محققین در دانشگاه بوستون، کالپپتین(مهارکننده کالپین پروتئاز) را با یک مهار کننده اپی ژنتیکی(سدیم بوتیرات) و SAHAترکیب کردند. زمانی که این ترکیبات در دوز پایین تر از میزان بهینه و به صورت ترکیبی استفاده شدند، موجب مهار رشد سلول های سرطان تخمدان شده و مرگ سلولی را در آن ها القا کردند.
نکته جالب این مطالعه این بود که، کالپپتین به عنوان یک داروی اپی ژنتیکی نیز عمل می کند و تگ های متیل را از ژن ها بر می دارد و در نتیجه ممکن است نقش دوگانه ای را بازی کند: هم سلول های سرطانی را می کشد و هم به عنوان یک داروی اپی ژنتیکی عمل می کند.
به نظر می رسد که داروی اپی ژنتیکی بودن به تنهایی برای سرطان درمانی کافی نیست و به مهار کننده های هدفمند و داروهای اپی ژنتیکی نیاز است که بتوانند کارایی درمان را با مهار سلول های پیش ساز/بنیادی را با القای بیان ژن های سرکوب کننده توموری و بلوک کردن ژن های پیشبرنده سرطان بهبود ببخشند.
در مطالعات گذشته محققین نشان داده بودند که اپی ژنتیک نقش مهمی را در تشکیل سلول های پیش ساز سرطانی، پیشرفت سرطان، متاستاز و مقاومت به داروهای سرطانی بازی می کند. به نظر می رسد که داروهای اپی ژنتیکی، سلول های سرطان تخمدانی مقاوم به داروی پلاتینیوم را حساس کرده و سلول های بنیادی سرطانی را می کشند.
