«کولوپروکتولوژی و بیاختیاری» نام یک انجمن علمی رسمی است که روی درمان بیماریهای روده و معقد تمرکز دارد و درمان سرطانها و جراحیهای مربوط به این بخش را نیز به عهده میگیرد.

شفا آنلاین: کنگره این انجمن که هفته گذشته در بیمارستان میلاد برگزار
شد، دهمین گردهمایی سالیانه آنها با حضور سخنرانان بینالمللی بود. در این
کنگره آخرین مباحث علمی روز در حوزه جراحی کولون رکتوم و لاپاروسکوپی،
جراحی هموروئید، روش بستن آیائوستومی، جراحی فیستول آنال و اخلاق پزشکی
مورد بحث و گفتوگو قرار گرفت. جراحان کولو و عمومی، متخصصین گوارش و
داخلی، متخصصین رادیولوژی، زنان و زایمان، رادیوتراپی، اورولوژی و پزشکان
عمومی، متخصصین بیهوشی، طب فیزیکی، داروسازان و پرستاران جزو گروههای هدف
این گردهمایی بودند.
به گزارش
شفا آنلاین:به نقا از سپید به صورت کلی اطلاعات عمومی مردم درمورد بیماریهای
مربوط به این بخش از بدن زیاد نیست. شاید هرکسی تا اندازهای در مورد سردرد
یا دنداندرد و بیماریهای عفونی و نحوه درمان آن بداند، اما بیماریهای
روده و معقد چیزی نیست که مردم دانستههای زیادی در مورد آن داشته باشند.
به همین علت تبلیغات زیادی در مورد درمانهای خانگی یا سنتی یا جدید این
بیماریها در شبکههای اجتماعی، ماهوارهای و سایتهای داخلی میشود. عدم
تمایل مردم برای مراجعه به پزشک در این زمینه باعث میشود اثر این شکل از
تبلیغات، درست یا غلط افزایش پیدا کند و مردم آنها را به جای مراجعه به
پزشک ترجیح دهند. این مسئله باعث شده است زمانی مراجعه صورت بگیرد که بیمار
دیگر نه درد بیماری را تحمل میکند و نه میتواند بدون درمان به
فعالیتهای روزانه خود ادامه دهد. به همین علت برای برداشتن قبح این مسئله
بهتر است متخصصین به آموزشهای مردمی در رسانهها و تلویزیون بپردازند تا
تمایل مردم برای افزایش آگاهی برای دانستههای علمی و مراجعه به پزشک بالا
برود. طبق سایت جهانی سلامت زنان (wome- health) تا ده سال پیش کشور هند با
مرگومیر بالای زنان مواجه بود. اغلب این زنان جوان بودند و چندین کودک
داشتند. بیماریهای آنان هم عمدتاً عفونی اعلام میشد. در نهایت مشخص شد
بیشتر زنان هندی از مراجعه به پزشک، خصوصاً پزشک زنان شرم و حتی واهمه
دارند و تمایلی برای مراجعه به پزشک ندارند. به همین علت گروهی از پزشکان
بدون مرز در هند، چندین متخصص زنان و زایمان را به دهکدههای محروم هند
فرستاد تا به زنان در مورد بیماریهایی که ممکن است به آن مبتلا شوند،
آموزش دهد.
این متخصصان در ابتدا توفیقی نداشتند اما با گذشت زمانی نزدیک
به سه سال توانستند آمار مرگومیر بر اثر عفونت رحمی را در بخشهای جنوبی
هند تا 27 درصد کاهش دهند. هرچند این مسائل سالهاست در ایران چیزی حل شده
تلقی میشود و مردم دیگر از گفتن بیماری خود شرم ندارند، اما هنوز هم
هستند کسانی که به همین علت مراجعه به پزشک را به تاخیر بیندازند و یا از
آن امتناع کنند.
این
مسئله زمانی اهمیت خودش را نشان میدهد که به آمار جهانی توجه داشته
باشیم. سرطان روده دومین عامل مرگومیر توسط سرطان در ایالات متحده آمریکا
است.
در این کشور بین سالهای 2009 تا 2013 از هر صدهزار نفر 15 نفر به علت
سرطان روده جان خود را از دست دادند. سن مبتلایان 75 تا 84 سال بود و گفته
میشود اگر فردی با سن پایین به این سرطان مبتلا شود احتمال زنده ماندن
بیشتری هم دارد. سازمان جهانی سرطان در بخش سرطانهای کولورکتال خود نشان
داده است در بین سالهای 2014 تا 2016 نزدیک به 136 هزار و 836 نفر مبتلا به
بیماری سرطان روده بزرگ تشخیص داده شدند که از این تعداد 50 هزار و 310
نفر آنها جان خود را از دست خواهند داد. طبق آمار همین سازمان اگر سرطان
کولون فردی در مرحله نخست به علت وراثت باشد، احتمال 92 درصد شانس زنده
ماندن دارد.
برای همین افراد در مرحله دوم پیشرفت سرطان شانس زنده ماندن
87 درصد است، اما زمانی که علت ابتلای آنها وراثت نباشد همین شانس تا 63
درصد کاهش پیدا میکند. بنابراین علت ابتلا به سرطان و تشخیص زودرس
میتواند در زنده ماندن افراد تاثیر زیادی داشته باشد که با آگاهی عمومی
این مشکل تا حد زیادی برطرف خواهد شد.