به خاطر کار زیاد خود و خانواده ات را فراموش نکن!

در واقع باید گفت در زندگی ما هیچ چیز ارزشمندتر از آرامش و رضایت خاطر و شادمانی نیست و در واقع کار و تلاش طاقت فرسا برای دستیابی به این امور است. اگر در کار ما تعادل وجود نداشته باشد و در فعالیت‌های شغلی افراط کنیم، خود را قربانی کرده‌ایم. همان طور که کم کاری در شغل و انجام ندادن مسئولیت هایی که بر عهده می‌گیریم، کار نادرستی است و فرد باید در انجام شغل و مسئولیتی که بر عهده دارد، تلاش و کوشش لازم را به عمل آورد، اما کار کردن بیش از حد و افراط نیز کار درستی نیست. افرادی هستند که در زمینه زندگی شخصی شان اقتدار کامل دارند اما این افراد در رابطه با شغل خود، تحت نفوذ و سلطه دیگران قرار دارند و  مشغولیتهای شغلی‌شان اجازه نمی‌دهد به حد کافی به خود و خانواده شان توجه لازم را بکنند.

 این افراد در فعالیت‌های شغلی خود از حد اعتدال خارج شده و از آرامش و شادمانی و آسودگی که حق طبیعی آنهاست محروم هستند. در واقع می‌توان گفت این افراد مسئولیت پذیری در شغل خود را با بردگی در این زمینه اشتباه گرفته‌اند. افراد باید برای خود ارزش قائل شوند و بیشترین تعهد و مسئولیت را در قبال خود داشته باشند.

در واقع اعتدال را رعایت کنند و ضمن پایبند بودن به وظایف شغلی، به استقلال شخصیت خود نیز بها داده و به خانواده و فرزندان خود نیز رسیدگی کنند و بدانند که آنها نیز نباید قربانی مسئولیتهای شغلی شما شوند و از حقوق خود محروم شود. آنها نیاز به حضور شما در کنار خود دارند. آنها نیاز دارند که مدتی را نیز با آنها همصحبت شده و از مشکلاتشان باخبر شوید. آنها نیاز به تفریح و نشاط هم دارند. پس به حقوق آنها نیز احترام بگذارید. باید بدانیم که خانواده ما علاوه بر نیاز مادی، نیازهای دیگری نیز دارند.
 دوستی و محبت با اعضای خانواده و حمایت از آنان می‌تواند بزرگترین تعهد شما به شمار آید. فردی که به کار اعتیاد دارد، با تنش و اضطراب و نگرانی حاصل از کار بزودی دچار خستگی جسمانی و ضعف اعصاب شده و خود را قربانی می‌کند. این افراد از شادمانی و نشاط زندگی خانوادگی محروم می‌شوند. بنابراین باید تعادل و توازن را حفظ کرده و ضمن تلاش و انجام وظیفه در زمینه شغلی، برای قسمتهای دیگر زندگی یعنی خودتان، خانواده و دوستان نیز، وقت کافی قائل شوید.

افرادی که گفته شد ممکن است جزو کسانی باشند که افراد نوع A نامیده می‌شوند. بر اساس بررسی‌های پزشکی این گروه از افراد، بیشترین تعداد بیماران قلبی و روحی را تشکیل می‌دهند. افراد این گروه در واقع نسبت به دیگران و چیزهای مختلف تعهدی صادقانه دارند  اما نسبت به خود و خانواده خویش کمترین تعهدی حس نمی‌کنند. افراد نوع A کسانی هستند که در آن واحد به چند کار می‌پردازند و آسایش و آرامش برایشان بی‌معناست.

از علایم شاخص این افراد می‌توان به عضلات منقبض و حالات و حرکات نامتعادل و خنده‌های عصبی اشاره کرد. کار زیاده از حد و عدم مراقبت از خود که دارای عواقب وخیمی است از ویژگیهای این افراد است. آنها از لذت بردن از مواهب زندگی بی‌بهره‌اند. این افراد بی‌جهت روی برخی از کلمات
تأکید می‌کنند.

همچنین آنها با دیگران رقابت دارند. برای خود ضرب الاجل تعیین می‌کنند، در واقع کسانی که برای خود ضرب الاجل تعیین می‌کنند و می‌خواهند به هر قیمتی و تحت هر شرایطی، خواسته خود را به‌دست آورند، دچار اغتشاش فکری خواهند شد. اینها کم طاقت هستند و تحمل ترافیک یا ایستادن در صف را ندارند. این افراد دارای حالات و حرکات سریع هستند. مدام دیگران را به عملکرد سریع ترغیب می‌کنند و گاهی به آنان فشار می‌آورند. افراد نوع   Aهمیشه دوست دارند زود به خواسته خود برسند و اگر چنین نشود دچار ناامیدی می‌شوند. این افراد دارای تعهد و پیگیری بیش از حد هستند.
شیرین کسرائی

(کارشناس روانشناسی)