بچه‌های چهارراه رنج

 کار در سنین پایین مانع رشد جسمی و عاطفی کودکان می‌شود

جمعیت امام علی در سال 97 پژوهشی در مورد کودکان زباله‌گرد که بخشی از کودکان کار را تشکل می‌دهند انجام داد. بر اساس این پژوهش، این کودکان دچار بیماری پوستی شدید، ایدز، هپاتیت، اسهال خونی، به دلیل آن‌که ماسک ندارند سل، کزاز، سالک پوستی، انگل روده‌ای، فلج اطفال و خمیدگی ستون فقرات هستند زیرا برخی از آن‌ها بیش از ۷۰ تا ۸۰کیلو زباله را روزانه بر دوش خود می‌کشند و نمی‌توانند از گاری استفاده کنند، زیرا مأمور شهرداری گاری‌های آن‌ها را می‌گیرد. بر اساس این پژوهش 40درصد این بچه‌ها بی‌سواد مطلق هستند. ۳۷درصد ترک تحصیل کرده‌اند، ۲۱درصد یک تا دو کلاس درس خوانده و تنها آن‌هایی در حال تحصیل بودند که یا ایرانی بودند یا افغان‌هایی که به همراه خانواده‌هایشان زندگی می‌کنند و بیشتر کودکان زباله‌گرد رؤیای تحصیل داشتند.
 خودکشی؛ واقعیت تلخ کودکان کار

نجمه تنها کودک کاری نیست که با دست خود به زندگی‌اش نقطه پایان گذاشته است، رضا، معروف‌ترین کودک کار که در برنامه ماه‌عسل معروف شد، نیز خودکشی کرد. از رضا یک وصیت‌نامه به‌جامانده است که در آن از نامزدش، مادر زنش، خواهر و برادر و بقیه بستگان طلب بخشش کرده و گفته بود که از من راضی باشید؛ دیگر خسته شدم. کودکان کار حتی اگر مثل رضا سخت کار کنند و به موفقیت‌های نیز دست پیدا کنند، به خاطر تجربه رنج‌ها و ملالت‌های بیشتر از سن و ظرفیتشان زودتر از سایر افراد خسته می‌شوند و کم می‌آورند.
اگرچه خودکشی کودکان کار واقعیتی انکارناپذیر در جامعه است، اما آمار رسمی از آنان منتشرنشده است. بااین‌حال سهم عوامل مختلف در خودکشی کودکان نشان‌دهنده شرایط آن‌هاست. بر اساس آمارها ازدواج اجباری 20درصد، مشکلات آموزشی 26درصد، درگیری با خانواده 28درصد، تجاوز و فقر هر کدام هشت درصد در بروز خودکشی در کودکان کار نقش دارند. بر اساس این گزارش خودکشی میان کودکان دختر کار بیشتر از پسران است. بر اساس مطالعه‌ای در سال 92 که میزان ابتلا به بیماری‌های تصادف، آزار جنسی و جسمی و اهانت را میان کودکان کار دختر و پسر مقایسه کرده است. آزار دختران 26.8 و پسران 11.8 درصد بوده است. اگرچه معضل حضور کودکان کار، در جامعه به یکی از تکراری‌ترین صحنه‌های اجتماعی برای مردم و مسئولان تبدیل‌شده است، اما بی‌تفاوتی به آن می‌تواند منشأ بسیاری از آسیب‌های اجتماعی در سنین بالاتر و بروز مشکلات متعدد برای خانواده و جامعه شود و ازاین‌رو دولت‌ها باید جهت برگرداندان کودکی به کودکان کار تلاش کنند و آن‌ها را به‌عنوان واقعیت‌های اجتماعی ببینند، چراکه واقعیت کودکان کار واقعیتی رمانتیک نیست که برای لحظاتی عواطف ما شهروندان را شرمسار کند، واقعیت کودکان کار بی‌رحم و هولناک است. واقعیت بیماری، رنج و خودکشی است. واقعیت روان‌های آسیب‌دیده است. واقعیت ایدز، هپاتیت و... است. روزنامه همدلی