روایتی از گذشته سیاه چهار ضلعی خمار
می گویند وضعیت محله هرندی نسبت به چند ماه پیش کاملا متفاوت شده است. شهرداری تهران همگام با سایر نهادهای مسئول برای سر و سامان دادن به این محله پا پیش گذاشته است.
شفا آنلاین>اجتماعی>می گویند وضعیت محله هرندی نسبت به چند ماه پیش کاملا متفاوت شده است. شهرداری تهران همگام با سایر نهادهای مسئول برای سر و سامان دادن به این محله پا پیش گذاشته است. اجرای طرح هایی همچون واردكردن سازمان هاي مردم نهاد به هرندي، ایجاد سرپناه برای معتادان، مددسرا برای آموزش و حرفه آموزی آنان و اشتغال معتادان متجاهر در مراکز بهاران و در نهایت اجرای طرح مبلمان شهری و پاكسازي بوستان‌ها <Cleaning gardens>و معابر شهري، نمونه‌ای از تلاش اين نهاد برای بازگردان امنیت و رفاه برای ساکنان این محله است.
به گزارش شفا آنلاین:از شمال به خيابان مولوي و از جنوب به شوش و بين خيابان ري و خيام قرار دارد؛ چهارضلعی خماری که سال‌ها بلکه دهه‌هاست وضعیتش تا همین چند ماه پیش آنقدر ناخوش احوال بود که هیچ نسخه‌ای دردی از آن را دوا نمی‌کرد. انگار نبض زندگی در اینجا به کندی می‌زد؛ مثل بیماری که دیگر از رمق افتاده و در انتظار مرگ نشسته است. آنقدر معروف است که دیگر نیازی به توضیح نیست. محله‌ای به نام «هرندی»، پاتوق هميشگي معتادان و افراد کارتن‌خواب.
زندگی اینجا رنگی ندارد. قلب هرندي پر از درد و رنج است. يادگار تهران قديم با آن همه آثار تاريخي و فرهنگي‌اش، حالا سال‌هاست درگير زخم عميق اعتياد است.هنوز تصویر ساکنان خودخوانده هرندی برای بومی‌هایش تکراری است. آدم‌هایی که کیسه‌ای به پشت زده‌اند و مثل سایه‌ای می‌آیند و می‌روند. سایه‌هایی که بیشتر شبیه به شبح هستند؛ شبح‌های دودزده‌ای که سال‌هاست قصد رفتن ندارند؛ شاید قلمروشان همین‌جا باشد!
روایت‌ها از هرندی، محله قالی‌شویان، از کوچه خانی و بادرخت و مرادی و ... بوستان حقانی و خواجوی کرمانی کم نشنیده‌ایم. گویی گرد اعتیاد و فقر و مهاجرت را در تمام کوچه و پس کوچه‌هایش پاشیده‌اند. خانه‌های مجردی که درشان همیشه باز است. خانه‌های مخروبه‌ای که هر ساعت از روز پر است از آدم‌هایی از جنس شبح‌های دود‌زده. شب‌هایش کسی جرأت سرک کشیدن ندارد.
در بطن کوچه پس کوچه‌های تنگ و تاریک، زندگی جور دیگری جریان دارد. اهالی ناراضی هستند؛ حق هم دارند، محل زندگی‌شان فارغ از امنیت، محل تردد معتادان و کارتن خواب‌ها و مهاجرانی است که مشخص نیست چه کسانی هستند و از کجا آمده‌اند. تصاویر محله‌شان را هر روز در فلان شبکه تلویزیونی نمایش می‌دهند. کم نیستند روزنامه و خبرگزاری‌هایی که از حال و روز ساکنان و عابران این محله می‌نویسند. آخر این همه گزارش، هر از گاهی شاید می‌شود طرح ضربتی جمع آوری معتادان متجاهر!
يك نسخه ضد آسيب براي هرندي‌نشينان
از سال 85 که برخورد و پیشگیری از افزایش تعداد معتادان خیابانی به یکی ازماموریت‌های مهم و ضربتی ستاد مبارزه با مواد مخدر کشور تبدیل شد، طرح‌های بسیاری برای کنترل این معضل به اجرا درآمد که اثربخش‌ترین آن در تهران و به ویژه محله هرندی، ساماندهي معتادان و برخورد با توزيع كنندگان خرد مواد مخدر است؛ يك نسخه ضد آسيب براي آسايش و آرامش هرندي‌ها.
محمدرضا آذرنیا، دبیر شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر استان تهران در اين باره مي‌گويد: «ستاد مبارزه با مواد مخدر در ارتباط با معضل محله هرندي دو مسئوليت اساسی داشته‌است. ابتدا ساماندهي معتادان متجاهر که در چند مرحله جمع‌آوري شده‌اند و در مراكز درماني تحت درمان قرار گرفته‌اند. به عبارتي بخش اعظم پنج هزار و 700 معتاد خياباني جمع‌آوري شده از سطح تهران، مربوط به محله هرندي است.
اقدام ديگري كه انجام داده‌ایم، برخورد با توزيع‌كنندگان مواد مخدر است؛ به‌طوري‌كه امسال بيش از 30 واحد مسكوني و غير مسكوني در محله هرندی كه اقدام به تهيه و توزيع مواد مخدر مي‌كردند با حكم مقام قضايي پلمب شده‌اند.
در چند ماه گذشته ورودی 32 واحد با آهن جوش داده شده‌اند. اين کار نوعي اعلام عمومي براي ساكنان منطقه به حساب مي‌آيد تا ببينند ناامني خيلي كمتر از قبل شده است. به گواه ساكنان، آرامش و آسايش به محله هرندي بازگشته است. به بيان ديگر ناامني در بوستان‌هاي حقاني و خواجوي كرماني كه درنتیجه حضورتوزيع كنندگان مواد مخدر بود، با برخورد قاطعی که با آنان صورت گرفت به حداقل رسیده‌است».
وی در پاسخ به این سوال که شهرداری تهران در این مدت چه فعالیت‌هایي برای ساماندهی محله هرندی و معتادان آن انجام داده‌است، می‌گوید:« به نظرم ساماندهي معتادان خياباني از سوي شهرداري، اقدام قابل قبولي بوده و خيلي از مشكلات را حل كرده و اين اقدام با هماهنگي مقام قضايي، پلیس و شهرداري منطقه بوده‌است. علاوه بر آن فضاي معابر شهري و پارك‌ها قابل مقايسه با يك سال گذشته نيست، ميلياردها تومان براي مبلمان شهري، ساماندهي بوستان‌ها، مرمت معابر عمومي از سوي حوزه اجتماعي و فرهنگي شهرداري صرف شده‌است».
نبودحمايت‌هاي اجتماعي، حلقه مفقود‌شده چرخه اعتياد
براي اينكه بدانيم چه برنامه‌هايي درحوزه درمان، جمع‌آوری و اشتغال معتادان پرخطر در محله هرندی به مرحله اجرا درآمده‌است، باید به پنج سال گذشته برگرديم. پنج سال پيش هيچ برنامه منسجمي براي معتادان متجاهر و خياباني تهران به ويژه در منطقه هرندي وجود نداشت. روايت هرندي در دهه 80 روايت مردمي بود كه جان به لب شده‌بودند. ناامني و فلاكت با وجود معتادان متجاهر شهرستاني در اين نقطه از شهر بیداد مي کرد. اين‌بار سر و صداي هرندي‌ها و اهالي شوش به جلسه هيات دولت هم پيچيد و دولت با اصلاح ماده 16 قانون مبارزه با مواد مخدر، تبصره اي به اين قانون اضافه كرد. حالا بعد از اين تبصره قاضي مي‌توانست معتادان متجاهر را بعد از آنكه تحويل مراجع قضايي داده مي‌شدند، با اخذ تامين مناسب و ارائه گواهي درمان حكم به تعليق تعقيب دهد و آن‌ها را به مراكز ماده 15 (درمان اختياري) بفرستد. قصه پردرد هرندي حالا می تواند پايان خوشي به خود بگيرد اما اين يك شرط دارد؛ بايد همه دستگاه‌هاي مسئول پاي در قرق معتادان بگذارند و فكري به حال ناخوش هرندي‌ها کنند.
دکتر سعید صفاتیان، رییس کارگروه کاهش تقاضای موادمخدر و الکل در مجمع تشخیص مصلحت نظام پاسخگوی سوال‌مان است:
« سال‌های گذشته در محله هرندي تنها چند برنامه خاص كوچك به اجرا در آمد اما در حال حاضر بيش از 12مورد مدل درماني متفاوت در این محله داريم. يكي از اين مدل‌هاي درماني، مراكز كاهش آسيب گذري يا همان «دي آي سي» است. تعداد اين مراكز در هرندي كم و زياد مي‌شود . مراكز گذري، مخصوص معتادان پر خطر و تزريقي است كه معتادان به آنجا مراجعه و سرنگ و وسايل بهداشتي مي‌گيرند.
«دي آي سي» ها با مجوز وزارت بهداشت فعاليت مي‌كنند. علاوه بر دي آي سي‌هاي وزارت بهداشت، مراكز خصوصي به نام «مراكز درمان سوء مصرف مواد» هم در هرندي وجود دارد. اين مراكز كه در سال 82 طراحي شده‌اند، وظيفه اصلي‌شان اين است كه معتادان پر خطر را پوشش دهند. برای آگاهی خوانندگان باید اشاره کنم که منظور از معتادان پرخطر ،معتادان هروييني و تزريقي است كه به آن‌ها اجازه داده‌شده از داروي متادون براي درمان استفاده كنند. در اين منطقه يكي از قديمي‌ترين برنامه‌هاي كشور به نام «خانه خورشيد» به شكل اختصاصي براي درمان زنان معتاد طراحي شد و البته يكي از الگوهاي موفق درمان اعتياد زنان است؛ در حال حاضر كه علاوه بر حوزه درمان به موضوعات مددكاري ورود مي‌كند».
در ادامه این بحث باید اشاره کنیم که وزارت بهداشت هم براي معتادان هرندي، بيمارستان و مراكز بهداشتي در منطقه 12 دارد كه اگر معتادان مشكلی پيدا كنند، آنجا مي‌روند. البته وزارت بهداشت و بهزيستي برای فراهم‌آوردن سرپناه معتادان، مراكز شبانه‌روزي يا شلتر ها را هم راه‌اندازی کرده‌اند.
شوراي هماهنگي مبارزه با مواد مخدر استان تهران برای ساماندهی معتادان خیابانی تهران به ویژه معتادانی که در محله هرندی تردد دارند، تفاهمنامه ای را با سازمان زندان‌ها امضا كرده‌است كه دو هزار و 400 تن از معتادان را به جاي اينكه به مرکز ترک اجباری «شفق» ببرند (ظرفیتی اینچنینی هم در مراكز درمان اجباري شفق وجود ندارد) به اردوگاه فشافويه منتقل كنند.
رییس کارگروه کاهش تقاضای موادمخدر و الکل در مجمع تشخیص مصلحت نظام اين را هم مي‌گويد كه به‌جز مركز «شفق » و « اخوان» كه به ترتيب هر كدام زير نظر دانشگاه علوم پزشكي تهران و ايران فعاليت مي‌كنند، به تازگي مركز جديد «سعيد آباد» هم به دو مركز فعلي اضافه شده است كه در كنار 100 كمپ ترك اعتياد مرتبط با ماده 16 قانون مبارزه با مواد مخدر در ارتباط با ساماندهي معتادان خياباني فعاليت مي كنند. مجموعه اين ها در تهران ظرفيت پوشش 9 هزار معتاد متجاهر را دارند؛ اين رقم بسيار بالايي براي ساماندهي معتادان كارتن خواب تهران است. با اين حال در چند سال گذشته طرح جمع‌آوری معتادان خياباني موفق نبوده است زیرا ارزيابي از برنامه صورت نگرفت و از همه مهم تر حلقه درمان دچار ايراد است. اين ايراد همان حمايت هاي اجتماعي است كه وزارت رفاه متصدي اصلي آن در كشور است.
صفاتیان در این باره عنوان می کند:« ماده 15 قانون مبارزه با مواد مخدر وزارت رفاه را مكلف مي كند كه معتادان بي بضاعت را تحت پوشش قرار دهد و بيمه معتادان را در كشور توسعه دهد. يكي از حلقه هاي مفقوده اين است و حلقه مفقوده ديگر،غربالگري معتاداني است كه جمع‌آوري مي شوند. در مرحله نخست كه پلیس معتادان متجاهر را مي گيرد و پزشك آن‌ها را ويزيت مي كند بايد در اين مرحله معتادان سطح بندي شوند؛ يعني معتاداني كه مشکل رواني دارند و بي خانمان هستند بايد از معتاداني كه خانواده دارند، جدا شوند و براي آن‌هايي كه خانواده دارند، برنامه خاصي طراحي شود. اين برنامه، همان «دادگاه درماندار» است؛ يعني همان تبصره 2 ماده 16 قانون. با توجه به اين همه برنامه درماني كه در محله هرندي و كشور داريم، اگر بتوانيم معتاد را قبل از اردوگاه درمان اجباري به مراكز ماده 15 بفرستيم، شرايط خيلي بهتر خواهد شد. در این رابطه شهرداري اقدامات خوبي انجام داده است؛ از جمله راه اندازي 24 مراكز بهاران در تهران، مددسراها و سر پناه‌ها كه زير ساخت هاي خوبي براي توانمندسازي معتادان پرخطر و متجاهر هرندي است».
به اعتقاد رییس کارگروه کاهش تقاضای موادمخدر و الکل در مجمع تشخیص مصلحت نظام ، بهتر است به جاي هزينه كردن به‌ويژه در محله هرندي با توجه به وجود چند هزار معتاد ( آمارها درباره تعداد معتادان متفاوت است و گاهي گفته مي شود 10، 12 و 30هزار معتاد در تهران وجود دارد) كه قسمت اعظم شان در هرندي قرار دارند) بايد همگرايي دستگاه های متولی را بيشتر کنیم. به عبارتي شهرداري، وزارت بهداشت و بهزيستي به جاي اينكه بيشتر به سمت جمع آوري معتاد و بردن آن‌ها به کمپ ترک اجباری «شفق» و حاشيه تهران بروند، بايد برنامه كاهش آسيب را با ظرفيت بخش خصوصي و ان‌جي يو ها در هرندي توسعه دهند. پيشنهاد ما اين است در منطقه هرندي، 20 مركز كاهش آسيب ايجاد كنند. شهرداري تهران، آمادگي دادن جايگاه به سازمان‌هاي مردم نهاد را دارد، بهزيستي مي تواند كمك فرعي را انجام دهد و ستاد مبارزه با مواد مخدر به عنوان نهاد بالادستي هماهنگي بين دستگاه ها را انجام دهد. يعني بايد به جاي اجراي برنامه هاي اجباري مثل شفق، به سمت ايجاد مددسراهاي شهرداري و مراكز بهاران قدم برداريم؛ چرا كه در حال حاضر شهرداري به سازمان بهزيستي براي راه اندازي سرپناه ها و شلترها كمك كرده است؛ به ويژه الان كه نياز به شلترهاي زيادي است. برنامه « كانون راه يافته‌گان» كه مخصوص درمان و حمايت از معتادان بي بضاعت است، حمايت اورژانس اجتماعي كه زير نظر شهرداري فعاليت مي‌كند و واحدهاي خدمات اجتماعي كه شهرداري راه‌اندازي كرده است، به نوعي به ساماندهي معتادان خياباني در محله هرندي كمك كرده است.
كارتن خواب ها دوباره به هرندي بر مي گردند؛ اگر ...
وضعیت ظاهری محله هرندي و نمود آسیب های اجتماعی آن موضوع تازه ای نیست که مدام از آن بگوییم. از دهه ها پیش اینجا محل تجمع معتادان و مصرف‌کنندگان مواد بوده است. در گذشته خدمات مبتنی بر کاهش آسیب یا همان دی آی سی، تامین وعده غذایی و ... بود. سال گذشته ساماندهی معتادان منطقه هرندی و اعزام آن‌ها به مرکز درمانی اقامتی انجام شد و معتادان براي درمان به مراکزماده 15 یا 16 رفتند و البته ظرفیت مراكزدرمان اقامتی در سال گذشته در تهران به 10 برابر افزايش يافت. یعنی ظرفيت مراكز از حدود 600 معتاد متجاهر در تهران به 6 هزار نفر رسيد که هزار و 500 ظرفیت آن، مربوط به مراکز ماده 16 و بقیه مربوط به مراکز ماده 15 است. اگر مي‌بينيم فراوانی معتادان متجاهر در سطح تهران و نه فقط در هرندی کم شده، به آن معنا نیست که آسیب اجتماعی دراين نقاط کلا ریشه کن شده بلکه مصرف کننده های مواد مخدر به مرکز درمانی رفته اند و چنانچه برنامه هاي حمايت اجتماعي، حرفه آموزي و بازتواني نداشته باشيم دوباره اين چرخه معيوب تکرار می شود.
اگر چرخه فعلي بسته نشود، باز شاهد بازگشت کارتن‌خواب ها خواهیم بود. اين را معاون كاهش تقاضا و مشاركت مردمي ستاد مبارزه با مواد مخدر در گفت‌و‌گو با ما مي‌گويد. به گفته دکترپرویز افشار، در طرح جمع‌آوري معتادان كارتن خواب، چهار هزار کارتن خواب معتاد از بوستان هرندی و سطح منطقه جمع آوری شدند، اما اگر ساز و كاري براي حمايت اجتماعي از معتادان بهبود يافته طراحي نشود، دوباره شاهد بازگشت کارتن خواب‌ها خواهیم بود. به احتمال 90 درصد اعتياد در بهبود يافتگان عود مي‌كند. او در پاسخ به سوال ما مبنی براینکه چه ساز‌وکاری برای حمایت اجتماعی معتادان بهبود یافته وجود دارد، پاسخ می دهد:« حمایت های اجتماعی و اشتغال معتادان بهبود یافته بسیار ضعیف است. شهرداری تهران مدتی است مبادرت به راه‌اندازی مراکز بهاران کرده که فلسفه وجودی آن، ترک دهی، توانمندسازی و اشتغال‌زایی معتادان است.
به نظرم دو نقد به شهرداری در این زمینه وارد است. نقد اول اینکه بهاران نتوانست تعداد قابل توجهی معتاد خیابانی را تحت پوشش قرار دهد. شرایط نگهداری در بهاران سختگیرانه است. بهاران شرط كرده افراد باید داوطلبانه به آنجا بیایند، در صورتی که معتاد خیابانی داوطلبانه به جایی نمی رود .
نقد دوم، مراکز بهاران شرط کرده معتادانی که به بهاران می آیند، نباید دارو مصرف کنند. مرکز بهاران معتادانی را که تحت درمان نگه‌دارنده هستند، پذیرش نمی‌کند. این دو عامل باعث شده معتادان قابل توجهی به بهاران نروند و بیشتر معتادان که شدت بیماری شان زیاد نیست، به آنجا می روند».
كلوني معتادان در تهران به‌خاطر كوچ معتادان از هرندي است
واضح است كه ریشه‌کنی اعتیاد در دنیا منتفی شده است. برخی از کارشناسان و صاحب نظران آسیب های اجتماعی براین باورند كه باید معتادان را مدیریت و مهار کرد. در شرايطي كه چرخه اعتياد به طور دايم در حال تکرار شدن است، جمع آوري معتادان بدون برنامه‌هاي حمايتي موجب كوچ آن‌ها به نقاط ديگر شهر مي شود. درست مانند حباب آلوده‌ای مي ماند که اگر بترکد، همه جا را آلوده می‌کند. همين هم موجب شده كه تعداد كلوني‌هاي معتادان روز به روز بيشتر شده و حالا شاهديم معتادان هرندي از منطقه 22 به زير پل چمران، نيايش، اتوبان بابايي و ... كوچ كرده اند.
معاون كاهش تقاضا و مشاركت مردمي ستاد مبارزه با مواد مخدر مي‌گويد: « به جای اینکه معتادان را به مناطق دیگر کوچ دهیم و تعداد کلونی ها بیشتر شود، برنامه های پیشگیری، حمایت اجتماعی، خدمت رسانی و ارائه خدمات کاهش آسیب را مدیریت کنیم. قطعا اگر معتاد خیابانی غذا و لباس بگیرد، مصرف، خرید و فروش موادش به حداقل می رسد. لباس و دادن یک وعده غذای سبک به بهتر شدن وضعیت ظاهری آن‌ها و در کل به وضعیت ظاهری شهر کمک می کند».
افشار درباره وضعیت ظاهری معتادان محله هرندی می‌گوید:« بازسازی و زیباسازی فضای بوستان‌های هرندی و تغییر بافت مبلمان شهری، قطعا اثرات مثبتی در ظاهر آسیب های اجتماعی هرندی به همراه داشته است. البته این را هم باید گفت که اگر معتادان محله‌ای را جمع کنیم و بافت آن را دستکاری کنیم، هرچند اقدام مثبتی است اما تعدادی از معتادان به محض آنکه احساس کنند در آن محله جایی ندارند، به نقاط دیگر شهر کوچ می کنند و کلونی های دیگری از معتادان در جاهای دیگر شکل می گیرد».
سخنگوي ستاد مبارزه با مواد مخدر درست هم مي‌گويد، معتادانی که از مراکز دی‌آی‌سی خدمات می‌گیرند، ديگر در محله ها و جلوی انظار عمومی تزریق نمی کنند، ظاهری ژولیده اي ندارند بنابراين مردم احساس مي کنند كه آن‌ها بافت منطقه را آلوده نمی‌کنند. برخي برخورد هاي ضربتي در هرندي، معتادان را از برنامه کاهش آسیب جدا مي كند ( معتادانی که گاهي به زور متقاعدشان كرده اند که بیایند و خدمات دریافت کنند) و به تشكيل کلونی های کوچک معتادان در سطح شهر مي انجامد.
او درباره وضعیت فعلی ظاهری محله هرندی یادآور می‌شود:« تعداد معتادان خیابانی در هرندی کمتر شده است اما این به هیچ عنوان به این معنا نیست که در آینده معتاد خیابانی در اینجا نمی بینیم. بعد از آنكه درمان معتادان هرندي در مراکز درمانی بعد از سه تا 6 ماه تمام شد، تعداد قابل توجهی اعتيادشان عود می کند و دوباره به همان بافت قبلی بر می گردند. شاید هرندی یکی از همین محله هایی باشد که دوباره تعداد قابل توجهی معتاد خیابانی دوباره به آنجا برگردند».
هرندی دچار مشکل ساختاری است
معاون پيشگيري از اعتياد سازمان بهزيستي كشور در گفت و گو با «قانون» درباره وضعيت محله هرندي به نكته قابل توجهي اشاره مي كند. اينكه بیش از ۶۰ درصد کارتن‌خواب‌هايي كه منطقه هرندي را براي سكونت انتخاب مي كنند، شهرستانی هستند؛ آن‌ها از شهر‌های مختلف برای کار به تهران می آیند و چون بوستان‌هاي منطقه هرندی نزدیک ترمینال است و آن ها هم جایی برای اقامت ندارند، آنجا ساکن می‌شوند.
دكتر محسن روشن‌پژوه اين را هم به گفته‌هایش اضافه مي كند كه در تهران 180 منطقه پرخطر شناسايي شده كه شاخص‌ترين‌شان هرندي، پامنار، دروازه غار و خزانه بخارايي است. او معتقد است كه وجود خانه هاي ارزان‌قيمت در منطقه هرندي منجر به افزايش كلوني‌هاي جمعيت در اين نقطه از پايتخت شده است. در پژوهشي كه كارشناسان شهرداري در طرح انضباط شهري خانه به خانه نسبت به شناسايي آسيب ها اقدام كردند و مشخص شد بالا بودن جمعيت بي‌سواد، بيكاري و همچنين افزايش فقر و مهاجرت اتباع در اين منطقه، از مهم ترين آسيب‌هاي هرندي است. آن‌طور كه روشن‌پژوه مي‌گويد، منطقه هرندي به لحاظ وجود مراكز كاهش آسيب گذري يا همان دي‌آي‌سي ها، شلترها يا سرپناهگاه‌ها كمبودي ندارد. به عبارتي معتادان متجاهر براي خواب و استراحت از ساعت 9 شب تا هفت صبح به شلترها مي روند و براي گرفتن يك وعده غذاي گرم، لباس و وسايل بهداشتي در مراكز كاهش آسيب گذري، وقت‌گذراني مي‌كنند. از طرفي اگر معتادان متجاهر باشند و اعتيادشان نمايان باشد، به مراكز موضوع ماده 16 فرستاده مي شوند.
به گفته او، سازمان بهزيستي كشور براي الگوي درمان بيش از دو هزار و 673 واحد درماني سرپايي مراكز كاهش آسيب ، مركز سيار گذري ( موبايل‌سنترها) و سرپناه هاي شبانه روزي دارد؛ علاوه بر آن 57 مركز شبانه روزي ويژه معتادان در حوزه درمان فعاليت مي كنند.
روشن‌پژوه بحث را اين‌طور ادامه مي دهد كه مشكل اصلي در باره محله هاي پر خطر مانند هرندي اين است كه ما به جاي آنكه به توسعه مراكز ماده 16 يا درمان اجباري كه هنوز اثر بخشي آن ها اثبات نشده و طرح‌هاي شكست خورده اي هستند، توجه كنيم، بهترين راهكار براي معتادان متجاهر، گسترش درمان‌هاي نگه‌دارنده رايگان و ارزان قيمت است.
سخنان اين مقام مسئول در سازمان بهزيستي اين سوال را پيش روي مان قرار مي دهد كه در حال حاضر تعداد زيادي از معتادان بي خانمان و پرخطر در منطقه اي مانند هرندي، شب ها در گرمخانه‌ها و سرپناه‌ها زندگي مي كنند و آيا توانسته‌ايم با گسترش برنامه‌هاي «درمان نگه‌دارنده» و «كاهش آسيب» پوشش اين گروه هدف را به حداكثر برسانيم؟ پاسخ معاون پيشگيري از اعتياد بهزيستي به سوال‌مان اين است: « بايد بر اساس برنامه‌ريزي صحيح و دقيق اولويت هاي اصلي خود را براي نياز هاي موجود طراحي كنيم و بر اساس اولويت بندي به حل مساله بپردازيم».
او به اين نكته هم اشاره مي كند كه هر چند هرندي نسبت به كل كشور محله آسيب‌پذيرتري است اما مداخلات هماهنگ و متمركز قوه قضاييه، شهرداري، وزارت بهداشت، سازمان بهزيستي، دستگاه هاي فرهنگي مانند آموزش وپرورش و ارشاد و كميته فرهنگي و اجتماعي استانداري ها و شهرداري تهران و مهم تر از همه ورود بخش‌هاي غير دولتي و ان جي او ها منجربه رضايت جدي ساكنان هرندي نسبت به چند ماه گذشته شده است.قانون
خبرهای مرتبط
نظرات بینندگان
آخرین اخبار