ریشه یابی افزایش طلاق در استان‌های خاص+آمار استانی
به گزارش شفاآنلاین:بوضعیت طلاق در استان‌های مختلف ایران نشان‌دهنده تغییرات پیچیده‌ای در ساختار خانواده‌ها و تعاملات فرهنگی، اجتماعی است. در سال‌های اخیر، استان تهران با بیشترین آمار طلاق در کشور مواجه بوده و سهم آن از کل طلاق‌های ثبت‌شده در سال ۱۴۰۲ به حدود ۱۷ درصد می‌رسد. این استان به ویژه در مناطق پرجمعیت مانند تهران بزرگ، ری و شمیرانات، بالاترین درصد طلاق را دارد. در کنار استان تهران، استان‌های خراسان رضوی و فارس نیز در رتبه‌های بالای طلاق در کشور قرار دارند.
استان‌های با بیشترین آمار طلاق
پس از تهران، استان‌های خراسان رضوی و فارس در رتبه‌های بعدی قرار دارند. استان خراسان رضوی با ۱۰ درصد از کل طلاق‌های کشور در رتبه دوم است و پس از آن استان فارس با حدود ۶ درصد در رتبه سوم قرار دارد. این استان‌ها به دلیل جمعیت بالا و موقعیت‌های اقتصادی و اجتماعی متنوع در معرض مشکلات زیادی مانند بیکاری،مهاجرت، نارضایتی‌های اجتماعی و تفاوت‌های فرهنگی در روابط زناشویی هستند که موجب افزایش آمار طلاق می‌شود.
استان‌های با کمترین میزان طلاق
برخلاف استان‌های پرجمعیت، استان‌هایی مانند ایلام، سمنان و کهگیلویه و بویراحمد کمترین میزان طلاق را در کشور دارند. ایلام با تنها ۰/۴۶ درصد از کل طلاق‌ها، سمنان با ۰/۷ درصد و کهگیلویه و بویراحمد با ۰/۸ درصد در پایین‌ترین رتبه‌ها از نظر طلاق قرار دارند. این استان‌ها به دلیل تفاوت‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی و به ویژه تأکید بر ارزش‌های خانوادگی، کمترین میزان طلاق را تجربه می‌کنند.
آثار سوء اجتماعی طلاق
طلاق نه تنها برای زوجین بلکه برای فرزندان نیز تبعات منفی به دنبال دارد. کودکان حاصل از طلاق معمولاً با مشکلات روانی و عاطفی مواجه می‌شوند که می‌تواند تا سال‌ها تأثیر منفی بر کیفیت زندگی آن‌ها داشته باشد. همچنین، طلاق می‌تواند باعث کاهش اعتماد به نهاد خانواده و در نتیجه بی‌اعتمادی به ازدواج و روابط بلندمدت در نسل‌های آینده شود. این پدیده به‌ویژه در استان‌های پرجمعیت و صنعتی مانند تهران و خراسان رضوی بیشتر مشاهده می‌شود.
راهکارهای کاهش آمار طلاق
برای کاهش آمار طلاق در ایران نیاز به برنامه‌ریزی‌های جامع در زمینه آموزش قبل از ازدواج، حمایت از خانواده‌ها و ارائه مشاوره‌های روان‌شناختی وجود دارد. همچنین، سیاست‌های اجتماعی و اقتصادی باید به‌گونه‌ای تقویت شوند که شرایط زندگی مردم، به‌ویژه در استان‌های پرجمعیت و صنعتی، بهبود یابد. این اقدامات می‌تواند به کاهش تنش‌ها و مشکلات خانوادگی کمک کند و در نهایت به کاهش طلاق و آثار منفی آن منجر شود.
