به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید افرادی که با کودکان بیش‌فعال در تماس هستند، می‌دانند که علامت اصلی آنها عدم کنترل میزان فعالیت و نیز میزان حرف زدن‌شان است. این علامت در بزرگسالی خود را به صورت عدم توانایی در انجام کارهای نشسته نشان می‌دهد. به عبارتی این افراد ترجیح می‌دهند شغل‌هایی را انتخاب کنند که در آنها فعالیت فیزیکی و راه رفتن بیشتر باشد (ورزش، رانندگی و ویزیتوری). اگر در انتخاب شغل اشتباه کنند خطر عدم موفقیت شغلی آنها بالا است؛ همچنین بیش‌فعالی در بزرگسالی می‌تواند خود را به صورت رانندگی تند و عدم تحمل صف و ترافیک نشان دهد.

       مشکل عمده دیگر اختلال در تمرکز است که می‌تواند بدون هر تغییری تا بزرگسالی ادامه یابد و فرد در فعالیت‌هایی که نیاز به تمرکز دارد، نظیر مطالعه و برنامه‌ریزی، دچار مشکل شود. این افراد فراموشکار هستند و وسایل خود را گم می‌کنند؛ همچنین به دلیل عدم تمرکز نمی‌توانند به صحبت طرف مقابل خوب گوش دهند.

       این افراد در برآورد حس زمان مشکل دارند، به همین دلیل معمولا کارهای خود را به تعویق می‌اندازند و بر سر قرارهای خود دیر می‌رسند، همچنین در شروع پروژه‌های کاری مشکل داشته و نمی‌توانند آنها را سر موعد تمام کنند.

       مشکل دیگر تکانش‌گری است که در بزرگسالی آن را به صورت رانندگی خطرناک، رد شدن از چراغ قرمز، پرخاشگری ناگهانی و به عبارتی عدم کنترل خود می‌بینیم. میزان تصادفات رانندگی و جریمه شدن در این افراد بیشتر از سایر افراد است.

       وجود این همه مشکل در کودکی می‌تواند زمینه‌ساز بروز کاهش اعتماد به نفس، مشکلات ارتباطی، شکست تحصیلی و شغلی، اعتیاد به مواد مخدر، اضطراب و افسردگی باشد. به همین دلیل ممکن است این علائم بیش از علائم اولیه اختلال مشکل‌ساز باشد.

       البته باید در نظر داشت که هیچ دو فرد مبتلا به این بیماری شبیه هم نیستند و مهم‌تر آنکه تشخیص این اختلال باید توسط روانپزشک صورت گیرد.