بی‌اختیاری ادراری یا پرولاپس ارگان‌های لگن تظاهر می‌یابد. در حال حاضر ما نمی‌دانیم چگونه می‌توان صدمه عضلات را برطرف کرد، اما روش‌هایی وجود دارد که به زنان کمک می‌کند تا شاید از بروز این اختلالات پیشگیری شده یا علایم را درمان کنند.»

وی ادامه می‌دهد: «به‌طور مثال، بی‌اختیاری ادراری حدود 25 درصد زنان را در طول زندگی‌شان تحت تاثیر قرار می‌دهد. تحقیقات نشان داده آموزش عضلات کف لگن یک درمان خط اول اثربخش برای این عارضه و پرولاپس خفیف است. مشکل اینجاست که زنان اغلب نمی‌دانند چگونه می‌توان ورزش‌های عضلات کف لگن را به درستی انجام دهند.»
حال محققان دانشگاه اوکلند می‌‌گویند نمونه اولیه‌ای را از وسیله‌ای ابداع کرده‌اند که درواقع، آرایه‌ سنسور فشار مبتنی بر سیلیکون باریک و سازگار برای تحقیقات در مورد عضلات کف لگن است. دستگاه FemFiدر واقع نوعی ابزار اینتراواژینال است که می‌تواند در حین فعالیت‌های روزانه یا در طول فعالیت‌ها یا ورزش‌هایی که بی‌اختیاری ادراری را برمی‌انگیزد، هم پوشیده شود. هدف این دستگاه آن است که ببیند چه اتفاقی هم برای فشار شکمی و هم برای فشارهای فعال‌سازی عضلات کف لگن، در زمانی که ادرار لیک می‌کند، می‌افتد. با داشتن این اطلاعات، می‌توان برنامه‌های ورزشی خاصی را برای هر بیمار توسعه داد تا مشکل خاص آنها برطرف شود.
دستگاه FemFiاین قابلیت را هم دارد تا به پایبندی بیمار به ورزش‌ها کمک کند. در واقع، پیام‌های یادآوری را تولید می‌کند تا بیمار ورزش‌های خود را فراموش نکند.
اخیرا، محققان این دستگاه با همکاری پژوهشگران دانشگاه مونترال کانادا یک مطالعه بالینی را به مرحله اجرا درآورده‌اند تا دستگاه مذکور را اعتبارسنجی کنند. FemFiپروفایل‌های فشار واژینال را در زنان مبتلا و غیرمبتلا به بی‌اختیاری ادراری بررسی خواهد کرد. در نهایت تغییرات فشار عضلات کف لگن را پس از 3 ماه آموزش مجددا بررسی خواهد کرد.
این دستگاه همچنین به ارزیابی اثربخشی و مفید بودن FemFiبرای پزشکانی می‌پردازد که جراحی‌های پرولاپس را انجام می‌دهند و اینکه آیا جراحی برای بیمار فایده داشته یا خیر.
این گروه تحقیقاتی همچنین به دنبال بررسی استفاده از تکنیک‌های جدید (مانند توسعه ابزار دقیق) و مدل‌های کامپیوتری با این هدف است که مدل‌های پیش‌بینی‌کننده خطر را ارتقا داده و به شناسایی زنانی کمک کنند که احتمالا در حین زایمان واژینال از صدمه عضلات کف لگن بیشتر رنج خواهند برد.
دانسته‌های کنونی ما می‌دانند که ارتباط‌های آماری میان عوامل خاص مانند سن، اندازه بدن، نژاد، مقدار فشاری که در حین زایمان به فرد تحمیل می‌شود، و اینکه برای زایمان نیاز به ابزار کمکی پیدا خواهد شد یا خیر، وجود دارد. اما این عوامل، فقط جزئی از تصویر کلی هستند. آنچه مشخص نیست، چگونگی رخداد صدمه (یا مکانیسم‌های مرحله دوم) است، بنابراین با استفاده از اصول زیست‌مهندسی می‌توان تصویر بهتری از این «چگونگی» به دست آورد.
محققان باور دارند چگونگی تغییر عضلات کف لگن و میزان کشش آنها در طول بارداری، احتمالا بر پیامدها تاثیر خواهد داشت.
نمونه اولیه دستگاه FemFiکه نوعی زیست‌ابزار است، می‌تواند میزان عددی سفتی عضله را تعیین کرده و این عدد ممکن است در توسعه مدل‌های پیش‌بینی خطر کمک کننده و مفید باشد.سپید
منبع: Medscape