خانواده، سلامت روانی و نظام آموزشی

شفاانلاین»جامعه والدین طلاق‌گرفته: طلاق پایان مسئولیت نیست، بلکه تغییر شکل آن است. والدین باید هم‌چنان نقش نظارتی، عاطفی و حمایتی ایفا کنند. فرزند نیاز به امنیت روانی، مرز، محبت و ثبات دارد. نبود هرکدام منجر به آسیب روانی می‌شود که ممکن است سال‌ها باقی بماند. پدران سخت‌گیر، کنترل‌گر، یا معتاد ممکن است بدون اینکه متوجه باشند، در حال ویران‌کردن روان فرزندان خود باشند.
مادران شاغل یا غایب: نبود حضور مؤثر و نداشتن جایگزین مناسب (مثل مادربزرگ، مشاور، خاله دلسوز) کودک را در معرض آسیب‌های خیابانی قرار می‌دهد.
مدرسه و اجتماع: نظام آموزشی و مشاوره‌ای باید فعال باشد. نبود مشاور مدرسه یا گوش شنوا، دانش‌آموزان را از کمک حرفه‌ای محروم می‌کند. جامعه باید در مورد سلامت جنسی و روابط ایمن به نوجوانان آموزش دهد. سکوت، نادیده‌گرفتن و شرم، بچه‌ها را تنها و آسیب‌پذیر می‌گذارد.
۴. نتیجه‌گیری و پیشنهاد: اگر خانواده‌ها نتوانند بعد از طلاق یا اختلاف، سلامت روانی کودک را تضمین کنند، جامعه در نهایت بهای آن را با نوجوانان افسرده، خشمگین و پرخطر خواهد پرداخت. سرمایه‌گذاری عاطفی، آموزش مهارت‌های ارتباطی، آموزش جنسی سالم و حمایت اجتماعی اجزای حیاتی نجات نسل آینده است.

معاونت اجتماعی و مشاوره کلانتری ۱۱۰ شهدا تهران؛ زیرمجموعه سرکلانتری ششم فاتب