شفاانلاین»سلامت»پرستاری بهعنوان یکی از حساسترین و حیاتیترین مشاغل در نظام سلامت، نقش بیبدیلی در تأمین امنیت درمانی مردم دارد. در حالی که کشورهای پیشرفته جهان به اهمیت حفظ و جذب پرستاران بهعنوان نیروهای خط مقدم درمان پی بردهاند و با ایجاد شرایط کاری مطلوب، حمایتهای مالی و اجتماعی گسترده و حتی جذب نیروهای متخصص از سایر کشورها، بحران کمبود پرستار را مدیریت میکنند، ایران با معضل جدی مهاجرت و ترک شغل پرستاران مواجه است.
طبق آمارهای موجود، سالانه حدود ۲۵۰۰ پرستار ایرانی به دلیل شرایط نامناسب کاری، حقوق پایین، فشارهای شغلی و نبود امنیت شغلی کشور را ترک کرده و به کشورهای پیشرفته مهاجرت میکنند. از سوی دیگر، تعداد قابلتوجهی از پرستاران نیز به دلیل همین مشکلات دست از کار کشیده و از نظام سلامت خارج میشوند. این بحران نهتنها نظام سلامت کشور را با کمبود نیروی متخصص مواجه کرده، بلکه کیفیت خدمات درمانی را نیز تهدید میکند.
در این میان، دولت و وزارت بهداشت بهعنوان مسئولین اصلی مدیریت بحران، موظف به ارائه راهکارهای فوری و عملی هستند، چون فقط دولت و وزیر بهداشت می تواند ناجی وضعیت پرستاران باشد، آن هم رئیس جمهوری که خود سالها از نزدیک با پرستاران کار کرده و به خوبی شرایط آنها را بهتر از هر مسئول یا فرد قانونگذار دیگری درک می کند. فعالیت پزشکیان بیش از دو دهه در بیمارستان ها به عنوان پزشکی حاذق و معتمد، و همکارای با صدها و هزاران پرستار، این درک از شرایط موجود را در ذهن رئیس جمهور به وجود می آورد، که این وضعیت نیازمند اقدام فوری ایشان است. در این میان، مثلا حدود یک سال از مطرح شدن «لایحه حمایت از حقوق مادی و معنوی پرستاران» توسط معاونت پرستاری وزارت بهداشت میگذرد، اما هنوز این طرح به مرحله اجرا نرسیده و همچنان در حد ایده باقی مانده است.
پرستاران ایران، که همواره در شرایط سخت و بحرانهای متعدد نظیر شیوع بیماریهای نوظهور همچون کرونا، در خط مقدم خدمترسانی بودهاند، شایسته توجه و حمایت بیشتری هستند. این قشر با تخصص بالا و حس مسئولیتپذیری، حتی در کشورهای پیشرفته نیز جایگاه والایی دارند. بنابراین، مسئولان باید درک کنند که پرستاری تنها یک شغل نیست، بلکه ضامن بقای نظام سلامت است.
انتظار میرود دولت و در خط مقدم آن رئیس جمهور و وزیر بهداشت که خود از پزشکان صاحب نام ایران بوده اند، با تصویب قوانین حمایتی، افزایش حقوق و مزایا، کاهش فشارهای شغلی، تأمین امنیت شغلی و ایجاد محیط کاری مطلوب، بهصورت جدی وارد عمل شوند. بحران ترک نظام سلامت توسط پرستاران دیگر فرصتی برای تأخیر ندارد. این وضعیت نیازمند اقدام فوری، مسئولانه و برنامهریزی اصولی است تا نهتنها پرستاران در کشور باقی بمانند، بلکه انگیزهای برای جذب نیروهای جدید نیز ایجاد شود. آینده سلامت مردم ایران به این تصمیمات گره خورده است.