شفاآنلاین»سلامت» استاد نانوپزشکی دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی، توضیح می‌دهد: سطوح مخاطی از اهمیتی فراوان برخوردارند، زیرا محل ورود عوامل بیماری‌زایی (پاتوژن‌هایی) مثل آنفلوانزا و کووید هستند. اما واکسن‌های تزریقی، عمدتاً پادتن را در جریان خون در سراسر بدن تولید می‌کنند و پوشش مخاطی پادتن کمی دریافت می‌کند.
به گزارش شفاآنلاین در مقابل، واکسن‌های مخاطی هم در خون و هم روی سطوح مخاطی، پادتن ایجاد می‌کنند؛ این یعنی یک خط دفاعی بیشتر در مقابل هجوم عوامل بیماری‌زا به بدن.
راز اِپیتلیوم اتصالی
اینجاست که اپیتلیوم اتصالی (junctional epithelium) اهمیت پیدا می‌کند. اپیتلیوم به بافتی اطلاق می‌شود که سطوح ساختارهای بدن مانند پوشش ریه‌ها، معده و روده‌ها را می‌پوشاند. در بیشتر قسمت‌های بدن، این لایه‌ها موانع محکمی تشکیل می‌دهند که از ورود مواد مضر، از ویروس‌ها گرفته تا آلودگی، به جریان خون جلوگیری می‌کنند. با این حال، اپیتلیوم اتصالی یک استثنا است.
این بافت نازک که در عمیق‌ترین نقطه حفره لثه (محل اتصال دندان به لثه) قرار دارد، برخلاف سایر پوشش‌های اپیتلیال (مثل ریه یا روده)، فاقد سد محکم در برابر عوامل خارجی است و به‌همین دلیل می‌تواند سلول‌های ایمنی را برای مقابله با باکتری‌های دهان بسیج کند.
گیل تأکید می‌کند: نفوذپذیری بالاتر اپیتلیوم اتصالی (به‌عنوان یک لایه مخاطی)، فرصت بی‌نظیری برای تحریک تولید پادتن در همه سطوح مخاطی بدن فراهم می‌کند.
آزمایش روی موش‌ها
پژوهشگران با آغشته‌کردن نخ دندان بدون موم به واکسن، دندان موش‌های آزمایشگاهی را نخ کشیدند. نتایج در مقایسه با دو روش دیگر (واکسن‌رسانی از راه بینی یا زیر زبان) نشان داد:
۱. روش نخ دندان، پاسخ پادتنی بسیار برتری در سطوح مخاطی در مقایسه با روش زیرزبانی (استاندارد طلایی فعلی) ایجاد کرد.
۲. کارآیی این روش در محافظت در برابر ویروس آنفلوانزا، معادل واکسن‌رسانی از راه بینی بود.
پژوهشگران معتقدند واکسیناسیون از مسیر اپیتلیوم اتصالی، گامی رو به جلو در ایجاد ایمنی مخاطی است.
