سه‌چهارم بیمارستان‌های پایتخت امن نیستند

به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید  فرسودگی‌هایی که گاه پایشان به دوربین‌های خبرساز و مخفی نیز کشیده شده و لابه‌لای سر زدن‌های گاه و بی‌گاه خبرنگاران به همراه مسئولان، بارها در صحن پارلمان شهری تهران نیز مورد عتاب و خطاب نمایندگان مردم پایتخت در ساختمان بهشت قرار گرفته است.

اما به نظر می‌رسد بسیاری از این تذکرها و اعتراض‌های مردمی راه به‌جایی نبرده‌اند و آنچه بر سر ساختمان‌های بیمارستان‌های تهران سنگینی می‌کند و شاخص‌های ارائه خدمات کیفی به بیماران را تحت تاثیر قرار می‌دهد، سایه وسعت فرسودگی‌ها است و از نفس افتادن ساختمان‌های بیمارستان‌ها که لحظه‌به‌لحظه از استانداردهای روز دنیا فاصله می‌گیرند.

به همین بهانه به سراغ رحمت‌الله حافظی، رئیس کمیسیون سلامت شورای شهر تهران رفتیم تا در گپ و گفتی از وی که یکی از مخالفان دو فوریت نوسازی ساختمان‌های بیمارستان‌های تهران است، علت این مخالفت و تاکیدش بر لزوم مقاوم‌سازی سازه‌های درمانی تهران را جویا شویم.

به عنوان نخستین سوال، میزان فرسودگی ساختمان‌های تهران چه میزان است؟ آیا اطلاعات و آماری در این زمینه در اختیار دارید؟
       بر اساس آمارهای موجود سه‌چهارم بیمارستان‌های تهران در کنار فرسودگی‌های گسترده، از میزان مقاومت و استحکام لازمه برخوردار نیستند. از همین رو است که بارها در جلسات شورا نیز اعلام کرده‌ام که به‌هیچ‌وجه با نوسازی بناهای فرسوده بیمارستان‌های تهران و مراکز درمانی موافق نیستم و معتقدم درمان این درد ساخت بناهای جدید و تازه‌نفس مطابق معیارها و استانداردهای روز دنیا است.

  مگر این نوسازی‌ها به نفع شهروندان نیست و شاخص‌های کیفی خدماتی را که به بیماران و همراهانشان ارائه می‌شود ارتقا نمی‌بخشد؟
       بله، درست است که این نوسازی‌ها به‌نوبه خود بسیار حائز اهمیت هستند اما نباید فراموش کنیم که نوسازی ساختمان‌های فرسوده در کنار ارائه خدمات به بیماران چندان مناسب نیست و درروند درمان نیز می‌توانند اثر سوئی بر جای بگذارند. ضمن آنکه در ساختمان‌هایی با نقشه‌های قدیمی نمی‌توانیم مدل‌های جدید بیمارستان‌های دنیا را لحاظ کنیم.

 از بعد مالی چطور، آیا نوسازی‌ها مقرون‌به‌صرفه تر نیستند؟
       خیر، به‌هیچ‌وجه. چراکه نوسازی ساختمان فرسوده یک بیمارستان آن هم در حین ارائه خدمات درمانی به بیماران بسیار هزینه برتر از ساخت ساختمانی جدید است. ضمن آنکه مهم‌ترین معیار بنای بیمارستانی که همان استانداردهای روز دنیا در چیدمان داخلی ساختمان است نیز نمی‌تواند تامین شود. معیار مهمی که موجب تسهیل‌گری ارائه خدمات به بیماران می‌شود.

به ارائه لایحه دو فوریت نوسازی بناهای فرسوده بیمارستان‌های تهران از سوی کمیسیون شهرسازی شورای شهر اشاره کردید. چرا کمیسیون سلامت با دو فوریت این لایحه موافق نیست؟
       این مخالفت به دلیل آن است که وقتی می‌توانیم با، تقریبا یک‌پنجم این بودجه ساختمان جدیدی مطابق با استانداردهای روز دنیا بسازیم، چه ضرورتی وجود دارد که نوسازی با هزینه‌ها بالایی انجام شود. ضمن آنکه ساخت بیمارستان جدید می‌تواند منجر به تجهیز شدن بیشتر بیمارستان نیز بشود. در این راستا نیز کمیسیون شهرسازی پیش‌تر دو فوریت نوسازی بیمارستان‌های پایتخت را مطرح کرده بود که چندان با دو فوریت آن در کمیسیون سلامت موافق نبودیم و اعلام کردیم که دوفوریتی بودن این لایحه نوسازی موضوعیتی ندارد و می‌تواند با تغییر رویکرد بار دیگر به صحن شورا بیاید.

اگر با نوسازی ساختمان بیمارستان‌های فرسوده موافق نیستید، به نظرتان باید چه راهکاری در پیش‌گرفته شود تا بر شاخص‌های کیفی ساختمان‌های درمانی تهران افزوده شود؟
       بی‌شک استانداردسازی ساختمان‌ها را می‌پذیریم اما نوسازی‌ها از نظر فنی به‌هیچ‌وجه مقرون‌به‌صرفه نیستند و اقدامی سخت، پرهزینه و غیراصولی‌اند. به‌طور مثال نوسازی بیمارستانی که 50 سال سن دارد هم نسبت به احداث پروژه جدید زمان بسیار زیادی می‌برد و هم هزینه بالایی نیاز دارد. درواقع نوسازی یک بیمارستان فرسوده 25 تا 30 درصد هزینه و زمان بیشتری نسبت به ساخت یک سازه جدید می‌طلبد. از همین رو تاکید می‌کنم که صرف این بودجه کلان مقرون‌به‌صرفه نیست و به‌اصطلاح نمی‌ارزد.

این گفته بدین معنا است که اگر به‌جای نوسازی ساختمان، بیمارستان فرسوده تخریب و به‌جای آن ساختمان جدیدی مطابق با استانداردهای روز دنیا ساخته شود به‌صرفه‌تر است؟
       بله، این هزینه نوسازی در حالی صرف می‌شود که اگر در زمین بیمارستان فرسوده در کنار بنای فعلی پروژه جدیدی احداث شود، به‌شرط آنکه مجموعه دچار کمبود منابع مالی و تجهیزاتی نشود، ظرف یک سال و نیم یا حداکثر دو سال ساختمان بیمارستان جدید با نقشه و استانداردهای روز دنیا احداث می‌شود و بیماران به فضای جدید منتقل می‌شوند و ساختمان فرسوده نیز می‌تواند تخریب و به فضای سبز تبدیل شود. حال‌آنکه اگر بخواهیم در همین ساختمان فعلی فرسوده عملیات عمرانی نوسازی انجام دهیم حدود 8 الی 10 سال زمان لازم است. زمانی که در ساخت بیمارستان جدید اگر منابع مالی به‌موقع تامین شود، حداکثر دو سال به طول می‌انجامد. یعنی تنها یک‌پنجم زمان نوسازی صرف ساخت بنای جدید می‌شود.

اعضای کمیسیون سلامت بارها در صحن شورا در قالب تذکراتی خواستار مقاوم‌سازی ساختمان‌های بیمارستان‌های تهران شده‌اند. به نظرتان بهتر نیست به‌جای نوسازی‌ها که تا این اندازه هم‌زمان زیادی نیاز دارند و هم هزینه‌بر هستند، مقاوم‌سازی‌ها در دستور کار قرار بگیرد؟
       به‌طور حتم برخلاف آنکه مخالف نوسازی‌ها هستیم، با اعمال مقاوم‌سازی‌ها بسیار موافق هستیم و اجرای این عملیات هم به نفع بیماران است و هم کادر درمانی. چراکه عملیات نوسازی را نمی‌توانیم در یک فضای قدیمی و غیراستاندارد مطابق با شاخص‌های درمانی روز دنیا اعمال کنیم، اما مقاوم‌سازی‌ها و نوسازی غیر سازه‌ای از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بر اساس اطلاعات کنونی تنها حدود 25درصد بیمارستان‌های تهران مقاوم هستند و سه‌چهارم بیمارستان‌های تهران مقاوم نیستند.

ساختمان‌هایی که باید هرچه زودتر به‌روزرسانی شده و بنای سالم و مقاومی جایگزینشان شود. از همین رو با توجه به حجم فرسودگی ساختمان‌های بیمارستان‌های تهران، مقاوم‌سازی غیر سازه‌ای را می‌پذیریم تا درروند ارائه خدمات به بیماران خللی ایجاد نشود و در لحظات بحران نیز ایمنی هم کادر درمانی و هم بیماران تامین شود، اما نوسازی بنای فرسوده خود دردسرساز است و با آن موافق نیستیم.