چاپلوسی و ریاکاری در سازمان‌ها؛ زنگ خطر سقوط ارزش‌های اخلاقی در مدیریت
شفاآنلاین»عمومی» متأسفانه، میل و رغبت بسیاری از مدیران ما به‌سوی رشد، پرورش و تکثیر ریاکاری، چاپلوسی و زیرآب‌زنی است؛ زیرا آنان نگران حفظ تاج‌وتخت و میز و صندلی خود هستند. از این‌رو، می‌کوشند درِ اتاقشان به روی هرگونه انتقاد، شکایت و صدای مخالف بسته باشد و در عوض، کسانی شرفیاب اتاق مدیریت شوند که مدام زیرآب دیگران را می‌زنند، گزارش‌های پنهانی می‌دهند و در تملق و ریاکاری زبان شیرینی دارند.
در محیطی که چنین فرهنگی حاکم باشد، طبیعی است که هرگونه انتقاد سازنده، طرح تحول‌آفرین و ایده‌ی شجاعانه از میان برود و افراد شایسته و صاحب‌صلاحیت به حاشیه رانده شوند. نتیجه‌ی این وضعیت، چیزی جز خسارت‌های جبران‌ناپذیر به سازمان و سرمایه انسانی آن نخواهد بود.
اگر مدیری برای حفظ پست، مقام و منافع شخصی خود، تنها به گفتن «بله قربان» بسنده کند، در حقیقت به ترویج ریاکاری، چاپلوسی و تملق‌گرایی دامن می‌زند. این رفتار، به‌تدریج موجب سقوط ارزش‌های اخلاقی و انسانی در سازمان شده و در نهایت، نه‌تنها ساختار سازمان، بلکه فرهنگ و جامعه را نیز دچار فرسایش و زوال اخلاقی می‌کند.
/ مدرس دانشگاه و متخصص امور برنامه و بودجه کشور
