مزایده شیفت‌های اورژانس در کانادا؛ راهی برای کاهش معضل کمبود پزشک
شفاآنلاین»سلامت»بیمارستان منطقه‌ای «استنتون» در «یلونایف» در مواجهه با یک بحران جدی در تابستان امسال، دست به اقدامی غیرمنتظره زد. زمانی که کمبود نیرو به دلیل مرخصی همزمان پزشکان دائمی، اورژانس این بیمارستان بزرگ را در آستانه تعطیلی قرار داد و پزشکان جایگزین هم از پذیرش شیفت‌ها با نرخ استاندارد سر باز زدند، مسئولان شیفت‌های خالی را به مزایده گذاشتند. اقدامی که نگرانی‌ها درباره بحران کمبود پزشک در کانادا را افزایش داد.
به گزارش شفاآنلاین؛ آن‌ها از پزشکان خواستند تا خودشان قیمت شیفت‌ها را تعیین کنند. این اقدام که از تعطیلی اورژانس جلوگیری کرد، بحث‌های مهمی درباره تجاری شدن پزشکی اورژانس و پیامدهای آن برای سیستم درمانی، همچنین کمبود پزشک در اورژانس های کانادا به راه انداخت.
چرا بیمارستان استنتون به مزایده شیفت‌های اورژانس روی آورد؟
تصمیم بیمارستان «استنتون» برای به مزایده گذاشتن شیفت‌های اورژانس، پاسخی به بحران کمبود پزشک در کانادا بود. با آغاز تابستان، این مرکز درمانی با ۴۷ شیفت خالی پزشک در ماه‌های پیش رو مواجه شد. این بحران دو ریشه اصلی داشت؛ اول، مرخصی همزمان پزشکان دائمی و دوم، ناکافی بودن نرخ‌های استاندارد پرداختی برای جذب پزشکان جایگزین.
«کلودیا کرافت»، مدیر پزشکی منطقه‌ای، توضیح می‌دهد که بازار کار پزشکان اورژانس آنقدر رقابتی است که دستمزدهای معمول دیگر جذابیتی برای کار در مناطق دورافتاده‌ای مانند «یلونایف» ندارد.
بنابراین، مزایده به عنوان یک اهرم مالی برای تشویق پزشکان به تغییر برنامه‌های تابستانی‌شان طراحی شد. با وجود محرمانه ماندن جزئیات مالی، این استراتژی جواب داد. همچنین با جذب ۱۱ پزشک جدید، اورژانس را باز نگه داشت. اما هزینه‌های بیمارستان را هم به شکل قابل توجهی افزایش داد.
هشدار درباره تجاری شدن پزشکی در کانادا
«ایمی کرنیک»، رئیس انجمن پزشکان اورژانس کانادا، در واکنش به این روند هشدار می‌دهد که این رقابت‌های مالی می‌تواند پزشکی اورژانس را به یک تجارت سلامت تبدیل کند. جایی که پزشکان به جای تعهد به یک مرکز، به بالاترین پیشنهاد قیمت پاسخ می‌دهند.
ماجرای بیمارستان «استنتون» تنها نمونه‌ای از یک بحران بزرگ‌تر در رابطه با بحران کمبود پزشک در کانادا است که بیمارستان‌های روستایی و دورافتاده این کشور با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. بر اساس گزارش‌ها، از سال ۲۰۱۹ بیش از یک‌سوم اورژانس‌های کشور حداقل یک بار به دلیل کمبود نیرو تعطیل شده‌اند که بیشتر این تعطیلی‌ها در مناطق غیرشهری بوده است.
این در حالی است که پیش‌بینی سال ۲۰۱۶ مبنی بر کمبود ۱۵۰۰ پزشک اورژانس تا سال ۲۰۲۵، حالا بسیار خوش‌بینانه به نظر می‌رسد. این رقابت شدید برای جذب پزشک در سایر استان‌ها هم دیده می‌شود. به عنوان مثال، در «بریتیش کلمبیا» برای یک شیفت ۱۲ ساعته اورژانس، مبلغی نزدیک به ۴,۰۰۰ دلار پیشنهاد شده است.
راه‌حل اضطراری برای حل بحران کمبود پزشک در کانادا
پیش از تصمیم برای برگزاری مزایده، مسئولان بهداشت «نورث‌وست تریتوریز» گزینه‌های اضطراری دیگری مانند راه‌اندازی اورژانس مجازی را نیز بررسی کرده بودند. این ایده بلافاصله با مخالفت شدید پرستاران و انجمن‌های پزشکی مواجه شد که آن را تهدیدی برای سلامت بیماران می‌دانستند.
در نهایت، در تاریخ ۷ جولای، طرح مزایده شیفت‌ها رسماً آغاز شد. همچنین فراخوان آن از طریق رسانه‌های عمومی و ایمیل به پزشکان جایگزین ارسال گردید. برای رعایت انصاف، به پزشکانی که از قبل شیفت رزرو کرده بودند نیز معادل بالاترین پیشنهاد پرداخت شد.
به گفته «کرافت»، با وجود برخی پیشنهادهای نامتعارف، اکثر قیمت‌ها منطقی بود. البته این طرح منتقدانی هم داشت؛ برخی پزشکان در تماس‌های خود ابراز ناراحتی کردند. همچنین معتقد بودند که این روش با آن‌ها همچون «مزدوران مزد بگیر» رفتار می‌کند.
با این حال، هم «کرافت» و هم «هاوارد»، رئیس انجمن پزشکی منطقه، تأکید کردند که این برنامه ضمن جذب پزشکان جدید، اهمیت خدمات اورژانس در شمال را برجسته کرد. هر دو توافق دارند که راه‌حل بلندمدت، جذب و حفظ پزشکان دائمی است. درنتیجه امیدوارند که دیگر نیازی به تکرار چنین مزایده‌ای نباشد.
آینده بحران کمبود پزشک در بیمارستان‌های روستایی کانادا
داستان بیمارستان «استنتون» یک پیام روشن داشت؛ کمبود پزشک در اورژانس های کانادا مشکلی است که سراسر این کشور را درگیر کرده و پیامدهای آن به‌ویژه در مناطق دورافتاده سنگین‌تر است. این تجربه ثابت کرد که وقتی راه‌حل‌های اساسی وجود نداشته باشد، مدیران بیمارستان‌ها برای باز نگه داشتن درهای اورژانس به هر وسیله‌ای، حتی اگر پرهزینه و بحث‌برانگیز باشد، متوسل می‌شوند.
طرح مزایده شیفت‌ها در «یلونایف» یک راه‌حل موقت برای بحرانی فوری بود، اما همان‌طور که خود «کرافت» هم می‌گوید، این روشی نیست که بتوان آن را تکرار کرد. آینده سیستم درمانی در گرو یافتن راه‌هایی پایدار است تا دیگر هرگز نیازی به چنین «مزایده‌ای برای سلامت» نباشد.
