بدعت پرهزینه از جیب مردم

شفاآنلاین»سیاسی» در تمامی کشورهای جهان، برای مدیریت حوزه‌های گوناگون جامعه، افرادی با عناوین و سطوح مختلف، از پایین‌ترین رده تا بالاترین مناصب، به کار گمارده می‌شوند و این مدیران به طور مداوم در حال جابه‌جایی هستند بدون اینکه یک بنر یا آگهی بلندبالای تبریک دیده شود و بدیهی است که این کار در جوامع توسعه‌یافته، مذموم و منفور تلقی می‌شود. اما متأسفانه این پدیده مذموم و مشمئزکننده در کشور ما به‌ویژه در استان‌های شمالی یک حرکت و فرهنگ غالب و مطلوب! شده است. در دو سه روز گذشته که در مسیر جاده ساحلی نوشهر به رشت در تردد بودم، در شرایطی که مردم با روزگاری دشوار و تنگدستی دسته و پنجه نرم می‌کنند و با کمبود دارو و نارسایی‌های نظام درمانی دست‌به‌گریبان هستند و از قطعی آب و برق به ستوه آمده‌اند (تا جایی که قطعی برق، پیامدهای ناگواری بر مشاغل، کسب‌وکار و درآمدزایی روزمره اصناف گوناگون وارد کرده) در همین فضای آکنده از دغدغه و رنج عمومی، ناگهان چشمم به بنرهای چندمتری رنگارنگ و پرزرق و برقی افتاد که با عکس‌هایی از افرادی تزئین شده بود که به فلان پست‌ دولتی منصوب شده‌اند؛ یا فلان مسئول و نماینده در فلان کار چند نامه نوشته و برای پیشرفت کار چند مورد پیگیری کرده است (که جزء وظایف ذاتی آنهاست) حامیان آن مسئول که بسیار بعید است خودجوش بوده باشد، با یک بنر ۳×۴ و تمثال مبارک آن مقام مسئول از وی متملقانه و چاپلوسانه تشکر می‌کنند. (اینکه خود مسئولان اعم از تقنین و اجرا، اسباب ترویج و تعمیم فرهنگ منحط و ضد قرآنی و ضد توسعه‌ای تملق را فراهم می‌کنند، بسیار عجیب است).

مشاهده کردم که برای انتصاب یک بخشدار یا مسئول هیئت ورزشی، بیش از 50 بنر تبریک در سطح شهر و مسیر جاده نصب شده است. گویا در این استان‌ها نصب بنر تبریک و تشکر و تملق به یک رقابت تبدیل و نهادینه شده است، با خود اندیشیدم: این هزینه‌ها از جیب کیست و به چه انگیزه‌ای؟ چه نتیجه‌ای برای حل مشکلات مردم به‌دنبال دارد؟ فردی به استانداری منصوب می‌شود، دیگری مدیرکل می‌شود و آنگاه تمام استان با بنرها و تصاویر رنگین ایشان با عناوین مختلف آذین می‌شود.

بد نیست به داستان تلخی در همین زمینه اشاره کنم:

در دهه گذشته آقایی به‌عنوان معاون رئیس‌جمهور منصوب شد و بعینه شاهد بودم که در استان و شهر محل تولدشان قریب به ۵۰۰ بنر با ابعاد بزرگ در سطح استان نصب شده بود. ولی همین آقای محترم در دوره گذشته در شهر تولدشان کاندیدای مجلس می‌شود و همان مردم حاضر نمی‌شوند او را به‌عنوان نماینده برگزینند. اگر آن بنرها از سر صدق دل بود باید در انتخاب وی به صحنه می‌آمد.

با قاطعیت می‌توان ادعا کرد که حتی هزینه یک بنر نیز از جیب شخصی کسی پرداخت نمی‌شود.

به خاطر دارم زمانی که برای تصدی مسئولیتی به استانی اعزام شدم، در اولین مواجهه، بنری مزین به تصویر خود را مشاهده کردم. بلافاصله دستور دادم آن را پایین آوردند و از طریق دفترم به تمامی مدیران دولتی و غیردولتی ابلاغ کردم که از نصب هرگونه بنر با عکس بنده خودداری کنند و در صورت تخلف، با متخلف برخورد قانونی خواهد شد. همچنین به روابط عمومی دستور دادم از ارسال دسته گل و پیام‌های تبریک جلوگیری به عمل آید که خوشبختانه این رویه نتیجه‌بخش بود.

هرگز به هیچ‌کس اجازه ندادم در سفرهای استانی، حیوانی ذبح کند و اگر دستگاه یا مجموعه‌ای مرتکب این عمل می‌شد، هزینه آن از حقوق مدیر مربوطه کسر می‌شد.

امیدوارم دولت دکتر پزشکیان که به ساده‌زیستی مفتخر است و در دفاع از بیت‌المال مدعی است با این رویه غلط مقابله کرده، با صدور دستورالعملی مقابله با این پدیده زشت را به نام این دولت ثبت کند.