تاثیر خاطرات نوزادی بر رفتارهای بزرگسالی
به گزارش شفا آنلاین،نظریه‌های
مدرن همگی بر این نکته متکی هستند که خاطرات ما در دوران کودکی پاک
می‌شوند، اما با این حال نباید نظریات فروید را درباره مکانیزم (و نه علت)
رخداد این پدیده نادیده گرفت. آیا بر اساس نظر فروید این امر ممکن است که
خاطرات آن دوران سرکوب شده باشند و منتظر باشند تا در مکان و زمانی مناسب
دوباره فعال شوند؟ آیا چیزهایی که از دوران کودکی خود به یاد نمی‌آورید،
می‌تواند در بزرگسالی تشکیل دهنده شخصیت شما باشد؟
بر
اساس تحقیق جدید محققان دانشگاه نیویورک پاسخ این سوال آری است. بر اساس
آزمایش‌های این محققان روی موش‌ها، خاطرات ثبت شده در دوران نوزادی در
حالتی مانند خواب زمستانی در مغز ذخیره می‌شوند (یا بر اساس اظهارات محققان
«پنهان» می‌مانند). ماه‌ها بعد، زمانی که محققان به موش‌های بزرگسال
ترکیبی را از نشانه‌هایی ارائه کردند که آنها را به یاد دوران کودکی و
تجربه اولیه آنها می‌انداخت حافظه از دست رفته به صورت یک آگاهی قوی و
بادوام دوباره ظهور می‌کرد.
راهبر
این تحقیق در این باره بیان کرد که: «فراموشی کودکی در حقیقت یک فراموشی
نیست.» اگر این نتایج درباره انسان‌ها نیز صادق باشد، می‌تواند توضیح دهنده
این نکته باشد که چرا تجارب دوران اولیه زندگی افراد (حتی آنهایی که به
یاد آورده نمی‌شوند) به نحو کاملا بارزی تشکیل دهنده شخصیت آنها در
بزرگسالی است.
علاوه
بر این ممکن است دانشمندان بتوانند پاسخ این سوال پیچیده را به دست آورند
که چرا ترومای اولیه مانند غفلت‌ورزی یا بدرفتاری می‌تواند در آینده کودک
را در خطر اختلالات روانی و ناتوانی‌های شناختی قرار بدهد. به علاوه ممکن
است بتوان در آینده با کمک روش‌هایی ویژه خاطرات دوران کودکی را بازیابی و
بررسی کرد و از آنها جهت بهبود اختلال‌های روانی بهره برد.
