افزایش شیوع اوتیسم؛ آمار واقعی یا بازتابی از افزایش آگاهی و تشخیص؟

شفاآنلاین»سلامت» آمار ابتلا به اختلال طیف اوتیسم در سال‌های اخیر به‌طرز چشمگیری افزایش یافته و اکنون از هر ۳۶ کودک، یک نفر با این اختلال شناسایی می‌شود. اما کارشناسان تأکید می‌کنند که این آمار بیشتر به دلیل توسعه ابزارهای تشخیصی، افزایش آگاهی و تعریف گسترده‌تر این اختلال در راهنماهای روان‌پزشکی است، نه صرفاً گسترش واقعی بیماری.

دگرگونی در درک و تعریف اوتیسم

به گزارش شفاآنلاین: اوتیسم که نخستین‌بار در سال ۱۹۴۳ توسط پزشک آمریکایی، لئو کانر، توصیف شد، در گذشته به‌عنوان اختلالی نادر در نظر گرفته می‌شد. اما در سال ۲۰۱۳، با ویرایش پنجم کتابچه DSM (راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی)، طیف گسترده‌ای از علائم و شرایط رفتاری به عنوان «اختلال طیف اوتیسم» شناخته شد. این تغییر، از مهم‌ترین دلایل افزایش چشمگیر آمار محسوب می‌شود.

اوتیسم؛ اختلالی عصبی‌رشدی با علائم متنوع

اوتیسم بر نحوه ارتباط، یادگیری و تعامل اجتماعی فرد تأثیر می‌گذارد. از جمله نشانه‌های رایج می‌توان به تأخیر در صحبت‌کردن، اجتناب از تماس چشمی، حرکات تکراری و علاقه شدید به موضوعات خاص اشاره کرد.

تفاوت‌های جنسیتی در تشخیص

با اینکه احتمال تشخیص اوتیسم در پسران چهار برابر بیشتر از دختران است، پژوهشگران معتقدند که اوتیسم در دختران گاهی نادیده گرفته می‌شود، چون علائم آن خفیف‌تر یا متفاوت است و ممکن است با هوش اجتماعی یا رفتارهای جبرانی پنهان شود.

تشخیص بهتر یا شیوع واقعی؟

متخصصان دانشگاه نورث‌ایسترن آمریکا می‌گویند که بیشتر شدن آمار اوتیسم احتمالاً نتیجه ترکیبی از عوامل زیر است:

• آگاهی بیشتر والدین، آموزگاران و پزشکان

• غربالگری زودهنگام در مدارس و مهدکودک‌ها

• تغییر و گسترش معیارهای تشخیص

• تشخیص اوتیسم همراه با سایر اختلالات مانند سندرم داون یا اختلال کم‌توجهی/بیش‌فعالی

نقش ژنتیک و عوامل محیطی

در کنار پیشرفت‌های تشخیصی، برخی عوامل واقعی هم در بروز اوتیسم نقش دارند. از جمله:

• جهش‌های ژنتیکی ارثی

• سن بالای والدین در زمان فرزندآوری

• نجات نوزادان نارس با پیشرفت‌های پزشکی

با وجود آمار بالاتر، بیشتر متخصصان بر این باورند که اوتیسم بیش از گذشته شناسایی می‌شود، نه اینکه الزاماً بیشتر شده باشد. این روند، هرچند نگران‌کننده به نظر می‌رسد، اما خبر خوبی است؛ چرا که تشخیص زودهنگام می‌تواند مسیر درمان، آموزش و توانبخشی را برای کودکان و خانواده‌ها هموارتر کند.