اما واقعیت این است که دو پروفسورمورد اشاره موفقیتهای خود را در سایه جنگ جهانی دوم و 
به واسطه جنایات جنگی نازیها و با کار روی مغز قربانیان اردوگاههای مرگ 
به دست آوردند و در دادگاه نورنبرگ هم بهعنوان جنایتکار جنگی محاکمه 
شدند؛ جایی که توجیه ایشان «من فقط روی مغزها بررسی میکردم و اهمیت 
نمیدادم از کجا میآیند»، مسموع نیفتاد! بعد از جنگ جهانی دوم، جهان تحقیق درباره این شگفتانگیزترین مخلوق و شکوفاترین خلاق را موکول و محدود به 
تظاهرات سادهترین و بدویترین بخشهای آن (همان بخشهایی که منشأ خشونت و 
جنایت هستند) نکرد.