از
نگاه مردمشناسان و آنان که دستی در فرهنگ دارند، تجملگرایی به صورت رد و
بدل شدن کالاهای غیرضروری، رفتاری قدیمی در جوامع انسانی است که
لوکسپسندی در جوامع امروزی، امتداد آن رفتار قدیمی محسوب میشود. خیلیها
معتقدند این که ما ایرانیها گرفتار تجملگرایی شدهایم و خلقیات ما با
لوکس زندگیکردن همسوست، به منابع نفت ما برمیگردد چون اگر چنین منابعی
وجود نداشت، مجبور میشدیم مثل بسیاری از ملتها با حداقلها زندگی کنیم و
از بسیاری کالاها دست بکشیم. اشکال سبک زندگی تجملی، تمرکز آن بر
مصرفگرایی است یعنی فرهنگی که صنایع خرد و کلان ملی را نابود و فرهنگ کار و
کوشش و کسب را کمرنگ میکند. مصرفگرایی در ذات خود پدیده خوبی نیست، این
اصلا مطلوب نیست که ما سهمی در تولید و توسعه صنایع نداشته باشیم و فقط با
تکیه بر پولی که در اختیار داریم، کالاهای خارجی و غیرضروری بخریم. این
فرهنگ، مروج تنبلی در جامعه است، مروج فرهنگی که فکر میکند اگر آدمها
جدیدترین کالاها و تکنولوژیها را در اختیار نداشته باشند حتما از عقاید و
ایدههای جدید نیز بیبهرهاند. چشم و همچشمیهای رایج در جامعه ما نمونه
خوبی برای روشن شدن تبعات مصرفگرایی است، فرهنگی که مبتنی بر مصرف کالاهای
غیرضروری است و ارزش افراد را با کالاهایی که در اختیار دارند، میسنجد.جام جم آنلاین
دکتر معصومه ابراهیمی
مردم شناس