چرا آغوش مادر بهترین داروی طبیعی برای آرامش کودک است؟/اینفوگرافیک

شفاآنلاین »سلامت  آغوش مادر یکی از بنیادی‌ترین، ابتدایی‌ترین و درعین‌حال قدرتمندترین ابزارهای شکل‌دهنده سلامت جسمی و روحی کودک است؛ رفتاری ساده که در ظاهر تنها یک تماس عاطفی به‌نظر می‌رسد، اما پشت آن شبکه‌ای غنی از فرآیندهای زیستی، هورمونی و عصبی نهفته است. علم پزشکی و روان‌شناسی طی دهه‌های گذشته بارها نشان داده‌اند که «بغل مادر» تنها آرامش‌بخش لحظه‌ای نیست؛ بلکه رابطه‌ای مستقیم با رشد مغز، تنظیم احساسات، تقویت ایمنی، بهبود خواب، افزایش اعتمادبه‌نفس و حتی کاهش احتمال بروز بیماری‌های مزمن در سال‌های آینده دارد.

به گزارش شفاآنلاین وقتی کودک در آغوش مادر قرار می‌گیرد، تماس پوست، ضربان قلب منظم و گرمای بدن باعث فعال‌شدن مکانیسمی می‌شود که به آن «تنظیم بیرونی» گفته می‌شود. نوزاد هنوز توانایی کامل برای تنظیم ضربان قلب، دمای بدن، تنفس و واکنش به استرس را ندارد، بنابراین سیستم عصبی مادر به‌عنوان یک تنظیم‌کننده خارجی عمل می‌کند و بدن کودک را به حالت تعادل بازمی‌گرداند. همین پدیده باعث می‌شود که کودکان در آغوش مادر کمتر گریه کنند، سریع‌تر آرام شوند و کیفیت خواب آن‌ها بهتر شود.

از سوی دیگر، تماس نزدیک فیزیکی باعث ترشح «اکسی‌توسین» می‌شود؛ هورمونی که در ادبیات علمی از آن با عنوان هورمون عشق و پیوند یاد می‌شود. اکسی‌توسین نه‌تنها کودک را آرام می‌کند، بلکه سطح هورمون‌های استرس (مثل کورتیزول) را پایین می‌آورد و همین موضوع تأثیر مستقیمی بر کاهش فشار خون، کاهش تپش قلب و تثبیت سیستم عصبی دارد. امروزه در بخش‌های نوزادان در سراسر دنیا، «متد کانگرو»—که همان تماس مداوم بدن مادر و کودک است—به‌عنوان یکی از مؤثرترین روش‌ها برای رشد سالم نوزادان نارس شناخته می‌شود.

اما فواید آغوش مادر تنها به جسم محدود نمی‌شود؛ بلکه تأثیری عمیق بر آینده روانی کودک دارد. کودکانی که به‌صورت منظم در آغوش مادر قرار می‌گیرند، در سال‌های بعد اعتمادبه‌نفس بیشتری دارند، ارتباطات اجتماعی سالم‌تری می‌سازند و در برابر اضطراب مقاوم‌تر هستند. دلیل این موضوع آن است که مغز انسان در سال‌های نخست زندگی نسبت به «کیفیت دلبستگی» فوق‌العاده حساس است. تجربه امنیت در آغوش مادر به مغز کودک می‌آموزد که جهان جای قابل‌اعتمادی است و همین پایه روانی، شخصیت آینده او را می‌سازد.

تقویت سیستم ایمنی نیز یکی از فواید کمتر شناخته‌شده آغوش مادر است. مطالعات نشان داده‌اند کودکانی که تماس پوستی بیشتری با مادر دارند، واکنش‌های ایمنی قوی‌تری نشان می‌دهند و مقاومتشان در برابر عفونت‌ها بیشتر است. دلیلش کاهش میزان استرس، تنظیم ضربان و تنفس و انتقال میکروبیوم سالم از مادر به کودک است.

به‌طور خلاصه، آغوش مادر یک رفتار ساده نیست، بلکه زبان بیولوژیک عشق است؛ زبانی که بدن کودک آن را بهتر از هر چیز دیگری می‌فهمد و پاسخش را با رشد سالم، آرامش و شادی می‌دهد.