به گزارش شفاآنلاین : اين ترسها در صورتي غيرطبيعي هستند كه به صورت دائمي و به مدت طولاني در كودك باقي بمانند يا ذهن كودك را به طور كامل اشغال كنند، كه اين ترسها در تمام فعاليتهاي عادي آنها مداخله داشته و تأثير ميگذارد و اگر كودك نتواند از آن رهايي يابد مبتلا به بيماري تشويش كه همان ترس بيمورد و بياساس است خواهد شد. به طور مثال دراغلب کودکان، در سنین 6 تا 8 ماهگی، ترس از افراد بیگانه دیده میشود و ممکن است تا 18 ماهگی نیز ادامه یابد. ترس از تاریکی و تنهایی و ترس از حیوانات، بین 2 تا 5 سالگی در کودکان ظاهر میشود. ترس از مدرسه به ویژه باآغاز دوره دبستان در برخی دانش آموزان دیده میشود ولی با بالا رفتن سن کودک، نوع ترسها بايد تغییر کنند يا به كل از بين بروند در صورتي كه اين اتفاق نيفتد والدين بايد به ياري كودك خود بروند. ترس دائم و ثابت به هر علت که باشد اثر بسیار نامطلوبی بر جسم و روان کودک به جا میگذارد و کودک را از زندگی طبیعی و شاد محروم میسازد و در نوع حادش سبب اختلال در جسم و روان کودک میشود. اطفال در مقابل ترسهاي شدید، واکنشهای متفاوتی نظیر لکنت، شب ادراری، کمرویی و افسردگی از خود نشان میدهند. گاهی اوقات کودک بر اثر ترس پرخاشگر میشود. نامطلوبترین اثر ترس این است که شخصیت کودک را نابود میکند. کودک ترسو اتکاي به نفس ندارد، در هیچ کاری داوطلب نمیشود و کاری را با رغبت انجام نمیدهد زیرا بیشترین میزان انرژی و نیروی او صرف مقابله با ترس میشود و گاهی اوقات بیتفاوت و تنبل و ضعیف و بی اراده میشود. دروغگویی نیز از جمله رفتارهای ناپسندی است که بر اثر ترس در کودک پدید میآید . ترس بیشترین صدمه را به اعصاب كودك ميزند به طوري كه مغز ديگر نمیتواند بهخوبی فرمان دهد، به همین دلیل کودکان گاهی بر اثر ترسهای شدید دچار لکنت زبان یا شب ادراری میشوند.