دو برابر شدن بی‌خانمان‌های تورنتو
شفاآنلاین»جامعه» بی خانمانی در تورنتو به سطحی بی‌سابقه رسیده است. طبق آخرین گزارش‌ها، آمار بی خانمانی در تورنتو در ماه اکتبر ۲۰۲۴ از مرز ۱۵۰۰۰ نفر عبور کرده است؛ عددی که بیش از دو برابر میزان ثبت‌شده در آوریل ۲۰۲۱ است. این جهش نگران‌کننده، زنگ خطر بزرگی برای مقامات شهری، فعالان اجتماعی و عموم مردم به صدا درآورده است.
افزایش چشمگیر آمار بی خانمانی در تورنتو
به گزارش شفاآنلاین: براساس ارزیابی رسمی شهر تورنتو، در بازه اکتبر ۲۰۲۴، تعداد بی‌خانمان‌ها به ۱۵۴۱۸ نفر رسید، در حالی که این رقم در سال ۲۰۲۱ تنها حدود ۷۳۰۰ نفر بود. این آمار نشان‌دهنده بحرانی است که به سرعت در حال گسترش است.
عوامل افزایش آمار بی خانمانی در تورنتو
کارشناسان می‌گویند چند عامل هم‌زمان در وخامت این وضعیت نقش داشته‌اند:
- افزایش شدید ورود متقاضیان پناهندگی به سیستم سرپناه شهری (از ۱۳٪ به بیش از ۵۰٪)
- مشکلات اقتصادی و کمبود مسکن مقرون‌به‌صرفه
- نابرابری نژادی و اجتماعی
در نتیجه، بی خانمانی در تورنتو نه‌تنها بیشتر شده بلکه پیچیده‌تر نیز شده است.
سیاه‌پوستان و بومیان در صدر لیست بی‌خانمان‌ها
مطالعه نشان می‌دهد که ۵۸٪ از افراد بی‌خانمان سیاه‌پوست و ۹٪ بومی هستند؛ در حالی که سهم این دو گروه از جمعیت کلی تورنتو به ترتیب فقط ۱۰٪ و ۳٪ است. این آمار حاکی از آن است که بی خانمانی در تورنتو به‌طور نامتناسبی به برخی جوامع آسیب زده است.
برای مقابله با این بحران، شهرداری تورنتو برنامه‌ریزی کرده است تا طی دهه آینده ۲۰ پناهگاه کوچک جدید در سطح شهر احداث کند. تاکنون ۷ مکان انتخاب شده‌اند. هدف این است که با جایگزینی هتل‌های گران‌قیمت با پناهگاه‌های تخصصی، خدمات بهتر و صرفه‌جویی در هزینه‌ها محقق شود. این اقدام می‌تواند بر کاهش آمار بی خانمانی در تورنتو تأثیر مستقیم بگذارد.
راه‌حل‌های پیشنهادی از زبان بی‌خانمان‌ها
در نظرسنجی انجام‌شده، بسیاری از افراد بی‌خانمان گفتند که اگر:
- به مسکن مقرون‌به‌صرفه‌تری دسترسی داشتند
- حقوق مستاجران بیشتر رعایت می‌شد
- حمایت‌های اشتغال و آموزش بهتری داشتند
احتمالاً هیچ‌گاه به این وضعیت دچار نمی‌شدند. این پاسخ‌ها نکات کلیدی برای اصلاح ساختارهای حمایتی هستند و باید در مرکز سیاست‌گذاری‌ها قرار گیرند.
نقش کلیدی مسکن در کاهش تعداد بی‌خانمان‌ها
شهرداری تورنتو در سال ۲۰۲۴ حدود ۶۶۰۰ خانه مقرون‌به‌صرفه و با اجاره کنترل‌شده را تأیید کرده است. طبق برنامه HousingTO، تمرکز بر ساخت‌وساز جدید، حفظ موجودی مسکن موجود و حمایت از مستاجران در اولویت قرار دارد. این اقدام می‌تواند محرک کاهش پایدار این بحران باشد.
یکی دیگر از تغییرات مثبت، اجرای ارزیابی‌های سالانه نیازهای خیابانی است. شهرداری امیدوار است با بررسی دقیق‌تر و منظم‌تر، بتواند برنامه‌های مؤثرتری برای کاهش آمار بی خانمانی در تورنتو تدوین کند.
نتیجه‌گیری
افزایش دو برابری بی خانمانی در تورنتو تنها یک عدد نیست، بلکه بازتابی از یک بحران انسانی عمیق است. اگر راهکارهای جامع و انسانی به‌سرعت اجرا نشوند، این روند می‌تواند به تهدیدی جدی برای سلامت اجتماعی و اقتصادی شهر تبدیل شود. حالا زمان آن است که سیاست‌گذاران، شهروندان و نهادهای اجتماعی دست به دست هم دهند تا چهره‌ای انسانی‌تر به آینده تورنتو ببخشند.
