پرستاری در روزهای جنگ و امید
شفاآنلاین »سلامت» پرستاران بیش از ۶۰ درصد کادر درمان ایران را تشکیل می‌دهند؛ جمعیتی حدود ۳۰۰ هزار نفر، یعنی نصف استاندارد جهانی. آنها با وجود تأخیر در پرداخت مطالبات و شیفت‌های طاقت‌فرسا همیشه در بحران‌ها کنار بیماران بوده‌اند؛ از روزهای سخت کرونا که بیش از ۱۵۰ پرستار شهید شدند تا جنگ ۱۲روزه اخیر که بی‌وقفه خدمت کردند. به مناسبت ۵ آبان، روز پرستار، با آرش پناهی، سرپرستار بیمارستان شهدای تجریش و حسن صادقی، پرستار بخش ICU بیمارستان کودکان حکیم گفت‌وگو شده است .پناهی از فداکاران حادثه میدان قدس تجریش است و صادقی، پرستار نمونه‌ای که هنگام هشدار حمله اسرائیل، بیمارستان را ترک نکرد تا بیمارانش تنها نمانند. بخشی از گفت‌وگوی با آنها را در ادامه بخوانید.
جنگ از کرونا هم سخت‌تر بود
آرش پناهی
سرپرستار بیمارستان شهدای تجریش
به گزارش شفاآنلاین 25خرداد بود و صدای مهیبی آمد، گفتند چهارراه قدس را زده‌اند که500متر با بیمارستان فاصله داشت. همه پرسنل، چه درمانی و چه اداری، پای کار آمدند و با برانکارد، بیماران را از محل حادثه به بیمارستان منتقل می‌کردند. در عرض 2ساعت تمام مجروحان به بیمارستان منتقل شدند؛ بدترین خاطره من از آن روز جان‌باختن یک مادر باردار بود.
به جرأت می‌توانم بگویم که تجربه جنگ 12روزه حتی از کرونا هم سخت‌تر بود. دوره کرونا طولانی و به‌تدریج شرایط عادی شد، اما دوره جنگ استرس زیادی به بچه‌ها وارد شد. البته اقداماتی برای حمایت‌های روانی از پرستاران انجام شد اما ادامه نداشت.
نگاه مردم به پرستاران تغییر کرد اما تقریباً به همان ماه‌های منتهی به پایان دوران کرونا برمی‌گردد. امروز واقعا برخورد مردم با پرستاران خوب نیست.
اگر شرایط پرداخت پرستاران با خدماتشان متناسب‌سازی شود، بسیاری از چالش‌های این حوزه برطرف خواهد شد.
با این روند تعداد پرستاران هر سال کمتر می‌شود و آسیب جدی آن برای بیماران و مردم است.
دهه هشتادی تن به شرایط سخت پرستاری نمی‌دهد
حسن صادقی
پرستار بخش ICU اطفال بیمارستان کودکان حکیم
28خرداد بود و احتمال حمله به منطقه18مطرح شد؛ بیماران را به محوطه امن منتقل کردیم اما 4کودک امکان جابه‌جایی نداشتند. کنارشان ماندیم و به جرأت می‌گویم که تجربه جدید و ترسناکی بود.
کرونا با همه بدی‌هایش، یک نقطه قوت داشت؛ اینکه نگاه به جامعه پرستاری را تغییر داد. پیش‌تر همه از پرستاری فقط انتظار آمپول زدن داشتند اما در این مدت شاهد خدماتی که انجام می‌دادیم، بودند.
یک پرستار ۴ سال در دانشگاه دولتی رایگان درس می‌خواند، 2سال طرح می‌گذراند اما در نهایت مهاجرت می‌کند. بسیاری از پرستاران از روی ناچاری و تفاوت دستمزد به کشورهای دیگر مهاجرت می‌کنند؛ چون پرستار در آن کشورها حدود ۳۵۰۰ تا 4هزار دلار می‌گیرد.
پرستاران دهه هشتادی تن به این شرایط سخت نمی‌دهند. بسیاری از پرستارانی که بعد از فارغ‌التحصیلی دنبال طرح نمی‌روند، دلیلش سختی شرایط است.
سال گذشته در برنامه روز پرستار، آقای رئیس‌جمهور هم حضور داشتند و وعده‌هایی دادند که هنوز محقق نشده است.
