کودکان از تربیت شدن برای توالت، متوجه میشوند، انجام بعضی کارها درست و بعضی دیگر نادرست است.

شفا آنلاین: یکی از دغدغههای والدین گرفتن کودک از پوشک با روشی مناسب است. برای بیشتر کودکان یادگیری اصول اولیه پاکیزگی و توالت رفتن بسیار مشکلتر از پذیرش عادات مربوط به تغذیه یا خواب است، زیرا
رعایت پاکیزگی برای آنها هیچ پاداشی به همراه ندارد.
کودکان از تربیت شدن برای توالت، متوجه میشوند، انجام بعضی کارها درست و بعضی دیگر نادرست است. این تربیت در آنها احساس مسئولیت را پرورش میدهد و از این جهت میتواند در قالبگیری شخصیت آنها و اعتماد متقابل بین آنها و والدین موثر باشد. بنابراین اگر از حس استقلالطلبی و خودکفایی که در نهاد کودک گذاشته شده، بهرهجویی کنید، تربیت توالت کودک به مراتب راحت تر و آسانتر خواهد شد. نفس پذیرش آموزش توالت رفتن کاری نیست که کودک به خاطر والدین انجام دهد، بلکه او این اصول را فقط به منظور رسیدن به استقلال یاد میگیرد. پس کودکان استقلالطلب زودتر علایم را نشان میدهند.
اینکه بدانیم چگونه و از چه زمانی، دیگر کودک را پوشک نکنیم، کمی مشکل است و اگر فکر میکنید کودک باید در زمانی که شما انتظار دارید یا دقیقاً همزمان با دیگر همسالان خود، ادرار و مدفوع خود را کنترل کند، کاملاً در اشتباه هستید زیرا بین کودکان تفاوت وجود دارد حتی لازم به ذکر است که پسرها دیرتر از دختران کنترل ادرارشان را به دست میآورند. در اکثر موارد والدین با تعصب رفتار میکنند و توالت رفتن را بر اساس آنچه از نسل پیشین انتقال یافته، به کودک میآموزند. شاید با والدینی برخورد کردهاید که ادعا میکنند کودکشان قبل از یک سالگی توالت رفتن را یاد گرفته است درحالیکه این والدین به جای آموزش توالت رفتن، تقریباً زمان دقیق اجابت مزاج کودک را کشف کردهاند. یعنی صرفاً هر روز در زمان معین کودک را به توالت میبرند که این کار آموزش توالت رفتن واقعی نیست، زیرا کودک داوطلبانه خود را کنترل نمیکند. آنچه از نظر ایشان دور میماند این است که آموزش توالت رفتن از نظر کودک چه معنایی دارد. زمان واقعی، هنگامی است که کودک شما آماده باشد یعنی زمانی که مغز، اعصاب و عضلات به اندازه کافی رشد کرده باشند. به ندرت ممکن است قبل از سن ۵۱ تا ۵۱ ماهگی اعصاب تکامل یافته باشند و عضلات به آنها پاسخ دهند. در واقع هرگز نباید کودک خود را مجبور کنید روی لگن بنشیند زیرا این کار باعث میشود کودک از انجام کار امتناع کند و احتمالا منجر به مشکلات بعدی، مثل بیاختیاری مکرر یا خیس کردن رختخواب شود.
در اینجا روشی را که دکتر بری برازلتون، پزشک کودکان، که سالیان دراز در تربیت کودک برای توالت رفتن کار کرده و تجربه دارد، شرح می دهیم.
اساس این روش این است که تربیت توالت کودکان باید با میل و اراده آنها باشد. بدون استفاده از زور، اجبار، انتقاد و تمسخر. به نظر او با این روش، تربیت خیلی آسان انجام میشود و احتمال برگشت آن بسیار کم است. او والدین را به تشویق کودکان توصیه میکند و در صورت شکست، از هرگونه انتقاد پرهیز میدهد. اگر کودک تمایلی را به نشستن روی توالت یا لگن ندارد، نباید به اجبار متوسل شد. وقتی که نشست، اگر خواست بلند شود حتی بعد از چند ثانیه، نباید مانعش شد. چون کودکان دوست دارند مانند بزرگترها رفتار کنند، بنابراین اگر بتوانند خود را کنترل کنند، این کار را با میل و رغبت انجام خواهند داد. شرط این روش این است که والدین به تمایل کودک برای تکامل مطمئن بوده و خود نیز صبور و شکیبا باشند. هیچ عجلهای نباید در این کار صورت گیرد و تشویق در امر آموزش بسیار کمک میکند.
تشویق در این امر میتواند مواردی مثل خوراکیهای مورد علاقه فرزندتان (البته سالم و بهداشتی) باشد. البته در امر تشویق، خاموشسازی داریم یعنی اول با تشویق زیاد شروع میکنیم و بتدریج آن تشویق مادی را کم و سپس حذف می کنیم تا کودک شرطی نشود و ضمناً به وظایفش آگاه شود.سپید
فائزه جوادیلاریجانی
فوق تخصص کلیه کودکان