به مناسب روز جهانی اوتیسم؛پیش به سوی استقلال و خودانگیزی
اوتیسم یک اختلال عصبی است که عملکرد مغز را تحت تاثیر قرار می دهد. این معلولیت رشدی معمولا در سه سال اول زندگی به طور کامل آشکار می شود.
شفا آنلاین>سلامت>سازمان ملل متحد استقلال و خودانگیزی بیماران
مبتلا به اوتیسم را از مهمترین اهداف روز جهانی اوتیسم در سال 2017 میلادی
اعلام کرده است.
به گزارش شفا آنلاین، اوتیسم یک اختلال عصبی
است که عملکرد مغز را تحت تاثیر قرار می دهد. این معلولیت رشدی معمولا در
سه سال اول زندگی به طور کامل آشکار می شود. معمولا این سه سال اول، دوره
طلایی قلمداد می شود و چنانچه در این دوره مربیان و والدین کودک این عارضه
را شناسایی کنند و در صورت درمان و رسیدگی می توان کودک را به مدرسه فرستاد
و مهارت های زیادی را به او آموخت. روز دوم اوریل (13 فروردین) روز جهانی اوتیسم نام گرفته است. این روز برای اولین بار در سال 2008 میلادی توسط مجمع عمومی سازمان ملل و به اتفاق آرا با هدف افزایش آگاهی در مورد این بیماری شکل گرفت.
سازمان ملل متحد(UN) هر سال شعاری برای این رویداد درنظر می گیرد، این شعار در سال 2017، پیش به سوی استقلال و خودانگیزی انتخاب شده است.
در گزارشی ملل متحد در سال گذشته آمده است که بیش از 80 درصد از بزرگسالان مبتلا به اوتیسم(Autism) بیکار هستند و استخدام را مزیتی برای بیماران اوتیسمی، دانست.
برخی از مهمترین نشانه های اوتیسم عبارتند از :
•دیر به حرف افتادن یا عدم تمایل به صحبت کردن؛ 40 درصد از مبتلایان به اوتیسم هرگز صحبت نمی کنند.
• مشکل در درک دیدگاه گوینده
• استفاده از کلمات و عبارت های تکراری
• تکرار رفتارهای کلیشه ای مانند تکان دادن دست یا بدن
• تمرکز طولانی مدت روی اشیا
• خودزنی
• پرخاشگری
• ناتوانی در بیان اسم
• ناتوانی در برقراری ارتباط چشمی
• علاقه به بازی های تکراری
• خیره شدن به یک شی یا تصویر
• فقدان حس همدلی و به اشتراک گذاشتن احساسات
• عدم تمایل به ایجاد دوستی با هم سن و سالان
معمولا تشخیص بیماری اوتیسم بین 21 ماهگی تا 24 ماهگی نوزاد صورت می گیرد؛ البته گاهی اوقات این زمان تا چهار سالگی کودک نیز طول می کشد.
برخی آمارها در مورد اوتیسم
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در آمریکا، گزارشی را در مورد اوتیسم در سراسر جهان منتشر کرده است که بر اساس آن،
-از هر 150 کودک در سراسر جهان، یک نفر به اختلال اوتیسم (ASD) مبتلا است.
-احتمال بروز این بیماری در تمام گروه های نژادی، قومی، اجتماعی و اقتصادی وجود دارد.
-اوتیسم در پسران (از هر 42 پسر یک نفر) شایع تر از دختران (از هر 189 نفر یک نفر) است.
-تحقیقات انجام شده در آسیا، اروپا و آمریکای شمالی، شمار کودکان مبتلا را حدود یک درصد و در کره جنوبی حدود 2.6 درصد نشان می دهد.
عوامل خطر و ویژگی ها
-مطالعات نشان می دهد که در بین دو قلوهای همسان، اگر یک کودک به اوتیسم مبتلا باشد، احتمال ابتلای دیگری بین 36 تا 95 درصد است. در دوقلوهای غیر همسان در صورتی که یک کودک به این اختلال مبتلا باشد، احتمال ابتلای دیگری صفر تا 31 درصد است.
-پدر و مادری که دارای یک فرزند اوتیسمی هستند، در صورت بارداری مجدد، احتمال ابتلای کودک دوم 2 تا 18 درصد است.
-احتمال ابتلا به اوتیسم در افرادی که نقص ژنتیکی یا کروموزومی دارند، به مراتب بیشتر است. حدود 10 درصد از کودکان مبتلا به اوتیسم به یکی از اختلالات سندرم داون، سندرم X شکننده، اسکلروز ناهنجار یا اختلالات دیگر کروموزومی و ژنتیکی مبتلا هستند.
-توانایی فکری 46 درصد از کودکان مبتلا به اوتیسم، در حد متوسط یا بالاتر از حد متوسط است.
با کودک اوتیسمی چه کنیم
والدین کودکان مبتلا به اوتیسم نگرانی های زیادی دارند و به دلیل ناشناخته بودن این بیماری، با چالش های بسیاری در سطح جامعه مواجه می شوند. والدین باید بدانند که این اختلال به کمک افراد آگاه و مشاوره، کاملا قابل کنترل است و به راحتی می توان مهارت های ارزشمندی را به این کودکان آموخت.
در صورت مشاهده علایم غیر طبیعی در کودک، بدون تعلل به مراکز درمانی مراجعه کنید و کمک بخواهید. در صورتیکه تشخیص داده شد که کودک به اوتیسم مبتلاست، وارد مرحله بعدی می شوید. هرچه زمان تشخیص زودتر باشد، کودک شانس بیشتری برای یادگیری و رشد طبیعی دارد.
-در مورد اوتیسم بیشتر یادبگیرید و مطالعه کنید.
هر چه در مورد اوتیسم بیشتر بدانید، راحت تر می توانید با کودک خود ارتباط برقرار کنید و او کمتر صدمه می بیند. شما باید در زمینه اوتیسم متخصص شوید و بدانید کودک شما از چه می هراسد و به چه چیز پاسخ مثبت می دهد.
-کودک خود را با همان شرایط بپزیرید.
باید بپزیرید که کودک شما عادی نیست و او را با هم سالانش و با افراد عادی مقایسه نکنید. از او به اندازه خودش انتظار داشته باشید.
-نا امید نشوید.
-بدانید که مسئول این کودک به طور کامل شما هستید و هیچ فردی غیر از شما نمی تواند پشتیبان او باشد
-برای کودک خود برنامه بریزید.
کودکان مبتلا به این اختلال از داشتن یک برنامه منظم غذایی، تفریحی، استراحت و آموزشی لذت می برند؛ چراکه ذهن آنان کاملا سازماندهی شده است.
-او را تشویق کنید و جایزه بدهید.
در صورتیکه کودک شما مهارتی را فراگرفت یا در کاری موفق بود، او را تشویق کنید و جایزه ای هر چند کوچک برایش تهیه کنید. این کار به او برای آموختن انگیزه می دهد.
-به کودک احساس امنیت دهید.
در خانه فضایی را به کودک بیمار اختصاص دهید که او در آنجا احساس آرامش و امنیت کند. اجازه دهید همیشه حمایت شما را در برابر سایرین احساس کند.
-کودک را در محیط های شاد قرار دهید.
-او را درگیر کارهای ساده کنید و حس مسئولیت پذیری کودک را تحریک کنید.
- او را سرزنش نکنید
نظرات بینندگان
آخرین اخبار