ارگونومی
فیزیکی مربوط است به نحوه تعامل بدن با ابزارهای کار (هرچیزی از بیل و
کلنگ گرفته تا صندلی و کامپیوتر شخصی) و تاثیرات این ابزارها روی بدن،
همچون فرم استیل، اختلالات اسکلتی عضلانی، اختلالات تکراری، فضای کار و
سلامت و امنیت محل کار.
ارگونومی
شناختی مربوط است به راههای که مغز اطلاعات ارائه شده به آن را پردازش
میکند. ارگونومی شناختی مرتبط با فرآیندهای ذهنی است و شامل مواردی همچون
استفاده از حافظه، تصمیمگیری و سایر کارهای ذهنی میشود. مطالعه این عوامل
و تعامل بین انسان و اطلاعات ارائه شده به او، میتواند هرچیزی از طراحی
وب سایتها گرفته تا طراحی سیستمهایعامل و غیره را بهتر کند. جایگذاری
محل امضاء، میزان وضوح و تشخیصپذیری اطلاعات و مسائل مربوط به حیطههای
«تعامل انسان و کامپیوتر (HCI)»، موضوعاتی هستند که میتوانند از ارگونومی
شناختی بهره ببرند.
ارگونومی
سازمانی مربوط به بهینه سازی محیط کار، هرچیز از کارگروهی گرفته تا
ارزیابی دورکاری و مدیریت کیفیت میشود.
تناسب بدنی فرد با کار
در
علم طب کار، این موضوع بررسی میشود که تا چه اندازه یک فرد به لحاظ
جسمانی، میتواند کاری که به وی محول شده است را به عهده بگیرد. برای این
کار ابتدا باید شرایط انجام کار را بررسی و مشخص کرد کار و شغل مورد نظر چه
فعالیتهای جسمی میخواهد. سپس فرد یا افراد مورد نظر را مورد مطالعه قرار
داد و با معاینه وی به این نتیجه رسید که فرد مورد نظر با در نظر گرفتن
همه مخاطرات کاری و رعایت همه نکات ایمنی تا چه اندازه میتواند به لحاظ
جسمی کار را به خوبی و بدون عوارض جسمانی انجام دهد. در بسیاری از کشورها
تناسب بدنی فرد با کار جزئی از شرایط اصلی قبول کار برای فرد است. گاهی
لازم است به فرد اطلاع داده شود که با قبول شغل چه خطراتی میتواند وی را
تهدید کند و گاه اعلام میشود برای قبول کار مورد نظر تنها به افرادی با
شرایط جسمانی مشخص مورد نیاز است. در رابطه با تناسب بدنی فرد با کار
مطالعات زیادی انجام شده است، اما اینکه تا چه اندازه به مرحله اجرا
دربیاید جای سوال و بررسی است. چرا که در عمل بسیاری از کارهای سخت به
افرادی محول میشود که توانایی انجام آنها را ندارند، مانند به کار گرفتن
کودکان برای انجام کارهای کارگاهی.
خطرات شغلی
خطرات
شغلی به میزان مخاطراتی گفته میشود که با انجام شغل برای افراد امکان
دارد اتفاق بیفتد. هیچ معیار سنجش جهانی برای در نظر گرفتن خطرات یک شغل
وجود ندارد و به صورت کلی، حرفهای که بیشتر از باقی حرفهها جان افراد را
تهدید کند، خطرناکتر در نظر گرفته میشود.
بسیاری از تحقیقات بینالمللی هر ساله شغلهای متفاوتی را خطرناک اعلام میکنند و آمار مشخص و یکسانی نیز در این زمینه وجود ندارد. در یک بررسی جهانی، کار در فروشگاههای فروش حیوانات خانگی خطرناکتر از خلبانی و کار در نیروهای پلیس معرفی شد و در یک بررسی دیگر، چوببری، فلزکاری و ماهیگیری جزو مشاغل پرمخاطره معرفی شدند. با این حال، کار با مواد شیمیایی، میزان فعالیتهای جسمانی و تحرک در کار و ساعات کاری هر کدام معیارهایی برای بررسی میزان خطرناک بودن یک شغل به حساب میآید.