تایید اولین درمان خوراکی یبوست اپیوییدی

به گزارش شفا آنلاین،داروسازی والانت انتظار دارد که فروش قرص‌های رلیستور خود در آمریکا را در سه ماهه سوم سال میلادی جاری آغاز کند.

       ژوزف پاپا، مدیرعامل شرکت والانت می‌گوید: «یبوست ناشی از مصرف اپیوییدها، یک عارضه جانبی ناتوان‌کننده درمان با اپیوییدها برای میلیون‌ها بیماری است که از دردهای مزمن رنج می‌برند. ما معتقد هستیم که رلیستور خوراکی، آلترناتیو درمانی تازه‌ای را برای یبوست ناشی از اپیوییدها فراهم خواهد کرد.»

       مارک باکر، مدیرعامل شرکت پروژنیکز می‌گوید: «سرانجام رلیستور به اهداف تعیین شده در مطالعات دست یافت و ما انتظار داریم که در بازار مصرف، استقبال به مراتب بهتری از شکل قرص خوراکی رلیستور در مقایسه با شکل با قابلیت تزریق زیرجلدی این دارو داشته باشد. رلیستور مکانیسم اثر منحصر به‌فردی دارد که بر اساس آن به گیرنده‌های اپیوییدی مو متصل می‌شود بدون آن که تاثیری روی اثرات ضددردی با واسطه اپیویید در دستگاه عصبی مرکزی داشته باشد.»

       رلیستور در دوز 450 میلی‌گرمی و با الگوی مصرف یکبار در روز تجویز می‌شود. قبلا رلیستور 12 و 8 میلی‌گرمی با الگوی مصرف تزریق زیرجلدی، در سال 2008 میلادی برای درمان بزرگسالان مبتلا به یبوست ناشی از مصرف اپیوییدها در بیماران با شکل پیشرفته بیماری که تحت درمان حمایتی قرار دارند و در سال 2014 میلادی برای درمان یبوست ناشی از مصرف اپیوییدها در بزرگسالان مبتلا به درد مزمن غیرسرطانی مورد تایید قرار گرفته بود.

       مطالعه بالینی که به تایید رلیستور برای درمان بزرگسالان مبتلا به یبوست مرتبط با مصرف اپیویید که از درد مزمن غیرسرطانی رنج می‌برند انجامید، یک مطالعه تصادفی دوسوکور فاز3 است که به ارزیابی قرص‌های 450 میلی‌گرمی با الگوی مصرف یکبار در روز متیل نالترکسون در مقایسه با دارونما در بزرگسالان با یبوست مزمن ناشی از مصرف اپیوییدها پرداخته است.

 در گروه مصرف‌کننده قرص‌های 450 میلی‌گرمی در مقایسه با درمان با دارونما، قرص‌های متیل نالترکسون به میزان قابل‌توجهی بهبود در حرکات روده طی 4 ساعت پس از مصرف دارو طی دوره درمانی 28 روزه نشان داد. همچنین، گروه بیماران تحت درمان با قرص‌های 450 میلی‌گرمی در مقایسه با گروه دریافت‌کنندگان درونما، به هدف ثانویه اثربخشی درمانی، یعنی درصد بالاتر پاسخ‌دهی درمانی رسید. به طور کلی، اثربخشی متیل نالترکسون خوراکی در این مطالعه قابل‌قیاس با نتایج مطالعات بالینی روی شکل با قابلیت تزریق زیرجلدی متیل نالترکسون در بیماران مبتلا به درد مزمن غیرسرطانی بود. در نهایت، میزان عوارض دارویی ثبت شده برای مصرف‌کنندگان متیل نالترکسون خوراکی، مشابه عوارض گزارش شده در گروه تحت درمان با دارونما به‌دست آمد.