سپرده دانشگاههای علوم پزشکی نزد بانکها و حواشی آن در گفتوگو با عبدالرحمان رستمیان
گزارش معاونت توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت نشان میدهد دانشگاههای علوم پزشکی کشور در سال 94 در مجموع مبلغ 2500 میلیارد تومان در بانکهای کشور سپرده داشتهاند، درحالی که همان زمان پرسنل دانشگاههای علوم پزشکی ماهها کارانه دریافت نکرده بودند.

شفا آنلاین: ایرج حریرچی در واکنش به گزارش سپید در این
خصوص، آن را اشتباه برداشت خواند و سپردهگذاری دانشگاهها را به شدت رد
کرد، با این حال معاون اجتماعی سازمان برنامه، با تاکید این اقدام، از
اعتراض سازمان برنامه و بودجه به این رویه پرده برداشت.
به گزارش
شفا آنلاین،به نقل از سپید عبدالرحمان
رستمیان که در دوره گذشته مجلس، نایبرئیس کمیسیون بهداشت بود و ریاست
مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) و معاونت در چند دانشگاه علوم پزشکی را در
کارنامه دارد، راه برونرفت از این شک و تردید را در این میداند که دیوان
محاسبات گزارش عملکرد دانشگاهها را اعلام کند. رستمیان گفت: «بودجههای وزارتخانهها مشخص هستند، بعضی بودجهها و ردیفها
متمرکز هستند، وقتی به یک ردیف خاص بودجهای تعلق میگیرد باید همانجا
هزینه شود.
به عنوان مثال یک سری بودجهها عمرانی و یک سری جاری هستند. هر
بودجه متعلق به هر کجا هست، باید همانجا هزینه شود، نمیتوان آن را در
بخشهای دیگر هزینه کرد. وی ادامه داد: «درستترین کار این است که این پول
به محض اینکه به وزارتخانه میآید، به دانشگاه یا مراکز دیگر تخصیص داده
شود، دانشگاه هم باید برنامه را اجرا کند.
وقتی پول به دست آنها میرسد
نباید برای اجرای برنامه معطل شود. گرچه ممکن است یک بازه زمانی برای اجرای
برنامه طول بکشد. برنامهها و قراردادهای نوشته شده به این صورت هستند که
بعضی بودجهها را یکباره نمیتوان پرداخت کرد. باید پیشرفت کار دیده شود،
سپس بودجه تخصیص یافته پرداخت میشود. به عنوان مثال برای بودجههای عمرانی
یا پژوهشی باید پیشرفت کار دیده شود. در مدتی که آنها معطل اجرای برنامه
هستند، میتوانند آن را در جایی مانند بانک نگه دارند، اما باید تلاش کنند
که هر چه زودتر این بودجه برود و به ثمر برسد.
به ثمر رسیدن آن بودجه برای
وزارتخانه موفقیت است، به عبارتی بودجهها میآید که ما شاخصها را ارتقا
بدهیم، پس نباید آن را معطل گذاشت. اینکه بخواهیم بودجه را در بانک بگذاریم
و سود آن را دریافت کنیم، درست نیست. از طرفی ما جابهجایی این بودجهها
را هم نمیتوانیم داشته باشیم، جابهجایی در بودجهها و اعتبارات بسیار
محدود است. تنها در بعضی جاها در حد 10 درصد قدرت جابهجایی میان بودجهها
به مدیران داده شده است. بنابراین هر بودجه باید در همان محل خاص هزینه
شود. مثلا اگر برای ماده 92 تصادفات، هزینه و اعتباری بیاید، فقط در همان
بخش میتواند هزینه شود و نه در جای دیگر. نمیتوانیم مثلا آن را در بخش
مطالبات کارانهها بپردازیم. به عبارتی وقتی اعتبارات پروژه باید بر اساس
پیشرفت آن تحویل داده شود، میتوان آن را در حسابی گذاشت که بیشترین فایده
را داشته باشد اما نکته مهم در این است که نباید برای اینکه به این مبالغ
سود تعلق بگیرد، منتظر ماند.
یعنی در وزارت بهداشت و دانشگاهها، هموغم
مدیریت، کسانی که مجری، بودجهریز و برنامهنویس هستند، باید این باشد که
بودجه به سمت عملیاتی شدن برود. اگر پروژه عملیاتی نشود مشکلات جدی پیش
میآید. معطلی بودجه برای سود اشتباه است و فکر هم نمیکنم کسی این کار را
بکند اما اگر انجام دهد اشتباه است و سریعتر باید بودجه اجرا شود.» وی
افزود: «گاهی میبینیم در پایان سال یک اعتباری برگشت میخورد.
برگشت خورده
به این دلیل است که برنامهریزی خوبی نشده است. البته مشکلی که در تخصیص
اعتبارات کشور ما وجود دارد، این است که خیلی دیر میآید. امکان دارد
اعتبار، وسط سال و یا حتی آخر سال برسد و پروژهها دیر شروع شوند. اینها
همه نقصهای سیستم ما و علت کندی کار است. حتی در مواردی ممکن است درصد
تخصیص کامل نشود. مثلا ممکن است یک میلیارد تومان اعتبار گذاشته باشند اما
بعد با توجه به درآمد دولت و مسائلی که ممکن است پیش بیاید، تخصیص آن 50
درصد یا همان 500 میلیارد تومان شود. در اینصورت کسانی که مجری هستند،
ممکن است دچار مشکل شوند و پروژه موردنظر بیش از حد طول بکشد. گاهی در بحث
بودجهبندی پیشبینیهایمان بیش از حد انتظار است و احساس میکنیم دولت
درآمد بیشتری خواهد داشت اما این اتفاق نمیافتد. اینها از مسائلی است که
باعث میشود پروژهها طول بکشد.»
وی
در ادامه تصریح کرد: «اینکه مشخص شود دریافت سود دلیل نگه داشتن این مبالغ
در بانک بودهاند یا عملیاتی نشدن پروژهها را میتوان محاسبه کرد. در هر
دانشگاه دیوان محاسبات وجود دارد و دانشگاه ذیحساب دارد. هر واحد یک
ذیحساب دارد که این ذیحساب کارمند دانشگاه نیست، از طرف وزارت دارایی
آنجاست و سازمانها دیوان محاسبات دارند که بر این ردیفها نظارت میکند.
این دیوان محاسبه میکند چه ردیفی کجا هزینه شده است. بر تخصیص و پرداخت آن
هم نظارت میکند، به جز اینکه خود دانشگاه نیز میتواند این کار را انجام
دهد و به دلیل حساسیتهایی که در این زمینه ایجاد شده است و در راستای
شفافسازی بهتر است هم دانشگاهها و هم دیوان محاسبات هر دو این کار را
انجام دهند. اگر این کار انجام شود، به راحتی مشخص میشود که زمانی که این
بودجه رسیده است در کدام ردیف هزینه شده است یا اگر هزینه نشده به چه دلیل
بوده است.»
وی در رابطه با پرداخت سود
20
درصد بانکها به مانده حساب یا اعتبارات دانشگاهها اظهار کرد: «وزارتخانه
همیشه بودجهها را در یک بانک میگذاشته است، یک زمانی در بانک رفاه
میگذاشتند و درحال حاضر در بانک ملت. وزارت بهداشت درباره اینکه در ازای
سپرده چه سودی میدهند، چه اندازه وام میدهد یا به کارکنان وامهای مختلف
تعلق میگیرد یا خیر با بانکها مذاکره میکند و براین اساس تصمیم
میگیرد. من دراین باره اطلاع دقیق ندارم اما وزارتخانه هربار با یک بانک
هماهنگ شده است. به هر صورت وزارتخانه باید بهترین قرارداد را با بانک
مربوطه ببندد که بهترین استفاده را از آن داشته باشد.