شفا آنلاین>سلامت>رئیس پیشین سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران گفت: لازم است در دوره پساتحریم از اشتباهات گذشته درس بگیریم زیرا در این دوره فرصت هائی خلق شده است که باید از آن ها نهایت بهره را برد.
به گزارش شفا آنلاین، محمود نجفی
افزود: بطور مثال روسیه، یکی از فرصت های جدی ما به شمار می آید و باید با
تحول در کمیت و کیفیت محصولات صادراتی به این بازار دست یابیم. تشکیل
کنسرسیوم داروئی برای کشورهائی از جمله روسیه، مانند کنسرسیوم پتروشیمی در
این زمینه بسیار موثر خواهد بود.
وی یادآور شد: زمانی بیش از 70 درصد از نیاز داروئی کشور افغانستان را ما تامین میکردیم و افغان ها داروهای ایرانی را قبول داشتند؛ اما رقابت بین شرکت های داروسازی ایران برای مالکیت انحصاری بازار افغانستان باعث شد تا این بازار را از دست بدهیم و کشورهائی همچون پاکستان و چین با سوء استفاده از فرصت پیش آمده و کپی برداری از داروهای ایرانی، بازار را قبضه کنند.
وی ادامه داد: در زمان حاضر بحث رقابت از جمله مهم ترین چالش های صنعت دارویی کشور است. متاسفانه شرکتهای ما برای رقابت در سطح بین المللی بسیار کوچکند و از سوی دیگر عمده صادرات داور در دست شرکت هائی شبهدولتی است که نه باور و نه انگیزه صادرات را دارند و از سوی دیگر حاضر نیستند، خطر سرمایه گذاری در این بخش را بپذیرند.
وی به مثالی اشاره کرد و گفت: زمانی در مسکو و آذربایجان اقدام به ثبت شرکت داروئی و صادرات کردیم اما متاسفانه این عمل به دلیل تغییرات مدیریتی و استراتژیک به شکست انجامید.
نجفی افزود: خوشبختانه می توانیم دارو را به کشورهای متقاضی دانش فنی ما صادر کنیم؛ بطور مثال در زمان حاضر به این سطح از قدرت و دانش رسیده ایم که بتوانیم در حوزه صادرات دانش فنی داروهای بیوتیک به مبادله بپردازیم و یکی از شرکت های داروئی توانسته است در بخش فروش دانش فنی در این حوزه فعالیت کند.
رئیس پیشین سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران گفت: باید این نکته را بپذیریم که کشور ما ذاتا واردکننده است نه صادرکننده؛ بنابراین لازم است در صورت نیاز، نیروهائی از کشورهای دیگر به کشور وارد کنیم تا اصول اساسی صادرات را آموزش دهند یا همکاری های گسترده ای با نیروهای خارجی انجام دهیم.
نجفی افزود: هند از جمله کشورهای موفق در صادرات داروست و در حال حاضر این فکر در سندیکا ایجاد شده است که با شرکتهای هندی فعال در عرصه صادرات همکاری گسترده انجام دهند و حتی زمینه تاسیس و فعالیت این شرکت ها را در کشور مهیا کنند.
رئیس پیشین سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران اظهارکرد: حدود 40 درصد ارزش ریالی دارو وابسته به واردات است برهمین اساس باید از کشورهای پیشرفته در صنعت دارو هم در جهت تامین نیازهای داخلی کشور و هم در جهت توسعه صادرات کمک گرفت.
نجفی گفت: قصد نداریم صنعت داروئی کشور را در حصاری قرار دهیم که شرکت های داخلی به رقابت با یکدیگر بپردازند؛ توسعه صنعت داروئی کشور علاوه بر رفع مشکلات موجود، کمک به توسعه اشتغال است.
وی افزود: اکنون 18 دانشکده داروسازی در کشور وجود دارد که سالانه شماری داروساز تربیت می کنند که خواستار فعالیت در صنعت دارویی کشور هستند.
رئیس پیشین سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران با اشاره به چشم انداز صنعت داروئی کشور در دوره پساتحریم، گفت: این صنعت ، دوره های مختلفی را پس از بعد انقلاب پشت سر گذاشته است؛ از سال 65 که رشد صنعت داروئی کشور آغاز و این صنعت به روز شد، تحریم ها دیگر تهدید جدی علیه این صنعت بودند.
نجفی خاطرنشان کرد: دارو جزء نیازهای اساسی هر کشور است و اگر کشوری درصدد حفظ استقلال سیاسی و اقتصادی است باید توجه ویژه ای به دو بخش دارو و غذا داشته باشد. در غیر این صورت تولید کالائی که مزیت اقتصادی ندارد و ارزش افزوده بالایی هم ندارد چندان هنر نیست.
وی تصریح کرد: برای 97درصد تامین داروی نیاز داخل 700 میلیون دلار ارز مصرف می کنیم، اما برای تنها سه درصد نیاز داروئی که وارد می شود چندین برابر ارز مصرف می شود. بنابراین اهمیت تولید دارو از نظر اقتصادی بسیار حائز اهمیت است. خوشبختانه از بدو پیروزی انقلاب اهمیت این موضع درک واز همان زمان به تولید دارو توجه ویژه ای مبذول شد.ایرنا
وی یادآور شد: زمانی بیش از 70 درصد از نیاز داروئی کشور افغانستان را ما تامین میکردیم و افغان ها داروهای ایرانی را قبول داشتند؛ اما رقابت بین شرکت های داروسازی ایران برای مالکیت انحصاری بازار افغانستان باعث شد تا این بازار را از دست بدهیم و کشورهائی همچون پاکستان و چین با سوء استفاده از فرصت پیش آمده و کپی برداری از داروهای ایرانی، بازار را قبضه کنند.
وی ادامه داد: در زمان حاضر بحث رقابت از جمله مهم ترین چالش های صنعت دارویی کشور است. متاسفانه شرکتهای ما برای رقابت در سطح بین المللی بسیار کوچکند و از سوی دیگر عمده صادرات داور در دست شرکت هائی شبهدولتی است که نه باور و نه انگیزه صادرات را دارند و از سوی دیگر حاضر نیستند، خطر سرمایه گذاری در این بخش را بپذیرند.
وی به مثالی اشاره کرد و گفت: زمانی در مسکو و آذربایجان اقدام به ثبت شرکت داروئی و صادرات کردیم اما متاسفانه این عمل به دلیل تغییرات مدیریتی و استراتژیک به شکست انجامید.
نجفی افزود: خوشبختانه می توانیم دارو را به کشورهای متقاضی دانش فنی ما صادر کنیم؛ بطور مثال در زمان حاضر به این سطح از قدرت و دانش رسیده ایم که بتوانیم در حوزه صادرات دانش فنی داروهای بیوتیک به مبادله بپردازیم و یکی از شرکت های داروئی توانسته است در بخش فروش دانش فنی در این حوزه فعالیت کند.
رئیس پیشین سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران گفت: باید این نکته را بپذیریم که کشور ما ذاتا واردکننده است نه صادرکننده؛ بنابراین لازم است در صورت نیاز، نیروهائی از کشورهای دیگر به کشور وارد کنیم تا اصول اساسی صادرات را آموزش دهند یا همکاری های گسترده ای با نیروهای خارجی انجام دهیم.
نجفی افزود: هند از جمله کشورهای موفق در صادرات داروست و در حال حاضر این فکر در سندیکا ایجاد شده است که با شرکتهای هندی فعال در عرصه صادرات همکاری گسترده انجام دهند و حتی زمینه تاسیس و فعالیت این شرکت ها را در کشور مهیا کنند.
رئیس پیشین سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران اظهارکرد: حدود 40 درصد ارزش ریالی دارو وابسته به واردات است برهمین اساس باید از کشورهای پیشرفته در صنعت دارو هم در جهت تامین نیازهای داخلی کشور و هم در جهت توسعه صادرات کمک گرفت.
نجفی گفت: قصد نداریم صنعت داروئی کشور را در حصاری قرار دهیم که شرکت های داخلی به رقابت با یکدیگر بپردازند؛ توسعه صنعت داروئی کشور علاوه بر رفع مشکلات موجود، کمک به توسعه اشتغال است.
وی افزود: اکنون 18 دانشکده داروسازی در کشور وجود دارد که سالانه شماری داروساز تربیت می کنند که خواستار فعالیت در صنعت دارویی کشور هستند.
رئیس پیشین سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی ایران با اشاره به چشم انداز صنعت داروئی کشور در دوره پساتحریم، گفت: این صنعت ، دوره های مختلفی را پس از بعد انقلاب پشت سر گذاشته است؛ از سال 65 که رشد صنعت داروئی کشور آغاز و این صنعت به روز شد، تحریم ها دیگر تهدید جدی علیه این صنعت بودند.
نجفی خاطرنشان کرد: دارو جزء نیازهای اساسی هر کشور است و اگر کشوری درصدد حفظ استقلال سیاسی و اقتصادی است باید توجه ویژه ای به دو بخش دارو و غذا داشته باشد. در غیر این صورت تولید کالائی که مزیت اقتصادی ندارد و ارزش افزوده بالایی هم ندارد چندان هنر نیست.
وی تصریح کرد: برای 97درصد تامین داروی نیاز داخل 700 میلیون دلار ارز مصرف می کنیم، اما برای تنها سه درصد نیاز داروئی که وارد می شود چندین برابر ارز مصرف می شود. بنابراین اهمیت تولید دارو از نظر اقتصادی بسیار حائز اهمیت است. خوشبختانه از بدو پیروزی انقلاب اهمیت این موضع درک واز همان زمان به تولید دارو توجه ویژه ای مبذول شد.ایرنا
نظرشما
آخرین اخبار