شفا آنلاین>سیاسی>شور و هیجان ثبتنام در انتخابات مجلس شورای اسلامی با این تعداد زیاد آن که احتمالا نسبت به ادوار گذشته رکوردشکن بودهاست، اذهان را به اشکال گوناگون درگیر کردهاست.

به گزارش
شفا آنلاین،به نقل ازسپید اگر با نگاه به حضور بالغ بر 12 هزار کاندیدا، دغدغه عللیابی
اعتماد به نفس این جمعیت برای وکالت مردم و پس از آن نحوه بررسی صلاحیتها
در بازه زمانی اندک را کنار بگذاریم، میتوانیم با فراغ بال به مسائل اساسی
و کنه نیازهای مردم برای ورود نمایندگانشان به مجلس بپردازیم.
یکی از
موضوعاتی که شاید
ارزش بررسی و آسیبشناسی داشتهباشد ورود افراد از حرف
گوناگون است. در حال حاضر، در مجلس کمیسیونهای گوناگونی هست که با وجود
عناوین تخصصی، بر مبنای قوانین این نهاد برای عضویت در آن، حق انتخاب برای
نمایندگان وجود دارد،(حتما از استقبال بالای نمایندگان ادوار گوناگون برای
عضویت در کمیسیون امنیت ملی وسیاست خارجی نیز اخباری شنیدهاید).
با وجود
این امکان، اگر به اعضای کمیسیون بهداشت و درمان مجلس طی ادوار گوناگون
نگاهی بیندازید هر چه به دورههای اخیر نزدیک میشویم، از نمایندگان غیر
پزشک و غیر کادر درمان آن کاسته شدهاست. مجلس نهم طی 4 دوره یکساله همواره
اعضای آن از کادر درمان بوده است و همین میتواند بر ضرورت حضور پزشکان در
مجلس مهر تایید بزند.
این
مسئله از سوی برخی از اعضای جامعه پزشکی نیز تایید شده است.شاید گفتوگوی
فریدون نوحی، رئیس انجمن قلب ایران را خوانده باشید، وی چندی پیش با بیان
اینکه بدون تردید حضور اعضای جامعه پزشکی به عنوان کاندیدای نمایندگی مجلس
بسیار حائز اهمیت و ضروری است، گفتهبود:«در حقیقت افرادی که به عنوان پزشک
وارد مجلس می شوند یعنی از بالاترین درجات علمی جامعه برخوردارند و در
چنین صورتی هم انتظار میرود که بهترین تصمیمات گرفته شود. در کمیسیون
بهداشت و درمان افراد با تجربهای نظیر دکتر مرندی، دکتر پزشکیان و
دکترشهریاری حضور داشتند، حال آن که در مجموع تیم این کمیسیون قوی محسوب می
شد.»
نوحی در بخش دیگر این گفتوگو وجود این نمایندگان را در مجلس دهم
برای استمرار طرح تحول سلامت ضروری دانست و به نحوی در اولویت قرار گرفتن
بخش بهداشت و درمان مملکت را منوط به نقشآفرینی درست این نمایندگان خواند.
حال این سئوال باقی میماند که حضور این نمایندگان چقدر بر شرایط جامعه
پزشکی اثر گذاشته است؟ برای پاسخ این سوال مناسب دانستیم نظر برخی
نمایندگان پزشک مجلس را در این زمینه بدانیم، تا بر اساس آن تصویر روشنی
از این موضوع به دست آوریم.
ما نماینده جامعه پزشکی نیستیم در
این زمینه عبدالرحمن رستمیان، نایبرئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس با
انتقاد از وجود چنین نگاه و طرح چنین موضوعی در گفتوگو با «سپید» تصریح
کرد: «یکی از کمیسیونهای تخصصی مجلس، کمیسیون بهداشت و درمان است که در
مجلس نهم طی دورههای مختلف اعضای آن، همه عضو کادر درمان بودهاند و در
این مدت هدف آن پشتیبانی از برنامههای وزارت بهداشت و سلامت جامعه است. من
با این موضوع که فقط به جامعه پزشکی و پیگیری مطالبات آنها بپردازیم کاملا
مخالفم. ما نماینده جامعه پزشکی نیستیم.»
وی
در ادامه افزود:«ما به دنبال ارتقای سلامت جامعه هستیم و نه در جایگاه
نمایندگی و نه در جایگاه عضو کمیسیون بهداشت و درمان قرار نیست یکسو نگر
باشیم و تنها پزشکان را ببینیم. ما به دنبال مدیریت و رفع علت مشکلات هستیم
نه پیگیری معلولیتها.»
نایب
رئیس کمیسیون بهداشت مجلس با بیان اینکه حضور ما به عنوان پزشکانی که در
مجلس هستیم میتواند در برنامهریزی برای حوزه سلامت اثر بگذارد، گفت: «ما
در بحث پیشگیری، بهداشت و درمان و در نهایت بازتوانی ، میتوانیم همفکری و
ترسیم شرایط کنیم. در غیراینصورت صرف پزشک بودن و حمایت از پزشکان نمیتوان
و نباید بقیه جامعه را کنار بگذاریم.»
رستمیان
با بیان اینکه در کمیسیون بهداشت و درمان مجلس بحث مشکلات جامعه پزشکی فقط
مطرح نیست، گفت:« این کمیسیون ویژه این قشر نیست و برای سلامت جامعه است.
البته سلامت جامعه بازوهای مختلفی دارد، یکی از آن کادر و کارکنان درمانی
است و سمت دیگر مردم است، ما مسیری را میرویم که شاخص سلامت مردم ارتقا
یابد. قرار نیست کار صنفی انجام دهیم. ما به قانونگذاری، سیاستگذاری و
نظارت بر اجرا توجه داریم.»
وی در پایان تاکید کرد:«البته ما نگاه حمایتی به این جامعه به دلیل اینکه
با درد آنها آشنا هستیم، داریم. در این زمینه همین موضوع نظارت بر عملکرد
وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، خود در ابعادی همراه با مطالبات این
جامعه بودهاست.»
حضور پزشکان در مجلس برجامعه پزشکی تاثیر مثبت دارد البته
این انتقادات و این نگاه از سوی سلیمان عباسی، عضو کمیسیون بهداشت و
درمان مجلس قابل قبول نیست، وی در گفتوگو با «سپید» تصریح کرد:«نمایندگان
مجلس بنابر تخصص خود به کمیسیون مرتبط ورود پیدا میکند. کمیسیون بهداشت و
درمان مجلس هم معمولا با اکثریت پزشک و کادر درمان روبرو است. طبیعتا در
چنین فضایی نگاه صنفی هم به وجود میآید.»
وی
در ادامه افزود:« ما هم در قانونگذاری، هم بیمهها و هم منابع مالی به
خواستهها و نیاز این قشر توجه داشتهایم. چنانچه ما به عنوان عضوی از این
جامعه با نگاه به اولویت سلامت در کشور، در بعد تخصصی باید به کادر درمان
توجه کنیم. در این زمینه کمیسیون بهداشت و درمان به عنوان کمیسیون تخصصی بر
این خواستهها و مطالبات توجه دارد. البته ضرورت حضور پزشکان در مجلس که
انکارناپذیر است و نیاز به حضور آنها به ویژه در حوزه سلامت و نظارت بر
عملکرد دولت در این حوزه محسوس است.»
عباسی
با بیان اینکه کارآیی کمیسیون بهداشت با وجود حضور پزشکان منطقی است،
گفت:« اگر به برنامه کاری کمیسیون ما نگاهی بیندازید ما در این کمیسیون در
تعداد مصوبات، متن مصوبات و وزنه مصوبات نگاهی جامع داشتهایم چنانچه در
رابطه با طرح تحول نظام سلامت هم منفعت مردم و هم موقعیت پزشکان مدنظر
بودهاست. طبیعی است که همه این موارد بر جامعه پزشکی تاثیر گذاشتهاست.»
این
عضو کمیسیون بهداشت به طرحهای حمایتی از پزشکان به ویژه در بخش مجازات
اشاره کرد و گفت:«موضع گیری مناسب در برابر حوادث این حوزه و پیگیری برای
مواردی از قبیل حبسزدایی از مجازات پزشکان، نمونههایی است که با پیگیری
پزشکان در مجلس مورد توجه قرار گرفت.»
وی
در پایان تاکید کرد:«همین که در تامین منابع حوزه سلامت و بخش درمان ما
پا به پای وزارت بهداشت تلاش کردیم و مصوبات خوبی در این زمینه صورت گرفت،
نمونهای از این برنامههاست. حضور پزشکان در مجلس هم برجامعه پزشکی و هم
سلامت مردم تاثیر مثبت خواهد داشت.»
البته
در میان پزشکان کمتر کسی پذیرای این اظهارات است که نمایندگان پزشک مجلس
در راستای ارتقای جایگاه این جامعه و کاهش مشکلات آنها تلاش بسزایی
کردهاند اما همانطور که عباسی اشارهکرد تلاشهای کمیسیون مذکور برای
حبسزدایی از جرایم پزشکان و یا کمک به واقعی شدن دستمزد آنها را نباید
نادیدهگرفت و در نهایت اگر با زاویه دید علیرضا زالی، رئیس سازمان نظام
پزشکی به این موضوع نگاه کنیم، میتوانیم انتقادات رستمیان را به کناری
بگذاریم.
چنانچه وی در گردهمایی روسای سازمان نظام پزشکی در کل کشور تلاش
برای نفع مردم و جامعه پزشکی را همجهت دانست و تصریح کرد: «تقابل بین
جامعه پزشکی و مردم خیانت ملی است و خسران کننده در چنین شرایطی درجه اول
بیماران و بعد مردم هستند. مصالح عمومی نظام سلامت و جامعه درهمتنیده شده
است.» البته این نگاه نیاز به تساهل و تسامح دارد چنانچه همه میدانیم تا
تبدیل شدن به باور و پذیرش عمومی فاصلهاش بسیار است.