همه ی آنچه باید درباره آزمایش خون بیلی روبین بدانید

شفاآنلاین> سلامت> بیلی روبین محصول جانبی گلبول های قرمز شکسته شده قدیمی است. هنگامی که گلبول های قرمز خون چرخه زندگی خود را در بدن شما به پایان می رساند، تجزیه می شوند و از طریق جریان خون شما برای پردازش به کبد شما می رسند. کبد شما بیلی روبین را با سایر مواد زائد در مایعی به نام صفرا دسته بندی می کند. صفرا از طریق روده از بدن شما خارج می شود. بیلی روبین رنگدانه ای است که به صفرا رنگ زرد متمایز می دهد و همچنین مدفوع شما را رنگی می کند.

آزمایش خون بیلی روبین چیست؟

آزمایش خون بیلی روبین سطح بیلی روبین را در خون شما اندازه گیری می کند. یک پزشک نمونه کوچکی از خون شما را از ورید می گیرد و آن را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می فرستد. آزمایشگاه سطوح بیلی روبین شما را اندازه گیری می کند تا تعیین کند که آیا آنها در محدوده طبیعی هستند یا خیر. سطوح بیلی روبین بالا یا پایین ممکن است نشان دهنده این باشد که بخشی از فرآیند تجزیه و پاکسازی گلبول های قرمز قدیمی به درستی کار نمی کند.

سطح بیلی روبین در خون شما چه چیزی را نشان می دهد؟

پزشک اغلب آزمایش های بیلی روبین را برای بررسی سلامت کبد شما انجام می دهند. تست بیلی روبین یکی از پانل جامع تست های عملکرد کبد است که محصولات مختلف کبد را در خون شما اندازه گیری می کند.

اگر این مقادیر بالا یا پایین باشند، ممکن است نشان دهند که کبد شما به نوعی در حال مبارزه است اما سطوح غیر طبیعی بیلی روبین همیشه نشان دهنده مشکل در کبد شما نیست. گاهی مشکل جای دیگری است.

چه چیزی باعث افزایش سطح بیلی روبین می شود؟

ممکن است بیلی روبین در خون شما جمع شود اگر:

بدن شما خیلی سریع گلبول های قرمز خون را تجزیه می کند: اگر یک اختلال خونی مانند کم خونی همولیتیک دارید که گلبول های قرمز خون را از بین می برد، ممکن است بیش از حد بیلی روبین تولید کنید.

کبد شما در تلاش است تا بار طبیعی بیلی روبین خود را پردازش کند: کبد شما ممکن است با اضافه بار سمی گاه به گاه دست و پنجه نرم کند، یا ممکن است یک بیماری مزمن کبدی داشته باشد که بر عملکرد آن تأثیر می گذارد.

سیستم صفراوی شما صفرا را به طور موثر پاک نمی کند: ممکن است انسدادی در مجاری صفراوی یا کیسه صفرا شما وجود داشته باشد که باعث برگشت صفرا و نشت آن به جریان خون شما می شود.

چه چیزی باعث کاهش سطح بیلی روبین می شود؟

برخی داروها می توانند سطح بیلی روبین شما را کاهش دهند، از جمله آنتی بیوتیک ها، قرص های ضد بارداری، قرص های خواب آور و داروهای تشنج. سطوح پایین معمولاً دلیلی برای نگرانی ایجاد نمی کند.

نقش بیلی روبین در بدن چیست؟

بیلی روبین محصول زائد گلبول های قرمز منقضی شده است. به طور معمول، بدن شما آن را از طریق روده های شما دفع می کند. با این حال، در راه خروج، ممکن است فوایدی را به همراه داشته باشد. مطالعات کنونی نشان می دهد که ممکن است به عنوان یک آنتی اکسیدان عمل کند که به محافظت در برابر بیماری های قلبی عروقی کمک می کند. با این حال، مقدار زیاد آن می تواند سمی باشد. اگر در خون انباشته شود، می تواند باعث ایجاد احساس بیماری در شما شود. همچنین می تواند اعصاب زیر پوست شما را تحریک کرده و باعث خارش شود.

علائم بیلی روبین بالا چیست؟

بیلی روبین بالا منجر به یرقان، رنگ زرد پوست و سفیدی چشم می شود. زردی اغلب اولین علامتی است که پزشک به شما توصیه می کند تا سطح بیلی روبین شما را بررسی کند. بیلی روبین بالا در خون شما همچنین می تواند در ادرار شما نشت کند و آن را تیره تر کند. اگر بیلی روبین آنطور که باید از مدفوع شما خارج نمی شود، ممکن است مدفوع شما روشن تر یا به رنگ خاک رس باشد. بیلی روبین بسیار بالا می تواند باعث خارش شود.

در طول آزمایش خون بیلی روبین چه اتفاقی می افتد؟

یک پزشک معمولاً از ورید بازوی شما نمونه خون می گیرد. ممکن است از شما بخواهند که چند ساعت قبل غذا نخورید یا چیزی ننوشید. آنها یک سوزن توخالی وارد رگ شما می کنند و یک نمونه کوچک را داخل یک ویال می کشند. هنگامی که سوزن داخل یا خارج می شود، ممکن است احساس سوزش داشته باشید. این قسمت فقط چند دقیقه طول می کشد. پس از آن، آنها نمونه را برای آزمایش به آزمایشگاه می فرستند. بعداً این نتایج را از آزمایشگاه دریافت خواهید کرد.

اگر نوزاد شما زردی داشته باشد، یک پزشک سطح بیلی روبین او را بررسی می کند تا مطمئن شود که خیلی بالا نیست. زردی نوزادان شایع است و معمولا جای نگرانی نیست، اما سطوح بسیار بالای بیلی روبین در نوزادان می تواند سمی باشد. پزشک معمولاً از نوزاد تازه متولد شده با خراشیدن پاشنه پا با لانست استریل نمونه خون می گیرد. این روشی رایج برای غربالگری نوزادان از نظر بیماری است.

نتایج بیلی روبین به چه معناست؟

نتایج آزمایش مقادیر اندازه گیری بیلی روبین در جریان خون شما را نشان می دهد. در واقع دو نوع مختلف بیلی روبین در جریان خون شما وجود دارد: بیلی روبین که برای پردازش به کبد شما می رود و بیلی روبین که از کبد شما خارج می شود. آزمایش شما این مقادیر را به طور جداگانه و همچنین بیلی روبین کل شما را نشان می دهد. معمولاً آنها را به صورت میلی گرم بیلی روبین در هر دسی لیتر خون یا میلی گرم در دسی لیتر نشان می دهد.

بیلی روبین مستقیم در مقابل غیر مستقیم (یا کونژوگه در مقابل غیر کونژوگه)

بیلی روبین که برای پردازش به کبد شما می رود "غیر کونژوگه" است، به این معنی که محلول در آب نیست. این به پروتئینی در خون شما به نام آلبومین متصل است که به انتقال آن به کبد کمک می کند. هنگامی که کبد شما بیلی روبین را پردازش می کند، آن را از آلبومین جدا می کند و آن را به یک مولکول قند متصل می کند و آن را محلول در آب می کند. این وضعیت اجازه می دهد تا با صفرا مخلوط شود و از روده شما عبور کند.

بیلی روبین مزدوج همان بیلی روبین است که کبد شما پردازش می کند. گاهی اوقات در نتایج آزمایش شما به آن بیلی روبین "مستقیم" می گویند. به این دلیل که این نوع را می توان به طور مستقیم اندازه گیری کرد. بیلی روبین غیر کونژوگه را نمی توان مستقیماً اندازه گیری کرد. با کم کردن ارزش بیلی روبین کونژوگه از مقدار بیلی روبین کل در خون شما اندازه گیری می شود. ممکن است بیلی روبین غیرمستقیم در نتایج آزمایش شما بیلی روبین غیر مستقیم نامیده شود.

بیلی روبین در چه سطحی نگران کننده است؟

آزمایشگاه‌های مختلف ممکن است محدوده‌های کمی متفاوتی برای سطوح طبیعی بیلی روبین داشته باشند. به طور متوسط، سطح بیلی روبین کل بین ۰.۲ تا ۱.۳ میلی گرم در دسی لیتر برای کودکان و بزرگسالان طبیعی در نظر گرفته می شود. اگر سطوح شما بالاتر باشد، ممکن است پزشک شما بخواهد برای جستجوی علت تحقیقات بیشتری انجام دهد. ممکن است مشکلی را مطرح کند که نیاز به توجه دارد اما خود بیلی روبین بالا معمولاً نیازی به درمان ندارد.

برای نوزادان کمی متفاوت است. سطوح نرمال برای نوزادان می تواند بین ۱.۰ تا ۱۲.۰ میلی گرم در دسی لیتر باشد. در بیشتر مواقع، هیپربیلی روبینمی در نوزادان قابل پیش بینی و خود محدود شده است. اما پزشکان به نظارت بر این موارد ادامه می دهند تا مطمئن شوند سطح بیلی روبین خیلی زیاد یا خیلی سریع افزایش نمی یابد که می تواند نشان دهنده یک وضعیت جدی تر و همچنین می تواند برای نوزاد سمی باشد.

چه سطحی از بیلی روبین خطرناک است؟

پزشکان درمان را برای نوزادان توصیه می کنند زمانی که سطح بیلی روبین از ۱۵ میلی گرم در دسی لیتر در ۴۸ ساعت اول یا ۲۰ میلی گرم در دسی لیتر بعد از ۷۲ ساعت افزایش می یابد. در این سطوح، بیلی روبین غیر کونژوگه بیش از مقدار آلبومین موجود برای اتصال به آن است. بیلی روبین غیر کونژوگه می تواند از سد خونی مغزی در نوزادان عبور کند و به مغز در حال رشد آنها آسیب برساند. می تواند باعث درجات مختلفی از آسیب مغزی شود که کرنیکتروس نامیده می شود.

این خطر برای کودکان و بزرگسالان یکسان نیست. مغز بزرگسالان به آن اندازه آسیب پذیر نیست و بزرگسالان نیز به احتمال زیاد دارای سطوح بالایی از بیلی روبین غیر کونژوگه نیستند. نوزادان تازه متولد شده سریعتر از بزرگسالان بیلی روبین تولید می کنند و آن را بسیار کندتر ترکیب می کنند. علل زیادی برای هیپربیلی روبینمی کونژوگه در بزرگسالان وجود دارد. برای بزرگسالان، هیپربیلی روبینمی ممکن است نشانه یک وضعیت خطرناک باشد، اما خود بیلی روبین خطرناک نیست.

وقتی بیلی روبین شما بالاست یعنی چه؟

اگر بدن شما سریعتر از آنچه کبد شما می تواند گلبول های قرمز خون را تجزیه کند، ممکن است سطوح بالاتری از بیلی روبین غیرمستقیم (غیر مستقیم) داشته باشید. این ممکن است نشان دهده موارد زیر باشد:

بیماری همولیتیک

بیماری سلول داسی‌شکل

واکنش نامطلوب به انتقال خون

علل شایع بیلی روبینمی غیر کونژوگه در نوزادان عبارتند از:

تولد زودرس

عدم تطابق گروه خونی بین نوزاد و والدین

واکنش به مواد موجود در شیر مادر

اگر بدنتان در پاکسازی آن مشکل داشته باشد، ممکن است سطوح بالاتری از بیلی روبین کونژوگه (مستقیم) داشته باشید. این ممکن است نشان دهنده یک بیماری صفراوی یا بیماری سنگ کیسه صفرا باشد، مانند:

سنگ کیسه صفرا

کوله سیستیت

کلانژیت

شرایطی که بر توانایی کبد شما برای پردازش بیلی روبین تأثیر می گذارد، باعث ایجاد سطوح بالای هر دو نوع در خون شما می شود.

اگر چیزی به طور موقت به کبد شما فشار وارد کند، مانند داروی جدید یا دوز بالای الکل، ممکن است تعداد بیلی روبین کل بالاتری داشته باشید. همچنین می تواند نشان دهنده یک بیماری حاد یا مزمن کبدی باشد . برخی از علل عبارتند از:

عفونت هایی مانند هپاتیت ویروسی و مونونوکلئوز

شرایط ژنتیکی که بر متابولیسم بیلی روبین تأثیر می گذارد، مانند سندرم گیلبرت، بیماری ویلسون و سندرم کریگلر-نجار

هپاتیت سمی (الکلی یا ناشی از دارو)

سیروز و نارسایی مزمن کبد

اگر نتایج آزمایش من غیر طبیعی باشد، چه اتفاقی می افتد؟

پزشک علائم و سابقه سلامتی شما را بررسی می کند تا علل احتمالی را شناسایی کند. علل مختلف گزینه های درمانی متفاوتی خواهند داشت. آنها ممکن است آزمایش های خون یا آزمایش های تصویربرداری بیشتری را برای کمک به تشخیص بیماری شما پیشنهاد کنند. آنها همچنین ممکن است سطح بیلی روبین شما را دوباره آزمایش کنند تا مطمئن شوند که افزایش نمی یابد. اگر بیلی روبین در نوزاد شما بیش از حد افزایش یابد، درمان برای کاهش آن توصیه می شود.

درمان بیلی روبین بالا در نوزادان چیست؟

فتوتراپی درمان استاندارد برای کاهش سطح بیلی روبین در نوزادان است. یک پزشک نوزاد شما را زیر لامپی قرار می دهد که نور فلورسنت سفید یا آبی را ساطع می کند. نور به تجزیه بیلی روبین به شکل محلول در آب کمک می کند تا بدن بتواند آن را بدون کونژوگه در کبد دفع کند. این امر از رسوب بیلی روبین غیر کونژوگه در بافت مغز نوزاد شما جلوگیری می کند.

چگونه سطح بیلی روبین خود را کاهش می دهید؟

اگر بتوانید به طور موثر شرایطی را که باعث افزایش آنها می شود درمان یا مدیریت کنید، سطح بیلی روبین شما کاهش می یابد. این بستگی به شرایط مختلفی دارد.پزشک شما در مورد گزینه های مناسب برای درمان یا کاهش اثرات آن بحث خواهد کرد. به طور کلی، شما می توانید با حذف الکل و داروها از جمله داروهای بدون نسخه (OTC) در صورت امکان و حفظ یک رژیم غذایی سالم، استرس کلی روی کبد خود را کاهش دهید.

آزمایش ادرار بیلی روبین چیست؟

ممکن است یک آزمایش ادرار بیلی روبین به عنوان بخشی از یک آزمایش جامع ادرار انجام دهید، پانل آزمایشی که محتوای ادرار شما را تجزیه و تحلیل می کند. این روند می تواند بخشی از یک چکاپ سلامت عمومی باشد. پزشک همچنین ممکن است آزمایش ادرار بیلی روبین را به طور خاص در صورت مشاهده زردی یا ادرار تیره رنگ تجویز کند. بیلی روبین در ادرار (بیلی روبینوری) طبیعی نیست، اما ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که سطح بیلی روبین کونژوگه شما بسیار بالا باشد.

برای آزمایش، پزشک ظرف کوچکی به شما می‌دهد تا نمونه‌ای از ادرارتان را در آن جمع‌آوری کنید. آنها یک دستمال مرطوب بهداشتی به شما می‌دهند تا قبل از ادرار کردن، اندام تناسلی‌تان را با آن تمیز کنید. ظرف علامت گذاری می شود تا نشان دهد چه مقدار ادرار باید جمع آوری شود. بدون دست زدن به داخل ظرف، نمونه خود را جمع آوری کرده و ظرف را به پزشک برگردانید. آنها آن را برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه می فرستند.

در آخر

زردی قابل مشاهده (زردی پوست و چشمان شما) یک علامت مطمئن برای مراجعه به پزشک برای آزمایش بیلی روبین است. زردی زمانی قابل مشاهده می شود که سطح بیلی روبین شما دو تا سه برابر محدوده طبیعی باشد. همچنین ممکن است متوجه ادرار تیره‌تر یا به رنگ چای در این محدوده شوید. اما بدون شواهد قابل مشاهده می توانید بیلی روبین بالایی داشته باشید. آزمایش بیلی روبین می تواند به تأیید ظن پزشک شما در مورد انواع خاصی از بیماری ها و کاهش علت کمک کند.