یادم نمیآمد در هفتسالی که پزشکی خوانده بودم، نام یک بیماری یا یک نشانه یا یک سندرم را به نام یک ایرانی دیده باشم. خط خدادوست جلویم بود.
شفا آنلاین>سلامت>وقتی در اولین سال رزیدنتی چشم پزشکی با ولع کتابهای مرجع رشتهام را که در انجمن چشمپزشکی آمریکا منتشر شده بود ورق میزدم، به نام یک ایرانی رسیدم.
یادم نمیآمد در هفتسالی که پزشکی خوانده بودم، نام یک بیماری یا یک نشانه یا یک سندرم را به نام یک ایرانی دیده باشم. خط خدادوست جلویم بود.
با ذوق کودکانهای فردای آن روز این نام را به دوستانم نشان دادم. همان روزها سراسر کتاب را جستهگریخته به دنبال نامهای ایرانی دیگری گشتیم. کمتر کسی است که میداند دکتر علیاصغر خدادوست ابتدا و چندسالی آموزگار بوده و چنان این آموزگاری عجین جانش شده که تا ۸۲سالگی نیز نمیتوانسته معلم نباشد.
شاگردانش که اکنون هر یک استاد هستند، میگویند بسیاری اوقات، حتی همین اواخر در اتاق کارش از طریق نمایشگر، عملهای جراحی را نظاره میکرد و باز دوباره معلم میشد. همان معلم جوان دبستانهای داراب، با همان شوق، شور و انگیزه، به شاگردانش میآموخت.
دکتر خدادوست جایی تعریف کرده بود که «روز اولی که به دانشکده پزشکی رفتم، از سختی درسهایی که به انگلیسی هم بودند به هراس افتادم. اولین شب رفتم کتاب آناتومی را باز کردم و کلمهبهکلمه از دیکشنری درمیآوردم و جایگذاری میکردم که ببینم کدام کلمه در جمله مینشیند.
تا صبح نشستم، ولی یک پاراگراف را هم نتوانستم بخوانم. صبح به این نتیجه رسیدم که من به درد این کار نمیخورم که همشیرهام مخالفت کرد و گفت باید بروی. من شروع کردم. صبحها زودتر بیدار میشدم و شبها تا ساعت سه نیمهشب ادامه میدادم. همین شد که در امتحان آناتومی نمره ۹۵ گرفتم و همه شوکه شده بودند! شهرت پیدا کرده بودم و وقتی در دانشکده پزشکی قدم میزدم، دانشجویان به من نگاه میکردند و میگفتند این همان است که نمره ۹۵ گرفته».
پروفسور علی اصغر خدادوست، نابغه پزشکی، آموزگار همیشگی چشمپزشکی، مؤسس بیمارستان خدادوست شیراز، مدیرعامل مؤسسه چشمپزشکی کانکتیکات آمریکا، استاد بخش چشمپزشکی دانشگاه ییل و جان هاپکینز، استاد و جراح بخش چشمپزشکی بیمارستان سنت رافائل و عضو افتخاری فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران حالا چشم از جهان فروبسته است.
از آن سالهای دانشجویی تا اکنون که قرنیههای زیادی را پیوند کردهام، برایم خط خدادوست معنای روز اول را ندارد. خط خدادوست آن روز برایم نشانی از رد پیوند قرنیه بود، ولی خط خدادوست امروز برایم خط تلاشگری، مردمدوستی، معلمی و آزادگی است.