سه خواسته اصلی پرستاران

شفاآنلاین>سلامت> رئیس سازمان نظام پرستاری در نامه‌ای به رئیس جمهور از مطالبات بر زمین مانده پرستاران سخن گفته است. همه‌گیری کرونا فروکش کرده است، اما همچنان بسیاری از فعالان جامعه پرستاری که نقش حیاتی در کاهش این همه‌گیری داشتند، نتوانسته‌اند به مطالبات قانونی خود برسند. در همین شرایط، رئیس کل سازمان نظام پرستاری در نامه‌ای به رئیس جمهور، از همین مطالبات بر زمین مانده سخن گفته و درخواست کرده است که فکری به حال این مطالبات شود.

به گزارش شفاآنلاین: محمد میرزابیگی در این نامه‌ خطاب به رئیس جمهور با تشریح مشکلات و سختی‌های شغلی جامعه پرستاری و موانع خدمتی آنان، بر رسیدگی فوری به سه خواسته مهم پرستاران در دوران کرونا تا روز پرستار تاکید کرد.

اما جناب ریاست محترم جمهوری عزیز!
جناب رئیس جمهور محترم!
کرونا برای ما بسیار بدتر از زمان جنگ بود.
از شما انتظار داریم که به برخی از مسئولان محترم اجاز‌ه ندهید تا کاری کنند که این مبارزین بی‌بدیل و بی‌تکرار تاریخ وطن، این روزها برای دفاع از حق خود؛ خودشان به صحنه بیایند!
آیت الله دکتر رئیسی!
جناب آقای رئیس جمهور!
در کدام آزمون استخدامی در سایر دستگاه‌ها، کسی جرات می‌کند نه در بخش ویژه کرونایی بیمارستان‌ها بلکه فقط یک شب یا روز با یک بیمار کرونایی بدحال در یک اتاق لوکس فقط همنشین شود و استراحت کند؟ مگر همین ویروس کرونا نیست که از ترس اینکه مبادا کسانی را گرفتار کند، تمام مراکز تجاری، علمی دانشگاهی، آموزشی و... در یک کلام کل کشور را تعطیل کرد. تنها شغلی که تعطیل نشد که هیچ، لیکن خدماتش چندصد برابر ظرفیتش شد، کدام شغل بود؟
لیکن جناب آقای رئیس جمهور!
بنابراین مستدعی است حضرت عالی به عنوان بالاترین مقام اجرایی کشور و نقطه امید مدافعان سلامت و منتخبین قانونی آنها عنایت فرمایید:
اول اینکه کمیته‌ای متشکل از دفتر حضرت عالی، نظام پرستاری، سازمان برنامه و وزارت بهداشت، رفاه و دفاع و…شکل بگیرد و به مسائل مربوط به مدافعین سلامت در حوزه‌های دولتی و غیردولتی، کشوری و لشکری رسیدگی شود و برای حل آنها برنامه‌ریزی کند.
دوم اینکه موضوعاتی چون اعطای فوق‌العاده خاص، تغییر وضعیت نیروهای شرکتی، قراردادی، تمدید طرح، 89 روزه و… هر نیرویی که در دوره کرونا در بالین کار کرده بدون فوت وقت، تغییر وضعیت پیدا کند. (با دستورالعملی که همین کمیته تهیه می‌کند.)
البته اعطای امتیازات ایثارگری برای آسیب دیده‌ها و همین طور خانواده‌های معظم شهدای نظام سلامت نیز جزو مواردی است که در اکثر کشورها مورد توجه قرار گرفته است. به‌خصوص در ابعادی چون (اضافه حقوق کرونا) اعطای فوق‌العاده سختی کار کرونا و اعطای مرخصی‌های اجباری به همراه برنامه‌های تفریحی و گردشگری که باعث بازسازی اوضاع روحی روانی مدافعین سلامت باشد، باید در نظر گرفته شود، اما تاکنون در کشور ما اصلا به آنها پرداخته نشده است. نگرانی‌های جدی وجود دارد که «عوارضی چون سندرم پس از سوانح و حوادث» سراغ مدافعین سلامت بخش‌ها و مراکز کرونایی بیاید که برای خودشان، محل کارشان و جامعه مشکل ساز باشد.
جامعه پرستاری از مطالبات قانونی‌اش‌می‌گوید
یکی از عمده انتقادات جامعه پرستاری نسبت به روند جذب پرستاران، استفاده از شرکت‌های واسطه برای جذب کادر پرستاری است. بسیاری از فعالان جامعه پرستاری معتقدند که باید این واسطه‌ها حذف شود و پرستاران به طور مستقیم با خود وزارت بهداشت، طرف قرارداد باشند. آنها معتقدند که بسیاری از این شرکت‌های واسطه، اولویت اصلی‌شان در سودآوری بیشتر شرکت است تا حفظ سلامت و تامین معیشت پرستاران.
هادی رنجبر، دکترای پرستاری و استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران نیز با انتقاد از قراردادهای 89 روزه با جامعه پرستاری، گلایه می‌کند: «همه سازمان‌ها برای قرارداد کوتاه مدت نکوهش می‌شوند، اما با پرستاران قرارداد ۸۹ روزه می‌بندند تا از مزایای قرارداد ۹۰ روزه برخوردار نشوند. پرستاری که با قرارداد ۸۹ روزه مواجه است، دستمزد کاری که انجام می‌دهد به جیب شخص دیگری می‌رود و شیفت شب برای او حساب نمی‌شود. این پرستار به تدریج دچار مشکل، فرسودگی و نارضایتی می‌شود. این موضوع نشان می‌دهد دغدغه‌های این قشر در رده آخر اهمیت قرار دارد.»
او تاکید می‌کند: «مسئولیت اجتماعی یک چارچوب اخلاقی دارد که از قانون هم بالاتر و یک موضوع دو طرفه است. یعنی اگر برای سازمانی کار می‌کنیم که مسئولیتش را در قبال ما انجام نمی‌دهد، ما تا حدی که می‌توانیم مسئولیت خود را در قبال مردم و جامعه انجام می‌دهیم. پرستاران در حال انجام مسئولیت اجتماعی خویش هستند، اما افرادی که باید در برابر آنها مسئولیت خود را انجام دهند این کار را نمی‌کنند. نمی‌شود تا زمانی که منافع عده‌ای در میان است از پرستار استفاده کنیم، اما زمانی که موضوع خرج و مخارج مطرح شد از او بخواهیم ایثار کند و انتظار داشته باشیم او از جان خود بگذرد.»
همچنین مائده طولابی، پرستار فعال در تهران هم با انتقاد از انعقاد قراردادهای 89 روزه با پرستاران، می‌گوید: «قراردادهای 89 روزه با برخی همکاران پرستار، نوعی ظلم مضاعف در حق آنهاست. آنها از یک سو باید با بیماری مهلک کرونا مقابله کنند و با وجود خطر جانی بالا به بیماران خدمت کنند، اما از طرف دیگر، باید نگران آینده شغلی خودشان هم باشند. نباید اینگونه تصور شود که قراردادهای 89 روزه با پرستاران کم تجربه منعقد شده است. اتفاقا خیلی از پرستارانی که صرفا از سر نیاز مالی به قراردادهای 89 روزه تن داده‌اند، از جمله نیروهای پرستاری خبره و باتجربه هستند.»
او تاکید می‌کند: «بسیاری از نیروهای پرستاری که در خط مقدم درمان کرونا هستند، ماه‌های متوالی است که فوق‌العاده ویژه دوران کرونا را دریافت نکرده‌اند. همچنین با وجود آنکه سال‌هاست از اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری صحبت می‌شود، اما این قانون را اجرا نمی‌کنند. سوال جدی ما این است که چطور خدمات پزشکی دارای تعرفه است و حقوق جامعه پزشکی طبق تعرفه پرداخت می‌شود، اما مزد خدمات پرستاری را بدون تعرفه پرداخت می‌کنند؟»روزنامه سپید