ساختار دندان تاجایی که ممکن است، حفظ شود

به گزارش شفا آنلاین به نقل از سپید،   بسیار پیش می‌آید که دندان به جایگزینی مکرر ترمیم نیاز پیدا می‌کند و در نتیجه دندان ساختار خود را از دست می‌دهد. اساس روش‌های جدیدی که برای مدیریت پوسیدگی وجود دارد این است که تا آنجایی که امکان دارد ساختار دندان حفظ شود و بیشتر به سمت متوقف کردن روند پوسیدگی حرکت کنیم. پوسیدگی دندانی، عفونتی باکتریال بوده که قابل انتقال است، این عفونت می‌تواند از مادر به کودک و حتی از کسانی که از کودک نگهداری می‌کنند به او منتقل شود.

 این باکتری‌ها در سطح دندان از کربوهیدرات‌هایی که قابل تخمیر هستند، استفاده کرده و اسید تولید می‌کنند. این اسید با انحلال مواد معدنی در دندان رسوخ کرده و اگر این روند متوقف نشود، حفره‌هایی را در دندان ایجاد می‌کنند. بسیاری از پوسیدگی‌های وسیع اگر در مراحل اولیه شناسایی شوند، قابل کنترل و درمان هستند.

معمولا ما تصور می‌کنیم که اگر ضایعه و پوسیدگی را حذف کرده و ترمیم کنیم مسئولیت ما به عنون دندانپزشک به پایان رسیده است، در حالی که وقتی ما بیمار را در این حالت‌‌ رها کنیم مانند این است که برای اتاقی که فردی در آن در حال آتش گرفتن است، سقف درست کرده باشیم.

 انجام ترمیم، رشد دوباره باکتری‌ها را در دهان فرد کاهش نمی‌دهد. ما باید به دنبال راهکاری‌هایی باشیم که علاوه بر ترمیم دندان‌ها، شرایط دهان فرد را به سویی ببرد که با پوسیدگی‌های جدید مواجه نشود. برخی فاکتور‌های محافظتی روند بیماری را کند یا متوقف می‌کند.

باکتری‌های تولید کننده اسید در دندان، مصرف مکرر کربوهیدرات قابل تخمیر و جریان بزاق کمتر از حد نرمال از جمله‌ عوامل خطر هستند. فردی که میان‌وعده‌های بسیاری دارد و به اصطلاح ریزه‌خواری می‌کند به صورت مرتب ph دهان وی در حال افت است. کودکی که برای مدت طولانی آب نبات می‌خورد، تمام مدت محیط دهانش اسیدی می‌شود و دندان‌ها در محیط اسیدی قرار می‌گیرند. همچنین بزاقی که در حد نرمال نباشد از جمله عوامل تشدید است. پروتئین‌هایی که در بزاق وجود دارند موجب محافظت از دندان می‌شود. بیماری که مشکل خشکی دهان دارد بازگشتPH دهان وی به حالت نرمال دیر‌تر اتفاق می‌افتد.

فرخنده رییس سادات متخصص دندانپزشکی ترمیمی