درمان یک درد کهنه

خوردن برای زیستن و ذکر کردن است / تو معتقد که زیستن برای خوردن است
روزه در اسلام وجوه و معانی فراوان دارد که از جمله آنها آگاهی به این حقیقت است که با کمتر خوردن هم می‌توان زنده ماند و سالمتر هم زندگی کرد. به علاوه روزه داری به معنای آگاهی از تشنگی و گرسنگی همنوع و همدلی با آنان و کوشش برای رفع محرومیت آنان است. مردان خدا علاوه بر این به دیگر آفریده‌های خداوند هم که از خوان نعمت او بهره می‌برند توجه دارند و تشنگی و گرسنگی موجودات زنده دیگر را هم بر نمی‌تابند، تهیه آب و دانه و غذا برای پرندگان و جانوران حکایت از رأفت و شفقت اسلامی آنان می‌کند. آنان سهمی را که نمی‌خورند به دیگران اختصاص می‌دهند:
سعدی می‌فرماید:
مسلم کسی را بود روزه داشت / که درمانده‌ای را دهد نان چاشت
و یا اوحدی به آنانکه روز نمی‌خورند اما شب به جای آن بیشتر می‌خورند چنان که دل درد می‌گیرند هشدار می‌دهد که:
روزه دار و به دیگران بخوران/ نه مخور روز و شب شکم بدران
کم خوردن، توجه به نیازهای انسان‌های دیگر رأفت و شفقت به جانوران و سیراب کردن درختان همه از آثار روزه واقعی است که به کاهش مصرف و حفظ محیط زیست منجر می‌شود و جهانی بهتر را برای همه نوید می‌دهد.
باران لطیف، هوای معتدل، جنگلهای سرسبز، مراتع سرزنده، رودهای خروشان، هوای پاک، آسمان آبی، جانورانی که به دور از آزار انسان زندگی می‌کنند و به طریق خود تسبیح خداوند را می‌گویند، زمزمه پرندگان، دوستی و محبت بین انسانها همه نویدهایی است که پیروی  از فلسفه ماه رمضان خواهد داشت. ایران