«جامعه‌شناسی» علم مبارزه برای تغییر
شفاانلاین»جامعه» جامعه‌شناسی برای من یک انتخاب بود. انتخابی که به دغدغه‌ها و علائق اجتماعی-سیاسی آن سنین و تمایل به تغییرات اجتماع و اصلاح جامعه برمی‌گشت و به نوعی پیوندی با انقلاب سیاسی-اجتماعی در سال ۱۳۵۷ داشت. انتخابی ناظر به تغییر؛ با این تصور که شرایط به سمت عادلانه‌تر و آزادتر زیستن سوق پیدا کند.
من با یک دغدغه روشنفکرانه وارد رشته جامعه‌شناسی شدم و الحمدلله با همان علائق و دغدغه‌ها هم مسیر را ادامه داده‌ام.وقتی صحبت از ایران و مسئله ایران می‌شود، ما باید به این نکته توجه کنیم؛ ایران سرزمین و خانه ماست. این خانه، محل زندگی ماست و قرار است فرزندان ما در همین وطن زندگی کنند. به همین دلیل دوستش می‌داریم. این دوست داشتن یک ارتباط عاطفی با سرزمینی است که شما در آن نشو و نمو پیدا کرده‌اید. ما به عنوان یک شهروند دوست داریم که ایران آباد، آزاد و توسعه‌یافته باشد. رنج مردمانش کمتر و روز به روز شکوفاتر شود. در عین حال ما به عنوان یک ایرانی، به طور طبیعی به گذشته تاریخی‌مان، تمدن‌مان و میراث مفاخر فکری و ادبی‌مان افتخار می‌کنیم. اما این افتخار نباید از اندازه بیرون شود. نباید درگیر احساس ناسیونالیستی خود برترپنداری شویم! تعلق ما به این سرزمین، نباید تبدیل به خود قوم‌مداری برتری طلبانه شود. بدون شک باید مبتنی بر یک نگاه انسانی و بدون تحقیر هویت‌های سایر اقوام و ملل باشد. این یک نو ع مسئولیت اجتماعی جهانی‌ست که اهمیت زیادی در زیست امروز دارد. احساس ایران‌دوستی مخاطراتی دارد و آن افتادن به ورطه نوعی ناسیونالیسم برتری‌طلبانه و خودبرترپندار است. امروز مهم‌ترین مسئله ایران شکاف بین دولت-ملت است. شاید این بزرگ‌ترین مسئله‌ای باشد که باید از آن صحبت کرده و مورد توجه قرار دهیم. البته بحران‌های بسیار متعدد و عمیقی داریم. اما همه آنها نسبت به این شکاف، بحران‌های فرعی هستند.
عوامل و عناصر مختلفی این شکاف را ایجاد کرده و تقویت می‌کند. تاریخچه استبداد تاریخی در ایران، کمرنگ بودن اعتماد در رابطه دولت و حکومت‌ها، اتحاذ رویکرد ایدئولوژیک و نامتناسب با اقتضائات روز در سالیان اخیر و مواردی از این دست، مهم‌ترین عواملی هستند که شکاف دولت-ملت را ایجاده کرده و آن را فعال نگه می‌دارند. اداره جامعه در روزگار جدید بایسته‌های مهمی دارد که نمی‌توان فارغ از آنها، پیش رفت.
مسئله دوم ایران امروز، پس‌افتادگی سیاسی است. من روی پس‌افتادگی سیاسی از این حیث تاکید دارد که معنای آن مرتبط با شرایط امروز جامعه ایرانی است. پس‌افتادگی سیاسی به این معناست؛ حکومت-شامل همه بخش‌های حاکمیتی من جمله دولت- با تفاوت‌هایی بسیاری از جامعه عقب‌تر است./ سایت انجمن جامعه شناسی
