پزشکـــان فقــرزده!

کمبود نیروی انسانی در بخش های درمانی
با وجود تمام این سخن‌ها معاون وزیر بهداشت، سعید کریمی طی مصاحبه‌ای در خصوص کمبود نیروی انسانی متخصص گفته بود: «به ازای هر تخت بیمارستانی باید سه نیروی انسانی متخصص در نظر گرفته شود که به رغم برگزاری آزمون با هدف به کارگیری دست کم ۲۵ هزار نفر در ماه‌های اخیر و تبدیل وضعیت شمار زیادی در قالب قانون ایثارگری در سال گذشته، بازهم ۴۷ هزار نفر دیگر در مراکز درمانی نیاز داریم و امیدواریم در سایه همگرایی میان دولت و مجلس شورای اسلامی به زودی این نیاز ضروری برطرف شود.» با وجود نیاز بخش درمانی به پزشک، چرا باید منتظر تعیین تکلیف از طرف پزشکانی بود که به کار دیگری روی آورده‌اند. مسئله قابل توجه اینجاست که آیا می توان از پزشکانی که از حیطه طبابت خارج شده‌اند و در طی این سال ها توان و علم کهنه خود را برای درمان از دست داده اند برای علاج این مساله استفاده کرد؟.

پزشک خانواده معطل کمبود پزشک
طرح پزشک خانواده همان طرحی است که پس از کش و قوس های فراوان بالاخره با امیدی فراوان در دولت سیزدهم به صورت جدی مورد اجرا و بحث قرار گرفت. حال پس از اجرای این طرح چندی پیش معاون اجرایی مرکز بهداشت استان اصفهان در مصاحبه ای اعلام کرد: «برای اجرای کامل طرح پزشک خانواده با کمبود پزشک مواجه است. در صورت عدم پذیرش و معرفی پزشکان جدید افراد تحت پوشش از سه هزار نفر به ازای یک واحد سلامت به شش هزار نفر افزایش پیدا می کند.» با وجود لزوم اجرای این طرح برای کاهش هزینه ها، بهبود کیفیت درمان و پیشگیری، این سوال مطرح می شود که حتی با وجود بازگرداندن پزشکانی که عملا از سیستم درمانی خارج شده اند؛ آیا می توان به نیاز نظام سلامت پاسخ داد؟.

متخصصینِ کم پیدا می شود
هر چند که در اصل ۲۹ قانون اساسی کشور ذکر شده: «تأمین نیاز به خدمات بهداشتی ‌درمانی و مراقبت‌های پزشکی حق همگانی است.» اما باز هم کوتاهی در این قانون از سوی برخی از مسئولین کشور در این امر رخ داده است. سیاست و تصمیمات نادرستی که در این زمینه گرفته شده باعث شده که اکنون در خیلی از مناطق محروم کشور نیاز به متخصص بیش از پیش احساس شود. علی‌رغم سخنرانی باقرزاده نایب رئیس کمیسیون بهداشت مجلس در رابطه با عدم توانایی جذب پزشک در مناطق محروم می‌توان به این قسمت از سخنرانی ابوالفضل باقری‌فرد، معاون آموزشی وزارت بهداشت در هرمزگان اشاره کرد که: «تنها راه برون‌رفت کشور از کمبود نیروی متخصص و پزشک، جذب نیروی بومی است.» یکی از تبعات کمبود پزشک متخصص و سرانه پایین آن، نامتواز‌ن ‌بودن دسترسی مردم در مناطق مختلف است. با توجه به مطالب فوق، آیا مخالفت با افزایش ظرفیت پزشکی با طرح ادعای بیکاری پزشکان قابل قبول است؟.
دکتر پورقلیچ، عضو انجمن پزشکان عمومی ایران در این رابطه می‌گوید: پزشکان مجبورند با درآمد کمتر، کار بیشتری انجام دهند. اما همه این امکان را ندارند، همه توانایی این همه کار کردن را ندارند، همه این ترجیح و علاقه‌شان نیست. بعضی‌ از پزشکان تمایل دارند با کار کمتر، درآمد بیشتری داشته باشند و به همین دلیل سراغ مشاغل دیگر می‌روند. شما اگر یک ملک بخرید و بفروشید، به اندازه ۲۰ سال کارکرد یک پزشک درآمد خواهید داشت. شما خودروی خود را ببرید چند تعمیرگاه؛ ببینید آیا همه آنها یک تعرفه واحد دارند؟ کسی می‌آید یقه‌ آنها را بگیرد که چرا به جای ۱۰ تومان، ۱۱ تومان از مشتری گرفتی؟ اما تعرفه یک پزشک عمومی ۱۲۶ هزار تومان است و اگر شما به سوپرمارکت بروید با ۱۲۶ هزارتومان چه نوع خوراکی هایی به شما می دهند. متاسفانه اجاره مطب هم در کلانشهرها افزایش چشمگیری داشته و دستمزدها هم بالا رفته است. همین می‌شود که پزشک مجبور به تغییر شغل می‌شود. آن هم شغلی که سال‌ها به خاطرش درس خوانده و دود چراغ خورده است. خیلی از پزشکان عمومی و حتی متخصصین برای درآمدزایی سراغ مراکز زیبایی و خدماتی مثل بوتاکس و… می‌روند. الان شما آرایشگران را هم می‌بینید که وارد این کار شده‌اند! پزشک عمومی که هم علم این کار را دارد و هم مجوز.

برخی پزشکان در ۵۰ سالگی خانه‌ای ندارند
عضو انجمن پزشکان عمومی ایران به این نکته هم اشاره می‌کند که بسیاری از پزشکان بعد از سال‌ها کارکردن، خانه‌ای از خود ندارند. او می‌گوید: شما تصور کنید یک پزشک عمومی ماهانه ۵۰ میلیون تومان درآمد داشته باشد. این موضوع نادر است ولی شما فرض کنید. از این ۵۰ میلیون تومان باید اجاره مطب را بدهد، حقوق منشی را بپردازد، مالیات و پول برق و گاز و آب را پرداخت کند. از این مبلغ ۱۰ میلیون تومان بیشتر برای او نمی‌ماند. خب پزشک همسر دارد، فرزند دارد، اجاره خانه می‌دهد، هزینه‌های دیگر هم هست. هر ماه چقدر برایش می‌ماند که بخواهد مثلا خانه بخرد؟ چقدر باید داشته باشد تا بتواند وام خرید خانه بگیرد؟ اصلا چطور اقساط وام‌هایش را بپردازد؟! دکتر پورقلیچ ادامه می‌دهد: این مشکل بین متخصصان جوان هم وجود دارد و مختص پزشکان عمومی نیست. یک متخصص رادیولوژی که تازه فارغ‌التحصیل شده، از کجا بیاورد یک مرکز رادیولوژی بزند یا دستگاه‌های رادیولوژی را بخرد؟ این کار ده‌ها میلیارد تومان هزینه دارد و یک متخصص جوان در ابتدای کار چطور می‌تواند چنین پولی داشته باشد؟ ضمن اینکه پزشک متخصص در سن بالا فارغ‌التحصیل می‌شود و خب در این سن چقدر موقعیت برای کار کردن دارد؟ اگر بخواهد در ۵۵ سالگی خانه بخرد، دیگر به چه درد می‌خورد؟./آرمان امروز