تضعیف حلقه نجات

یکی دیگر از چالش‌های جدی سازمان اورژانس، فرسودگی ناوگان آمبولانس‌هاست. سخنگوی سازمان اعلام کرده حدود ۳۰۰۰ دستگاه آمبولانس فرسوده در اختیار این نهاد است و تاکنون تنها ۵۰۰ دستگاه جدید جایگزین شده‌اند. این وضعیت نه تنها باعث کاهش توان عملیاتی و تاخیر در پاسخ به ماموریت‌ها می‌شود، بلکه فشار مضاعفی بر کادر عملیاتی وارد می‌آورد.

فرسودگی ناوگان علاوه بر تهدید ایمنی فنی، هزینه‌های تعمیر و نگهداری را نیز افزایش داده و توان سازمان را برای ارائه خدمات سریع و موثر محدود کرده است. کارشناسان معتقدند نوسازی پایگاه‌ها و آمبولانس‌ها و توزیع هوشمندانه منابع، از اولویت‌های حیاتی برای ارتقای خدمات اورژانس در کشور است.

تماس‌های مزاحم؛ چالش همیشگی

در هفته‌های اخیر، اورژانس استان تهران بیش از ۲۴ هزار ماموریت انجام داده است، اما حدود ۱۸۰۰ تماس مزاحم نیز ثبت شده که ارائه خدمات به بیماران واقعی را مختل کرده است.

مسئولان اورژانس با تاکید بر این که این تماس‌ها موجب هدررفت منابع و افزایش فشار روانی نیروهای عملیاتی می‌شود، اعلام کرده‌اند که اقدامات جدی برای شناسایی و برخورد قضایی با مزاحمان در دستور کار قرار گرفته است.

کارشناسان معتقدند که کاهش تماس‌های غیرضروری و افزایش آموزش عمومی درباره نحوه استفاده صحیح از سامانه‌های اورژانس، می‌تواند نقش مهمی در بهبود سرعت و کیفیت خدمات اورژانس داشته باشد.

بحران جنگ ۱۲ روزه

شبکه اورژانس کشور در بحران‌های اخیر نشان داده تا چه اندازه زیرساخت‌های حیاتی‌اش در معرض آسیب قرار دارد. در جریان جنگ ۱۲ روزه، ۶ پایگاه اورژانس و ۱۱ دستگاه آمبولانس دچار خسارت شدند و ۲۰ نفر از کادر درمان، از جمله ۱۶ تکنسین فوریت‌های پزشکی، زخمی شدند. این آسیب‌ها نه تنها توان عملیاتی سازمان را کاهش داد، بلکه فشار مضاعفی بر نیروهای باقی‌مانده وارد کرد و زمان رسیدگی به بیماران را افزایش داد.

علاوه بر آن، در ناآرامی‌های اخیر بیش از ۱۵۰ آمبولانس تخریب شد؛ خسارتی که بنا بر گزارش‌ها، حدود ۱۰۰ میلیارد تومان برآورد شده است. چنین اعدادی نشان می‌دهد اورژانس به‌عنوان یکی از ارکان خدمات حیاتی کشور، در برابر بحران‌ها به‌شدت آسیب‌پذیر است و نوسازی تجهیزات و مقاوم‌سازی پایگاه‌ها ضرورتی فوری دارد.

چه باید کرد؟

کارشناسان و مسئولان سازمان اورژانس بر این باورند که برای ارتقای کیفیت خدمات و افزایش سرعت پاسخ‌دهی، نیاز به اقدامات هم‌زمان در چند محور اصلی وجود دارد. نخست، احداث پایگاه‌های جدید به ویژه در مناطق کم‌برخوردار و پرجمعیت از ضروریات است تا دسترسی سریع به خدمات اورژانس برای همه شهروندان فراهم شود.

در کنار توسعه زیرساخت‌ها، جذب و آموزش نیروی انسانی نیز نقش کلیدی دارد. افزایش کادر عملیاتی و برگزاری دوره‌های آموزشی مستمر می‌تواند کیفیت خدمات را بهبود بخشد و فشار بر پرسنل فعلی را کاهش دهد. افزون بر این، آموزش عمومی و افزایش آگاهی شهروندان درباره نحوه استفاده صحیح از خدمات اورژانس، به‌ویژه کاهش تماس‌های غیرضروری، می‌تواند منابع سازمان را بهینه کند و زمان رسیدگی به بیماران واقعی را کوتاه‌تر سازد. در نهایت، تقویت زیرساخت‌ها از طریق بازسازی پایگاه‌ها و نوسازی تجهیزات، هم امنیت کارکنان و هم سرعت خدمات‌رسانی را افزایش می‌دهد و سازمان را در مواجهه با بحران‌ها و حوادث ناگهانی توانمندتر می‌کند.

چشم‌انداز پیش رو

مشکلات اورژانس کشور، از کمبود پایگاه‌ها و فرسودگی ناوگان تا تماس‌های مزاحم و خسارت‌های ناشی از بحران‌ها، تصویری از فشار مداوم بر سیستمی حیاتی ارائه می‌دهد. بخشی از نوسازی‌ها آغاز شده، اما شواهد نشان می‌دهد این اقدامات هنوز پاسخگوی ابعاد مساله نیست. کارشناسان تاکید می‌کنند حل این چالش‌ها صرفا با جایگزینی چند صد آمبولانس یا احداث محدود پایگاه ممکن نیست؛ بلکه به برنامه‌ریزی دقیق، افزایش بودجه اختصاصی و اصلاح سیاست‌های توزیع منابع نیاز دارد. همچنین همراهی شهروندان در کاهش تماس‌های غیرضروری و مطالبه‌گری عمومی برای ارتقای زیرساخت‌ها می‌تواند بخشی از فشارها را کاهش دهد. به این ترتیب، آینده اورژانس کشور نه فقط به توان مدیریتی این سازمان، بلکه به اراده حاکمیت برای تخصیص منابع کافی و مشارکت جامعه در استفاده درست از این خدمات گره خورده است.