تهدید میکروبی در شالیزارهای مازندران
شفاانلاین»عمومی در حالی که شالیزارهای سرسبز شمال باید مظهر زندگی و برکت باشند، تخلیه فاضلاب در زمین‌های کشاورزی، آن‌ها را به کانونی از آلودگی و تهدیدهای میکروبی بدل کرده است؛ فاجعه‌ای زیست‌محیطی که بی‌صدا گسترش می‌یابد.
به گزارش شفاآنلاین ، شهرستان بابل به‌عنوان یکی از قطب‌های پرجمعیت و پررونق شمال کشور، کنار مزیت‌های طبیعی و کشاورزی فراوان، سال‌هاست گرفتار بحرانی مزمن و نادیده‌انگاشته در حوزه مدیریت فاضلاب است؛ بحرانی که در سکوت دستگاه‌های اجرایی، همچون ویروسی خاموش، بسترهای حیاتی زیست‌محیطی نظیر رودخانه بابل‌رود را آلوده کرده و سلامت عمومی را در معرض تهدید مستقیم قرار داده است. در سایه ضعف زیرساخت‌ها و فقدان شبکه جامع تصفیه فاضلاب شهری، تخلیه گسترده فاضلاب‌های انسانی و خانگی در حاشیه رودخانه‌ها وزمین‌های کشاورزی، به یک روال عادی و تکرارشونده در بابل تبدیل شده است؛ روندی که نه فقط چهره این شهر را مخدوش کرده، بلکه پایه‌های اکولوژیک منطقه را هم با تهدید جدی مواجه ساخته است.
طبق داده‌های منابع رسمی، سالانه نزدیک به ۴۰۰ میلیون مترمکعب فاضلاب در استان‌های شمالی کشور تولید می‌شود؛ با این حال، فقط ۴۰ درصد آن تصفیه می‌شود و بیش از ۶۰ درصد باقی‌مانده بدون هیچگونه پالایشی، به طورمستقیم و یا از طریق رودخانه‌ها، وارد دریای خزر می‌شود، این حجم عظیم از آلاینده‌های شیمیایی و میکروبی، امروز نه‌فقط یک معضل محلی بلکه بحرانی ملی برای منابع آبی، محیط زیست و سلامت میلیون‌ها شهروند شمال ایران به‌شمار می‌رود.
تخلیه شبانه فاضلاب در بابل‌رود
در بابل، نبود زیرساخت مناسب برای جمع‌آوری و تصفیه فاضلاب موجب شده است خودروهای لجن‌کش، پساب‌های خانگی را به طور غیربهداشتی در حاشیه رودخانه‌ها، فضای سبز اطراف شهر و حتی زمین‌های کشاورزی تخلیه کنند. شهروندان بارها از این اقدام، مستنداتی مانند عکس و فیلم تهیه و در فضای مجازی منتشر کرده‌اند. از سوی دیگر، بالا بودن سطح آب‌های زیرزمینی و پایین بودن ارتفاع بابل نسبت به سطح دریا، شرایط را برای دفع سنتی فاضلاب دشوار کرده است. اغلب خانه‌ها در مناطق روستایی و ویلایی با حفر چاه‌های جذبی فاضلاب را دفع می‌کنند؛ در حالی که این روش در شرایط فعلی نه فقط کارایی ندارد، بلکه خود به عاملی برای آلودگی منابع آب و خاک تبدیل شده است.
رئیس اداره حفاظت محیط زیست بابل، می گوید: تخلیه غیربهداشتی فاضلاب در فضاهای عمومی و حاشیه رودخانه‌ها، خطری جدی برای سلامت مردم و کشاورزی منطقه به‌شمار می‌رود، ما بارها به مسئولان هشدار داده‌ایم، اما تاکنون اقدام جدی انجام نشده است. ناصر کیایی با بیان این که طرح تصفیه‌خانه فاضلاب بابل از سال ۱۳۷۴ در زمینی به‌وسعت ۱۰ هکتار در منطقه مقری‌کلا آغاز شده است، می‌افزاید: این تصفیه‌خانه ظرفیت پوشش جمعیت ۷۰۰هزارنفری بابل را ندارد. راهکار اساسی، ایجاد شبکه جامع جمع‌آوری فاضلاب شهری و تکمیل زیرساخت‌های تصفیه در مقیاس جمعیتی شهرستان است.
همچنین مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب مازندران، درباره وضع بحرانی فاضلاب شهری، تاکید می‌کند: در زمان فعلی فقط ۲۱ درصد جمعیت شهری مازندران به شبکه جمع‌آوری فاضلاب متصل هستند، حتی در شهرهای مهمی مانند ساری، بابل و جویبار هم، فقط نیمی از جمعیت زیرپوشش این شبکه هستند. بهزاد برارزاده می‌گوید: توسعه شبکه فاضلاب در مازندران به‌دلیل هزینه‌های بالا، ساخت‌وساز پراکنده و محدودیت زمین با مشکلات جدی مواجه است.
