سپیدپوشان در سایه
شفاآنلاین »سلامت» اگر مجبور به بستری طولانی مدت در بیمارستان شده باشید، حتما درک می‌کنید که میان گیجی‌های قبل و بعد هر تزریق مسکن و در فاصله دردهایی که گاه تا مغز استخوانتان می‌رسد، هربار که سرتان را بالا می‌آورید و پرستاری درحال چک کردن علائم حیاتی خود را مشاهده می‌کنید، چقدر حالتان بهتر می‌شود.
به گزارش شفاآنلاین برخی از این پرستاران را تا مدت‌ها از یاد نخواهید برد. قطعا پرستاران نیمه شب را از یاد نخواهید برد. شب در بیمارستان‌ها به‌خصوص برای بیمارانی که از اتاق عمل آمده‌اند، درد حکمرانی می‌کند. درد و فریاد بیمارانی که هیچ مسکنی آرامشان نمی‌کند، تا حداقل یک شب بعد از جراحی را پشت‌سر بگذارند و کم‌کم بهبود یابند. این میان پرستاران هستند که گاهی حتی بدون مسکن آرام‌ات می‌کنند.
پرستاران در دوره کرونا و در جنگ دوازده روزه، خطر را به جان خریدند و برخی از آنها به دلیل کمبود نیرو، گاه مجبور شدند چندروز در بیمارستان باقی بمانند. با اینکه سال‌هاست اعلام می‌شود که با بحران کمبود پرستار روبه‌رو هستم، بسیاری از پرستاران بیکاری را به کار در محیطی پرتنش و با کمترین مزایا در ایران ترجیح می‌دهند. برخی هم تصمیم به مهاجرت می‌گیرند تا در کشورهای توسعه یافته، بیشتر قدرشان را بدانند. این میان تعدادی هم باوجود سختی کار، همچنان در مسیر طولانی بیمارستان تا خانه، مشغول گذران زندگی با شرایطی سخت هستند.
محمدشریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار، درباره مشکلات پرستاران گفت: پرستاری شغلی سخت و پر مشقت و پراسترس است. شیفت‌های غیرمتعارف، مواجهه مکرر با بیماران بدحال سبب شده است که ماهیت این شغل پرخطر باشد و جان پرستاران را تهدید کند که در ایام کرونا هم شاهد آن بودیم. این درحالی است که خیلی از همکاران ما هنگام کار مبتلا به بیماری‌های سل، ایدز، هپاتیت می‌شوند. کار در شب روی روان و روحیه افراد اثرگذار است و از طرفی شغل حساسی است، یعنی سلامت مردم در دستان پرستاران است. یعنی پرستاران باید تمرکز داشته باشند، باید از نظر روحی شاداب باشند و دغدغه‌های ذهنی و فکری نداشته باشند، که بتوانند روی کارشان تمرکز کنند. طبیعتا وقتی پرستار تمرکز نداشته باشد، فکرش پیش خانواده‌اش باشد، درگیر کرایه خانه باشد، مجبور می‌شود دو شیفت کار کند. دوشیفت کار سبب خستگی فرد می‌شود و خستگی باعث خطا می‌شود و همه اینها سبب می‌شود که سلامت مردم در خطر قراربگیرد
دغدغه‌ای برای حل مشکلات پرستاران نیست
دبیرکل خانه پرستار، درباره حمایت‌های قانونی از شغل پرستاری نیز گفت: قانونی داریم تحت عنوان شغل سخت و زیان آور، که قانونگذار برای پرستاران گذاشته است که پرستاران با 5سال بخشودگی که به آنها می‌خورد زودتر از موعد بازنشسته شوند که این قانون هم عملا به‌خاطر کمبود پرستار، با آن موافقت نمی‌شود. همه مشکلاتی که در سیستم نظارت سلامت داریم که منجر به این شده است که مردم از خدمات بهداشتی و درمانی مناسب و با کیفیت برخوردار نباشند، به‌خاطر بحث ساختاری در وزارت بهداشت است. ساختاری که در وزارت بهداشت داریم در هیچ کجای دنیا وجود ندارد. با توجه به اینکه وزارت بهداشت خدماتش حساس است و با جان مردم سروکار دارد. در وزارت بهداشت صدای بارز تعارض منافع است. طرف رئیس دانشگاه است، همزمان سهامدار بیمارستان خصوصی است. مسئولی که در دانشگاه است به جای اینکه نظارت کند بر بیمارستان خصوصی، خودش هم در آن بیمارستان خصوصی بیمار را عمل می‌کند. این درحالی است که در دیگر کشورها به این صورت نیست مثلا در آمریکا 95 درصد روسای بیمارستان‌ها غیر پزشک هستند، یعنی کسانی که تعارض منافع ندارند. آن 5درصدی هم که پزشک هستند، در زمان مسئولیتشان پزشکی نمی‌کنند و در بخش خصوصی فعالیتی ندارند. این سبب می‌شود که تصمیماتی که می‌گیرند، به نفع مردم باشد. بنابراین این تعارض منافع در وزارت بهداشت ایران سبب شده است که منابع به سمتی برود که اینها خودشان ذی نفع هستند. هم مردم، هم پرستاران و هم باقی گروه‌های پزشکی آسیب می‌بینند. مثلا رئیس کمیسیون بهداشت ما در مجلس، خودش می‌رود در بیمارستان خصوصی عمل می‌کند و هیچ کجای دنیا به این صورت نیست. این فرد نماینده مردم است و پولی که از مجلس دریافت می‌کند کفایت می‌کند. ایشان هم از دانشگاه حقوق دریافت می‌کند، هم از بخش خصوصی و هم از مجلس. این فرد نمی‌تواند زمانی که مثلا بحث زیرمیزی‌ها مطرح می‌شود، ایشان صحبت می‌کند و موضوع را رفع و رجوع می‌کند.
او با مقایسه پرستاران در دیگر کشورها نیز گفت: در دنیا انگیزاننده‌هایی را قرار می‌دهند تا هم آمار جذب این رشته بیشتر شود، هم بعد از فارغ‌التحصیلی تمایل به کار داشته باشند. بعد هم در حین کار، کارشان را ترک نکنند. در ایران ما در همه این مراحل، امروز دچار مشکل هستیم. اخیرا آگهی استخدامی دادند در پایتخت و دیگر شهرها که به‌رغم اینکه بین 60تا70 هزار پرستار بیکار داریم، پرستار تمایل به استخدام رسمی، حتی در دانشگاه تهران هم این تعداد به حد نصاب نرسید. این نشاندهنده این مساله است که تمایل به کار وجود ندارد. به طوری که ترک شغل در این حرفه زیاد است که همه اینها ناشی از سیاست‌هایی است که در مورد پرستاری اعمال می‌شود.
شریفی مقدم درباره رویکرد دولت چهاردهم به پرستاری هم افزود: ما انتظار داشتیم با حضور دکتر پزشکیان که کلیدواژه‌های زمان انتخابات و قبل آن یکی برقراری عدالت بود، یکی شفافیت و پاسخگویی و تعارض منافع، هیچ کدام از اینها، حداقل در وزارت بهداشت که ایشان اشراف کامل بر تمام مشکلات این حوزه دارد، نشده است. مثلا در بیمارستان دولتی که پزشک حضور ندارد، در هیچ کجای دنیا به این صورت نیست که پزشک در خانه‌اش باشد و مهرش کار کند و در پایان ماه، چندده یا چندصد میلیون دریافت کند و آن پرستار، ماما، بهورز و همه گروه‌هایی که در بهداشت و درمان هستند کار کنند. آخرماه کارشناس بیهوشی و کارشناس پرستاری پنج میلیون تومان دریافتی داشته باشد و آن دکتر، 400تا500میلیون تومان دریافت کند. به دلیل اینکه یک گروه دریافتی‌های کلان دارند، اجازه تغییر ساختار را نمی‌دهند. برای پرستاری این افراد جزو تصمیم گیرندگان هستند که هیچ دغدغه حقوق نهایتا 20 میلیون تومانی را ندارند و افرادی که چند صد میلیون تومان دریافت می‌کنند، اینها را درک نمی‌کنند.
او با اشاره به قطع امید پرستاران از بهبود شرایط نیز گفت: راهی که پیش روی پرستاران گذاشته شده است، مهاجرت و ترک و تغییر شغل است و عده زیادی از آنها که حدود 50 تا60 هزارنفر هستند نیز خانه نشین شده‌اند.
./آرمان ملی
