تندروها و توافق احتمالی ایران آمریکا

شفاانلاین»سیاسی» مذاکرات ایران و آمریکا هنوز در اولین مراحل است که جریان راست افراطی داخل کشور حمله های خود علیه مذاکرات را شروع کرده است. 

اغلب افراد این جریان متأثر از کسی هستند که در تلویزیون ایران به صراحت گفت "اگر نصف عالم کشته شوند، برای رسیدن به مقصد می‌ارزد". 

آنها مخالف مذاکره اند. حیات آنها وابسته به ستیز و بحران است.

روی دیگر انکار و نفی و نهی این مذاکرات  لاجرم جز پیش روی به سوی احتمال حمله  نظامی، یا حداقل ادامه و تشدید تحریمها، ادامۀ فزایندۀ فلاکتهای مردم و تهدیدهای نظامی نخواهد بود.

فعلاً روند وقایع حکایت از این دارد که رویکرد این گروه در تصمیم مقامات عالی ایران برای مذاکره با آمریکا و احتمالاً رسیدن به توافق اثر قابل اعتنایی نگذاشته است.

اما اگر توجه داشته باشیم که درصورت حصول توافق بین ایران و آمریکا اجرای آن یک امر فرآیندی و تدریجی و شاید هم شکننده است خطر این جریان آشکارتر می شود. 

سابقه نشان می‌دهد این جریان در هر مورد که با چیزی از کارهای مملکتی مخالف بوده است از هر عمل غیرقانونی و حتی خشونت‌بار برای تخریب آن موضوع و پیشبرد اهداف شبه‌حزبی خود کوتاهی نکرده است. پشتوانه های پنهان این جریان تندرو نیز از آن مقدار نفوذ برخوردارند که محیطی امن برای آنها بسازند و از هر تعقیب و عقوبتی محفوظشان بدارد.

در ایران آینده قابل پیش بینی نیست. پیش بینی آینده مشروط به وجود نظم است. در این بی نظمی گسترده امکانی برای پیش بینی وجود ندارد. اما رفتارهای پیشین این جریان اقدام برای برهم زدن توافق احتمالی را تقویت می‌کند.

اگر ارادۀ واقعی به ترمیم و بهبود مسالمت‌آمیز روابط ایران با ایالات متحده  و حفظ آن وجود دارد، حکم عقل این است که قبل از واقعه به فکر علاج بود. 

پیش از آنکه جریان راست افراطی، در صورت توافق بین ایران و آمریکا، اقدام به تخریب فرآیند اجرایی و از بین بردن توافق کند، تکلیف این جریان  باید روشن شود؛ جریانی که به صراحت از روی هر قانون و قاعده‌ای عبور می‌کند و در برابر خواست و تفکر و منافع خود ارزشی برای اراده و منافع و مصالح ملی قائل نیست.

کار زیادی لازم نیست. فقط کافی است اجرای قانون به آنها تحمیل شده، حریم غیرقانونی امنیت آنها برچیده شود و از گستردگی تبلیغات آنها در تلویزیون ایران کاسته شود. آزادی بیان حق آنها هم هست اما مشروط بر آنکه اولاً از امکانات عمومی، مانند تلویزون و هر نهاد و سازمان دیگر بهره‌برداری گروهی نکنند، ثانیاً قوانین و مقررات کشوری در مورد آنها به درستی و قوّت اجرا شود و اگر کار خلاف قانون کردند از کیفر معاف نباشند.  

 بعد از مرگ سهراب البته که نوشدارو فایده ای ندارد.