عملکرد بدن هنگام فعالیت بدنی چگونه است؟
اگرچه دانشمندان حداقل یک قرن است که سوخت‌وساز را مطالعه می‌کنند، اما نتوانسته‌اند آن را به اندازه کافی اندازه گیری کنند. واضح است که هرچه فرد بزرگ‌تر باشد سلول‌های بیشتری دارد و بنابراین کالری بیشتری در روز می‌سوزاند. اما ارزیابی اینکه آیا متغیر‌هایی مانند سن، جنس، شیوه زندگی و بیماری بر میزان مصرف انرژی ما تأثیر می‌گذارد یا خیر بسیار سخت‌تر است.
این فقدان داده‌ها منجر به مفروضاتی شد که ریشه در تجربیات شخصی دارند: به عنوان مثال، تغییرات هورمونی قابل توجهی مانند آنچه در دوران بلوغ و یائسگی رخ می‌دهد باعث افزایش یا کاهش سوخت‌وساز ما می‌شود و ما را وادار می‌کند کالری بیشتر یا کمتری در روز بسوزانیم. تصور می‌شود که مردان به طور ذاتی سوخت‌وساز سریع‌تری نسبت به زنان دارند، زیرا به نظر می‌رسد که آن‌ها راحت‌تر وزن کم می‌کنند، یا اینکه مصرف انرژی ما در میانسالی کند می‌شود و باعث افزایش تدریجی و اجتناب ناپذیر وزن می‌شود.
ماه گذشته، مقاله‌ای با بیش از ۸۰ نویسنده منتشر شد که نشان داد که بسیاری از تصورات ما در مورد سوخت‌وساز غلط است. با استفاده از داده‌های جمع‌آوری شده قبلی از بیش از ۶ هزار و ۴۰۰ نفر نفر که از ۸ روز تا ۹۵ سال سن داشتند و با اندازه بدن و میزان چربی و ماهیچه‌های موجود، دریافتند که سوخت‌وساز ما به طور کلی از چهار مرحله مختلف عبور می‌کند.
سوخت‌وساز نوزادان مشابه سوخت‌وساز بزرگسالان است. سپس، در سن یک ماهگی میزان سوخت‌وساز آن‌ها به سرعت افزایش می‌یابد، بین ۹ تا ۱۵ ماهگی، بیش از ۵۰ درصد بیشتر از یک بزرگسال سوخت‌وساز دارند. یک بزرگسال حدود ۴ هزار کالری در روز می‌سوزاند.
وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده تخمین می‌زند که به طور متوسط، زنان بالغ بین ۱۶۰۰ تا ۲ هزار و ۴۰۰ کالری در روز و مردان بالغ بین ۲ هزار تا ۳ هزار کالری نیاز دارند. بین ۱ تا ۲ سالگی، مصرف انرژی کاهش می‌یابد و تا سن ۲۰ سالگی همچنان در حال سقوط است. از آنجا، تا ۴۰ سال آینده ثابت می‌ماند حتی در دوران بارداری و یائسگی؛ در ۵۵ سالگی به اندازه ۲۵ سالگی کالری می‌سوزانید.
در حدود ۶۰ سالگی، مصرف انرژی دوباره شروع به کاهش می‌کند و این کار را تا پایان عمر ادامه می‌دهد. به گفته محققان، مردان سوخت‌وساز سریع‌تری نسبت به زنان ندارند. در عوض، آن‌ها تمایل دارند کالری بیشتری بسوزانند، زیرا معمولاً نسبت بیشتری از ماهیچه‌ها را دارند، که از انرژی بیشتری نسبت به چربی استفاده می‌کند.
محققان با اندازه‌گیری میزان دی اکسید کربنی که به عنوان یک محصول جانبی تولید می‌کنیم، میزان کالری سوزانده شده را محاسبه می‌کنند. اما معمولاً افراد باید در آزمایشگاه باشند تا آزمایشات لازم را انجام دهند، بنابراین نتایج این مطالعات فقط سوخت‌وساز آن‌ها را در حالت استراحت، در یک لحظه مشخص را نشان می‌دهد.
اندازه و تنوع نمونه، محققان را قادر می‌سازد تا الگوی مشترکی را در نحوه تغییر سوخت‌وساز با افزایش سن مشاهده کنند. اما تغییرات فوق العاده در میزان سوخت‌وساز افراد وجود دارد که حاصل عوامل دیگر مانند ژن‌ها و شیوه زندگی و عادات است.
در حال حاضر، پرسش‌های زیادی هنوز بی‌جواب مانده‌اند. به عنوان مثال، چگونه سوخت‌وساز‌های سریع‌تر کودکان و کندتر در بزرگسالان باید بر توصیه‌های تغذیه‌ای و دوز دارو تأثیر بگذارد؟ ارتباط بین کاهش سوخت‌وساز، در حدود ۶۰ سالگی افزایش بیماری مزمن چیست؟ در هر حال دارو‌هایی برای اثرگذاری بر سوخت‌وساز وجود دارند و نشان داده شده است که طول عمر موش‌های آزمایشگاهی را افزایش می‌دهند.
محققان این نظریه را مطرح کرده‌اند که سلول‌های پیر از انرژی کمتری استفاده می‌کنند، زیرا تعمیر و نگهداری مورد نیاز برای جلوگیری از بیماری را کمتر انجام می‌دهند. با این حال، دانستن اینکه چه زمانی سوخت‌وساز به طور طبیعی تغییر می‌کند، باید به محققان در اصلاح مفاهیم سلامتی در هر سنی کمک کند.
