خطای کودک را مورد "تنبیه" قرار دهید نه شخصیت او را!

دکتر ربابه غفار تبریزی ، با بیان اینکه تقویت کودکان به دو صورت مثبت و منفی صورت می‌گیرد، اظهار کرد: والدین با تاکید بر رفتار خوب و پاداش دادن به کودکان می‌توانند آن را تقویت کنند و با به وجود آوردن شرایط بد نظیر تنبیه به صورت نامناسب و به دلیل مرتکب شدن کار بد، موجب تقویت بیشتر آن می‌شوند. وی تنبیه از نوع محرومیت را برای کودکان تاثیرگذار دانست و افزود: تشویق والدین در مقایسه با تنبیه اثرات تربیتی بهتری بر روی کودکان دارد که این امر موجب تقویت عملکردهای مطلوب، افزایش اعتماد به نفس و ایجاد انگیزه در کودکان خواهد شد و همچنین منجر به شکوفاشدن استعدادهای نهفته و قوای درونی او می‌شود. این روانشناس با اشاره به اینکه تنبیه، پرخاشگری و خشم درونی را در کودکان افزایش می‌دهد، تصریح کرد: تنبیه به صورت فحاشی، تحقیر و کتک زدن منجر به کوچک شدن شخصیت کودک و عصبانیت او خواهد شد و تنبیه به صورت بدنی موجب می‌شود که کودک در خفا و به صورت پنهانی با شدت بیشتری کاری را که میل به انجام آن دارد را دنبال کند. دکتر غفار تبریزی در ادامه اظهار کرد: تنبیه بدنی و به دنبال آن بروز پرخاشگری و خشم موجب می‌شود که کودک خود را سرزنش کند که در پی آن افسردگی کودک را به دنبال دارد و عدم بروز اعمال پرخاشگرایانه در کودکان منجر به کمبود اعتماد به نفس و از بین رفتن حرمت بین فرزند و والدین می‌شود. وی با بیان این مطلب که موقع تنبیه والدین باید در نظر داشته باشند که کار خطای کودک را مورد تنبیه قرار دهند نه شخصیت اورا، خاطر نشان کرد: والدین با سرزنش کردن فرزندشان حس عدم پذیرش و مورد علاقه نبودن را در او ایجاد می کنند و موجب گوشه گیری هرچه بیشتر کودک می شوند. این روانشناس با تاکید براینکه کودکانی که تنبیه می‌شوند نسبت به کودکان دیگر مضطرب‌تر هستند، گفت: کودکانی که مکرراً تنبیه می‌شوند، یاد می‌گیرند از بزرگسالان تنبیه کننده دوری کنند و در نتیجه این بزرگسالان فرصت کمتری برای آموزش دادن رفتار مطلوب دارند. غفار تبریزی در پایان با اشاره به اینکه والدین باید به کودک خود آموزش دهند تا عواقب کار خود را قبول کنند، توصیه کرد: کودک باید مسئولیت کارهایی که به دوش او گذاشته شده است به درستی انجام دهند و عواقب کار خود را باید بپذیرد و این یادگیری در ابتدا باید از سوی والدین صورت گیرد.