به گفته محققان در این زمینه یک دور تسلسل وجود دارد: بدتر شدن وضعیت سلامت از جمله مشکلات بینایی، محدودیت های فیزیکی و کم شدن حافظه موجب می شود افراد مسن رانندگی را کنار بگذارند که این مسئله در مقابل موجب تسریع روند اُفول آنها می شود.
دکتر گوهوآ لی، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «این موضوع بسیار پیچیده است. از یک سو رانندگان مسن نیاز به مهارت های فیزیکی و روانی لازم برای رانندگی ایمن پشت فرمان دارند و به همین خاطر بسیاری از آنها باید رانندگی را کنار بگذارند.»
«از سوی دیگر، این تصمیم دارای پیامدهای قابل توجهی است. افراد مسنی که دست از رانندگی می کشند احساس می کنند که به لحاظ اجتماعی منزوی شده اند و در نتیجه دچار افسردگی می شوند. به لحاظ فیزیکی فعالیت کمی خواهند داشت در نتیجه شرایط سلامت شان بدتر می شود.»
لی در ادامه می افزاید: «ترک رانندگی ارتباط قوی ایی با ریسک ابتلا به افسردگی دارد. اما در حقیقت تاثیرات سلامت آن به مراتب گسترده تر است.»
از اینرو محققان تاکید دارند که باید با اتخاذ برنامه های درست فعالیت و تحرک سالمندان بعد از کنار گذاشتن رانندگی حفظ شود.
